Πρώτα λυπήθηκα όπως λυπάται ο καθένας για τον πρόωρο θάνατο ενός νέου ανθρώπου. Μετά θυμήθηκα ότι ίσως ήμουν από τους λίγους που έζησε μια μοναδική εμπειρία να βρεθώ πριν τρία χρόνια στο μαγαζί του χωρίς να τον ξέρω καν,κατόπιν σφοδρής επιθυμίας όλων των παιδιών της εκδρομής που επί μήνες έψαχναν τρόπο να μας δεχθούν!!!! Ό
ταν μπήκα μέσα στο μαγαζί η μία έκπληξη διαδέχονταν την άλλη. Πατείς με πατώ σε, ο κόσμος όρθιος μέχρι την πόρτα του WC.. Όταν δε άρχισε να τραγουδά δεν περιγράφεται το τι έγινε. Τι λουλούδια τι χορός,τι τραγούδι!!Έζησα και άλλες παρόμοιες καταστάσεις αλλά αυτή ήταν για μένα πρώτη φορά. Ναι ,πρώτη φορά τόση λατρεία!!
Έκτοτε από περιέργεια μπορεί να άκουγα κάποιο τραγούδι του, αλλά κακά τα ψέματα τα τραγούδια του ήταν κυρίως για τα παιδιά. Όμως τα χαιρόμουν που χαίρονται και τα τραγουδούσαν με τόσο πάθος.Τι πιο όμορφο να βλέπεις να τραγουδούν να χαίρονται να χορεύουν οι νέοι.
Αυτό το αντιδραστικό ότι δεν μας αρέσει η μουσική τάδε και αφού δεν μου αρέσει εμένα μηδενίζω τα πάντα , με πειράζει. Κάθε εποχή εκφράζεται με τον δικό της τρόπο.Πρέπει τα παιδιά να ενθουσιάζονται σήμερα με τον εβδομηντάχρονο Πασχάλη επειδή μας άρεσε εμάς;!.Πίστευα ότι είναι ένας λαϊκός τραγουδιστής που για μένα δεν είναι μεν κάτι ιδιαίτερο, αλλά κάποιους τους αγγίζει!!.Αφού χαίρονται οι άλλοι και δη τα παιδιά, χαιρόμουν κι εγώ! Δεν μπορεί τέτοια λατρεία να είναι απάτη! Κάτι έχει μέσα της ,κάτι κάνει κλικ στα κατά βάση παιδιά και όχι μόνο.
Σήμερα όμως η τραγωδία του παιδιού που έφτασε στον κορυφή αλλά σε μια στιγμή απροσεξίας; αβλεψίας;απερισκεψίας;,ατυχίας; ,τα έχασε όλα, συντάραξε το πανελλήνιο. Για δες παιχνίδια η μοίρα, η τύχη, η ζωή…
