Πολλά παραφύση πράγματα και γεγονότα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στην κοινωνία μας. Τόσο στο περιβάλλον με τα καιρικά φαινόμενα όσο και στις ανθρώπινες σχέσεις σε πολιτικό, πολιτισμικό, βιολογικό, κοινωνικό, ακόμη και επιχειρηματικό πεδίο και πάει λέγοντες. Εμείς στο άρθρο αυτό επισημαίνουμε και σχολιάζουμε τις παραφύσιν πωλήσεις γουναρικών, που έφθασαν στο Ναδίρ λόγο της οικονομικής κρίσης, που πλήττει κυρίως την Ρωσία και όχι μόνο, καθώς και λόγο της ανωμαλίας του καιρού, που μάλλον οφείλεται στην παρέμβαση του ΄΄ ιού μου κατατρώει τον πλανήτη ΄΄, δηλαδή τον άνθρωπο.
Ο Κλάδος τόσο προπολεμικά όσο και μεταπολεμικά έχει βιώσει μεγάλες κρίσεις. Η κρίση όμως η σημερινή καθ’ ομολογίαν των γουναράδων δεν έχει προηγούμενο. Μεγάλες επιχειρήσεις έχουν αναστείλει την λειτουργία τους η ανεργία έχει φθάσει σε άγνωστα για τον κλάδο επίπεδα, αφού η οικονομική κρίση στην Ρωσία συνεχίζεται και η καλοκαιρία δεν βοηθά.
Ένας φίλος γουναράς της ομογένειας που δραστηριοποιείται στην Αυστρία μας εξομολογήθηκε ότι, από την δεκαετία του ’60 που βρίσκεται στην Βιέννη είναι η πρώτη φορά, που βάζει χέρι στα αποθέματά του. Θα πρέπει να ήταν πολύ προνοητικός και κουμανταδόρος, αφού τις καλές εποχές αποταμίευε, προκειμένου να μην πεινάσει τώρα, σε αντίθεση με πολλούς αφελείς, που νόμιζαν ότι το ποτάμι πάντα θα φέρνει κούτσουρα όπως λέει μια σοφή λαϊκή ρήση.
Είναι γεγονός ότι οι οικονομικές όσο και οι άλλες κρίσεις δεν συνοδεύονται μόνο από αρνητικά στοιχεία αλλά και από θετικά καθότι << Ανάγκα και Θεοί πείθονται >> λέει ένα αρχαίο ρητό, κατά τον Σιμωνίδη τον Κείο. Έτσι λοιπόν βλέπουμε ότι παρά την κρίση του κλάδου διαπιστώνουμε ότι οι γουναράδες προσπαθούν με εναλλακτικές λύσεις και ενέργειες να ισοφαρίσουν και να αντισταθμίσουν τις απώλειες με διάφορες νεωτεριστικές κινήσεις.
Πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι ενώ οι επιχειρήσεις (κυρίως μικρομεσαίες) μειώθηκαν δραστικά, η ανεργία αυξήθηκε δραστικά, ο όγκος παραγωγής καθώς και οι εξαγωγές πριν την κρίση, παρέμειναν σχεδόν στα ίδια επίπεδα, ενώ σε κάποιες περιόδους όπως μεταξύ 2005 και 2008 αυξήθηκαν εντυπωσιακά, αφού οι επίσημες εξαγωγές από τα 200 εκατομμύρια € ανήλθαν στα 250 εκατομμύρια €, δηλαδή ποσοστό αύξησης 25%.
Για να αντιληφθεί κανείς την προσφορά του κλάδου στην απασχόληση και την κοινωνική συνοχή αρκεί να αναφέρουμε ότι, μέσα στην τελευταία δεκαετία η περιφερειακή ενότητα Καστοριάς έχει απολέσει 1.687 επιχειρήσεις δηλαδή το 34,3%. Την ίδια περίοδο στην Ελληνική επικράτεια με στοιχεία του ΙΓΜΕ και ΓΕΕΣΕΒΕ οι επιχειρήσεις που έκλεισαν ανέρχονταν σε 245.000 περίπου, που αποτελούν το 22% του συνόλου της επιχειρηματικότητας. Δηλαδή βλέπουμε ότι ενώ οι απώλειες στην Καστοριά ήταν μεγαλύτερες από ότι ο μέσος όρος σε όλη την Ελλάδα, ο κοινωνικός αντίκτυπος ήταν μικρότερος απ΄ ότι σε άλλες περιοχές λόγο της εξαγωγικής δραστηριότητας της γουνοποιίας.
Σήμερα φυσικά η κατάσταση του κλάδου είναι όχι μόνο δύσκολη και προβληματική αλλά και εκρηκτική με την ανεργία που την μαστίζει. Τόσο οι επιχειρήσεις όσο και οι εργαζόμενοι βιώνουν μια άνευ προηγουμένου απραγία και ανεργία. Τα δάνεια είναι στον αέρα, οι αγορά της Ρωσίας λόγω τις πτώσης του πετρελαίου συρρικνώθηκε, η περιοχή γύρω μας βρίσκεται σε αναστάτωση και μέχρις ότου όλα αυτά ομαλοποιηθούν, το άμεσο μέλλον φαντάζει δυσοίωνο και απρόβλεπτο.
Εμείς ευχόμαστε και ελπίζουμε ότι σύντομα θα εκλείψουν οι αρνητικοί παράγοντες που επηρέασαν την ζήτηση και γρήγορα ο κλάδος θα βρει διεξόδους, που θα του εξασφαλίσουν τόσο την επιβίωση όσο και την ανάπτυξη του σε νέες αγορές, επιβεβαιώνοντας την παλαιά ρήση των γουναράδων ότι : ΄΄ Η γούνα αρρωσταίνει αλλά δεν πεθαίνει ΄΄.
Ο Λεωνίδας θ. Πουλιόπουλος είναι Οικονομολόγος, Καθηγητής εφ. στο ΤΕΙ Δυτ. Μακεδονίας, διετέλεσε Διευθύνων Σύμβουλος και Διευθυντής της ΕΔΗΚΑ α.ε. με πλούσιο συγγραφικό και αρθρογραφικό έργο όσο αφορά τον κλάδο της γούνας.
