Το αν θα βάλεις κάποιο στο πικάπ (σε ποιο;) δεύτερη φορά είναι άλλο θέμα. Λες και δεν έχεις άλλη δουλειά…
The xx – I See You
Κυκλοφορεί στις 13/1 από την Young Turks
Ξέρω τουλάχιστον 7 ραδιοφωνικούς παραγωγούς που τρίβουν τα χέρια τους. Ξέρω τουλάχιστον άλλους τόσους φεστιβαλιστές που όταν τρώνε πολύ κρέας μετά τις 10.30μμ και κατά τη 1 μετά τα μεσάνυχτα συνειδητοποιούν ότι θα δυσκολευτούν να κοιμηθούν πριν από τις 3, θυμούνται εκείνη την εμφάνιση των xx στο Primavera (αντί να σκεφτούν τα πόδια της Βίκυς Καγιά), γαληνεύουν και zzzZzzZZZZzzz… Jamie, Jamie είσ’ εδώ;
The Flaming Lips – Oczy Mlody
Κυκλοφορεί στις 13/1 από την Warner
Θα ακούσουμε και αυτό το δίσκο των Flaming Lips καταχρηστικά. Εκτός απροόπτου θα τον απορρίψουμε συλλήβδην (that bloody joke ain’t funny anymore ρε μάστορα Wayne). Σε κάθε περίπτωση, αποτελεί μιας πρώτης τάξεως αφορμή για να θυμηθούμε πως κρατήσαμε το Σόου στις 16 Μαρτίου του 2003, στο 205 της Λιοσίων.
Bonobo – Migration
Κυκλοφορεί στις 13/1 από την Ninja Tune
Τη Mary Anne Hobbs θα τη σέβεσαι. Τη Mary Anne Hobbs. Κατά τα άλλα, “best best”.
Japandroids – Near to the Wild Heart of Life
Κυκλοφορεί στις 27/1 από την ANTI-
Με το Post-Nothing ξεκίνησαν ως η μπάντα που θα θέλαμε να γίνει one-hit wonder (αν υποθέσουμε ότι το απίθανο “I Quit Girls” θα μπορούσε ποτέ να γίνει hit ή έστω να αφορά περισσότερους από τους τάχαμου αυτιστικούς των ψευτο-moshpit που κάποτε στήνονταν σε φεστιβάλ σαν το ATP και το Plissken), όμως μας απογοήτευσαν διπλά, και γιατί έβγαλαν επόμενο δίσκο (Celebration Rock) και γιατί σε αυτόν έγιναν περισσότερο αλέγροι και ματζόρε απ’ όσο κανονικά θα έπρεπε να απαγορεύεται ρητά να ακούγεται ένα ντουέτο που «παίζει θόρυβο». Με το Near to the Wild Heart of Life ποντάρουμε στη συνέχιση της απογοήτευσης – xo xo, Gossip Girl.
Ty Segall – Ty Segall
Κυκλοφορεί στις 27/1 από την Drag City
Τη φάση με τον κύριο δεν την έχω πιάσει με κανένα από τα 185 άλμπουμ που έχει βγάλει μέχρι σήμερα, οπότε σιγά μην την πιάσω τώρα (Ty Segall εσείς; King Creosote εγώ) αλλά οι Arte Fiasco που τον έχουν φέρει στην Αθήνα είναι φίλοι μου, οπότε εύχομαι να συνεχίζει να βγάζει αδιάφορους δίσκους που κάποιοι με πιθανότατα καλύτερο αισθητήριο από το δικό μου βρίσκουν αρκετά ενδιαφέροντες ώστε να ξοδεύουν τα ωραία τους λεφτά για να του κανονίσουν μία συναυλία στην ομορφότερη χώρα του κόσμου (που λέει και ο Μπελέτσας), για να μπορούμε μετά να λέμε τις εξυπνάδες μας μερικοί μερικοί.
Θεοδόσης Μίχος
