Σαν σήμερα ήρθε στη ζωή, η Edith Piaf, η μεγαλύτερη ίσως τραγουδίστριας της γαλλικής σκηνής.
Η επιτυχία, η δόξα, οι έρωτες αλλά και πολλές κακοτυχίες στιγμάτισαν την πολυτάραχη ζωή του μικρού σπουργιτιού με την μεγάλη φωνή. Η Εντίθ Τζοβάνα Γκασιόν, ή κατά κόσμον Εντίθ Πιάφ, ήρθε στον κόσμο στις 19 Δεκεμβρίου του 1915 στο Παρίσι. Γονείς της ήταν ο ακροβάτης του δρόμου Louis-Alphonse Gassion και η λυρική τραγουδίστρια Anita Maillard, γνωστή και με το ψευδώνυμο Line Marsa, η οποία και την εγκατέλειψε λίγες εβδομάδες αργότερα.
Για δυο περίπου χρόνια ζει με την γιαγιά της, από την πλευρά της μητέρας της, ενώ το 1917 ο πατέρας της, που περιοδεύει με το τσίρκο Ciotti, την πηγαίνει στην δική του μητέρα, ιδιοκτήτρια ενός οίκου ανοχής στο Bernay της Νορμανδίας.
To πρώτο πλήγμα στην υγεία της Edith έρχεται το 1919 όταν τυφλώνεται εξαιτίας εγκεφαλικής πάθησης. Δυο χρόνια αργότερα η όραση της θα επανέλθει χωρίς θεραπεία, ενώ την ίδια περίοδο θα ξεκινήσει τις περιοδείες με τον πατέρα της σε όλη την Γαλλία. Η δεκάχρονη πλέον Εντίθ τραγουδάει στους δρόμους, μην εκπληρώνοντας έτσι την επιθυμία του πατέρα της να την κάνει ακροβάτη.
Έχοντας ανακαλύψει τις φωνητικές της ικανότητες, στα 15 της εγκαταλείπει τον πατέρα της για να ζήσει στο Παρίσι, στους δρόμους του οποίου εργάζεται σαν τραγουδίστρια.
Μόλις στα 18 της θα κάνει το πρώτο της παιδί με τον Louis Dupont ,ένα κοριτσάκι τη Μαρσέλ, που θα πεθάνει όμως από μηνιγγίτιδα.
Στους δρόμους της Piggale θα γνωρίσει τον διευθυντή του τότε πιο δημοφιλούς καμπαρέ στα Ηλύσια Πεδία, Louis Leplee. Πρόκειται για τον άνθρωπο που την “βάφτισε” καλλιτεχνικά με το ψευδώνυμο “Mome Piaf” (μικρό σπουργίτι) και έβγαλε τον πρώτο της δίσκο το 1935.
Ο ίδιος θα δολοφονηθεί λίγο αργότερα, και η Εντίθ θα κατηγορηθεί πως αποκρύβει στοιχεία. Αν και καταφέρνει να αθωωθεί φεύγει στην επαρχία, για να επιστρέψει στο Παρίσι το 1937.
Ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος έρχεται και η Εντίθ βοηθώντας στην αντίσταση συμβάλλει στο να δραπετεύσουν πολλοί Γάλλοι φαντάροι, εισάγει πλαστές άδειες εργασίας στα κέντρα κράτησης αιχμαλώτων, και τραγουδάει για αιχμαλώτους πολέμου.
Στα 23 της είναι πλέον ιδιαίτερα επιτυχημένη ενώ η πρώτη της ταινία την οδηγεί στον θρίαμβο.Στα 30 της ερωτεύεται τον Yves Montand, τον οποίο και μανατζάρει ενώ στην συνέχεια θα ζήσει ένα από τα πιο ρομαντικά ειδύλλια με τον βασιλιά του μποξ Marcel Cerdan, ο θάνατος του οποίου σε αεροπορικό δυστύχημα το 1949 την βυθίζει σε μια αξεπέραστη για το υπόλοιπο του βίου της, κατάθλιψη.
To 1951 ακολουθούν δύο τροχαία ατυχήματα τα οποία επιφέρουν τον εθισμό της στην μορφίνη, την οποία συχνά συνδυάζει με αλκοόλ δυσχεραίνοντας της ήδη κακή κατάσταση της υγείας της. Στην συνέχεια κάνει πολλές θεραπείες αποτοξίνωσης συνεχίζοντας ωστόσο να ηχογραφεί εξαιρετικά κομμάτια.
Το 1955 δίνει μια καταπληκτική παράσταση στο Οlympia και ένα χρόνο αργότερα, χωρίζει με τον επί 5 χρόνια σύζυγο της και τραγουδιστή Jacques Pills. Η παγκόσμια καταξίωση έρχεται με μια τουρνέ στην Αμερική και ένας ακόμη τρελός έρωτας ακολουθεί με τον τραγουδιστή και συνθέτη Georges Moustaki, o oποίος μάλιστα συνθέτει για εκείνη το τραγούδι Milord, που κυκλοφορεί το 1960 και γίνεται μεγάλη επιτυχία.
Ανίατος καρκίνος είναι η διάγνωση των γιατρών όταν στα τέλη της δεκαετίας του 50′ η Εντίθ καταρρέει σε κονσέρτο της στην Στοκχόλμη. Η ίδια συνεχίζει τις περιοδείες της και μάλιστα το 1960 τραγουδάει με επιτυχία το “Non Je Ne Regrette Rien” του Charles Dumont. Tον Οκτώβριο του 1962 παντρεύεται τον τελευταίο της έρωτα Θεοφάνη Λαμπουκά,που η ίδια τον βαπτίζει Τεό Σαγαπό. Εκείνο το καλοκαίρι βραβεύεται για πρώτη φορά από την Ακαδημία Charles Cros,για το σύνολο της καριέρας της.
Η Εντίθ Πιάφ πεθαίνει από κίρρωση στις 11 Οκτωβρίου του 1963,ενώ την ίδια μέρα “φεύγει” και ο καλός της φίλος Jean Cocteau. Η σωρός της μεταφέρεται από τον Theo Sarapo στο Παρίσι και μέσα σε 3 μέρες θάβεται στο κοιμητήριο Pere Lachaise.
H αξέχαστη τραγουδίστρια έφυγε αφήνοντας μια τεράστια ιστορία και επιτυχίες όπως:”La vie en rose”, “Hymne a l’amour”,” Padam..Padam..”, “Non,je ne regrette rien”, “Les amants d’un jour”, “La foule” και πολλές ακόμη.
