Κυκλοφόρησε το 2000 με τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου «Ο Φύλακας και ο Βασιλιάς».
Συνήθως, πίσω από ένα τραγούδι αγάπης κρύβεται και μια ιστορία. Η «Πριγκιπέσα» δεν αποτελεί εξαίρεση. Είναι πρόσωπο υπαρκτό και αγαπημένο για τον καλλιτέχνη, ο οποίος προσέφερε ως δώρο γενεθλίων το τραγούδι σε μια κοπέλα που έμελλε να τον σημαδέψει.
«Κατά μια έννοια, έτσι έγινε με την “Πριγκιπέσα”. Την έγραψα ως δώρο γενεθλίων σε μια γυναίκα, επειδή δεν είχα λεφτά να της πάρω κάτι. Μαγείρευε να φάμε φακές, που ήταν ό,τι είχε απομείνει, και ενώ την έβλεπα σκέφτηκα: “Αυτό αξίζει τον κόπο τώρα να το τραγουδήσει κάποιος, να το βγάλει προς τα έξω”. Το έγραψα και το έπαιξα κατευθείαν, χωρίς να μεσολαβήσει καθόλου χρόνος. Όταν το έπαιξα λύθηκα στα γέλια, το θεώρησα τόσο αστείο. Η φίλη μου, η οποία δεν είχε καμία σχέση με τη μουσική, άφησε κάτω τις κουτάλες και μου είπε: “Πότε το έγραψες αυτό το τραγούδι; Το ξέρεις ότι είναι πάρα πολύ καλό; Απορώ γιατί γελάς”».
Συγγνώμη, αλλά έπειτα από αυτό το δώρο δεν άλλαξε η σχέση σου με αυτήν τη γυναίκα; «Την παντρεύτηκα».
Υπάρχει κάποιο τραγούδι για το οποίο να μπορείς να πεις ότι αν δεν είχες πιει δεν θα το είχες συνθέσει ποτέ; Και κάποιο άλλο για το οποίο να λες «αυτό, αν είχα πιει, δεν θα το είχα γράψει ποτέ»;
«Το τραγούδι “Του Ασώτου” δεν θα το έγραφα αν δεν έπινα. Το “Τίποτα δεν χάθηκε ποτέ από κανέναν” είναι αυτό που γράφτηκε σε πλήρη νηφαλιότητα. “Τίποτα” λέγεται το τραγούδι, έχει αρνητικό τίτλο, αλλά στην ουσία είναι τελείως το αντίθετο. Κοίτα, δεν έχω ελαττώματα· είμαι ελαττωματικός από μόνος μου. Η φύση μου η ίδια είναι σχετικά προβληματική. Δεν είμαι εύθυμος, δεν είμαι άνθρωπος εξωστρεφής».
Έξω φυσάει αέρας κι όμως μέσα μου, μέσα σ’ αυτό το σπίτι πριγκιπέσα μου, το φως σου και το φως χορεύουν γύρω μας απίστευτος ο κόσμος κι ο χαρακτήρας μας.
“Πριγκιπέσα”
Άλλα θέλω κι άλλα κάνω
πώς να σου το πω
έλεγα περνούν τα χρόνια
θα συμμορφωθώ.
Μα είναι δώρο άδωρο
ν’ αλλάξεις χαρακτήρα
τζάμπα κρατάς λογαριασμό
τζάμπα σωστός με το στανιό.
Έξω φυσάει αέρας
κι όμως μέσα μου
μέσα σ’ αυτό το σπίτι
πριγκιπέσα μου,
το φως σου και το φως
χορεύουν γύρω μας
απίστευτος ο κόσμος
κι ο χαρακτήρας μας.
Άλλα θέλω κι άλλα κάνω
κι έφτασα ως εδώ
λάθη στραβά και πάθη
μ’ έβγαλαν σωστό.
Ξημερώματα στο δρόμο
ρίχνω πετονιά
πιάνω τον εαυτό μου
και χάνω το μυαλό μου.
Πληροφορίες: Μηχανή του Χρόνου
https://www.youtube.com/watch?v=RcE3-qN6vvM
