Ο Νίνο Ρότα γεννήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου του 1911 στο Μιλάνο και πέθανε στις 10 Απριλίου του 1979.
Πιανίστας και συνθέτης που έλαμψε υπογράφοντας τη μουσική μυθικών ταινιών του Federico Fellini αλλά και του Luchino Visconti, του Franco Zeffirelli και άλλων σπουδαίων δημιουργών.
Μέχρι και το τέλος της ζωής του, στις 10 Απριλίου του 1979 συνέθεσε περισσότερα από 150 θέματα που επένδυσαν ιταλικές και διεθνείς κινηματογραφικές ταινίες. Παράλληλα υπέγραψε μουσική για το Θέατρο, για τηλεοπτικές παραγωγές και όχι μόνο. Ακόμη «μετράει» 10 όπερες, πέντε μπαλέτα και πλήθος οργανικών συνθέσεων.
Για την κινηματογραφική πλευρά, το βαρύ χαρτί του οπλοστασίου του, θαυμάστηκε και βραβεύτηκε. Οι μελωδίες του υπογραμμίζουν αλλά και αναδεικνύουν ταυτόχρονα την κινηματογραφική γραφή. Την ίδια ώρα πολλές από αυτές θεωρούνται και λειτουργούν ως αυτόνομα έργα, αποδεικτικό του χαρίσματος του Giovanni “Nino” Rota.
10 μελωδίες που δεν θα σβήσουν ποτέ
Οι δέκα «περιπτώσεις» που ακολουθούν έχουν απλώς ενδεικτικό χαρακτήρα
La Strada / The Road (1954) σε σκηνοθεσία Federico Fellini. Είναι η Τρίτη ταινία που συναντιούνται οι δύο μαέστροι. Είχαν προηγηθεί: Lo sceicco bianco / The White Sheik (1952) και οι περίφημοι Vitelloni (1953).
La Bella Di Roma (1955) σε σκηνοθεσία Luigi Comencini. Με την πανέμορφη Silvana Pampanini και τον απαράμιλλο Alberto Sordi. Εντυπωσιακό το «άνοιγμα» με τις μοναδικές εικόνες της αιώνιας πόλης «ντυμένες» από την εμπνευσμένη φλέβα του Ρότα.
La Dolce Vita (1960) σε σκηνοθεσία Federico Fellini.
Ο γατόπαρδος / Il Gattopardo (1963) σε σκηνοθεσία Luchino Visconti.
8½ (1963) σε σκηνοθεσία Federico Fellini. Η παντοτινή παρασέλα…
Romeo and Juliet (1968) σε σκηνοθεσία Franco Zeffirelli. Ένα αξεπέραστο love theme.
The Godfather (1972) σε σκηνοθεσία Francis Ford Coppola
Amarcord (1973) σε σκηνοθεσία Federico Fellini.
Το ξακουστό θυμωμένο τραγούδι, δημιουργημένο αρχικά για την ταινία Fantasmi a Roma του Antonio Pietrangeli απογειώθηκε το 1973 όταν χρησιμοποιήθηκε στην ταινία Μια Ιστορία Έρωτα και Αναρχίας (Film D’ Amore E d’ Anarchia) του 1973 σε σκηνοθεσία της Lina Wertmüller.
Το Όσκαρ Μουσικής για τον Νίνο Ρότα έρχεται με το δεύτερο μέρος του «Νονού», The Godfather Part II (1974) σε σκηνοθεσία Francis Ford Coppola
Orchestra Rehearsal / Prova d’orchestra (1978) σε σκηνοθεσία Federico Fellini. Λίγο πριν το τέλος, μαζί με τον αχώριστο συνοδοιπόρο.
