Όρεξη να υπάρχει, sites και κανάλια και η πραγματικότητα αντιστρέφεται. Αυτό που γνωρίζουμε επί δεκαετίες, είναι πως το Δημόσιο στην Ελλάδα, η χώρα η ίδια, είναι θύμα των πελατειακών σχέσεων, των κομματικών επετηρίδων και της αναξιοκρατίας. Ο όρος «τα δικά μας παιδιά» γραφόταν πάντα με μπλε ή με πράσινα γράμματα και αρκετές φορές συνόδευε ως σημείωση εντολές διορισμού. Οι σημερινοί πολέμιοι του Δημοσίου, οι οποίοι όταν μιλάνε για το Δημόσιο εννοούν πάντα τον υπάλληλο αλλά ποτέ τη σύνδεση του Δημοσίου με μίζες και κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις, είναι στην πλειοψηφία τους αποκλειστικά κρατικοδίαιτοι.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ο οποίος τρέφεται επί πολλά χρόνια ως πολιτικό πρόσωπο από το Δημόσιο, υπηρέτησε κατά την άφιξή του στην Ελλάδα σε κρατική Τράπεζα. Η αδελφή του Ντόρα Μπακογιάννη έχει εργολαβική πολιτική κληρονομική σχέση με το Δημόσιο, ο γιός της το ίδιο, ενώ ο πατέρας της είναι συνδεδεμένος από κάθε άποψη με το Δημόσιο. Φαντάζομαι πως αν κάποιος γνωρίζει ποια είναι τα 3.500 βαφτιστήρια της οικογένειας Μητσοτάκη (τόσα έλεγε πως είναι η Μαρίκα) θα βρει αρκετές συνδέσεις και διορισμούς με το Δημόσιο.
Μόνο μια ματιά στη Βουλή είναι αρκετή για να βρεις γόνους πολιτικών οικογενειών που θεωρούν όχι μόνο το Δημόσιο αλλά την ίδια τη χώρα προσωπικό τους φέουδο και τον εαυτό τους κάτι σαν ιδιοκτήτη. Βαρβιτσιώτηδες, Κεφαλογιάννηδες, Καραμανλήδες, ανήψια, βαφτιστήρια, συνδικαλιστές, τα σόγια τους και τα αγέννητα παιδιά τους.
Ως εδώ, έχουμε μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα, γνωστή σε όλους. Ας δούμε τώρα την αντιστροφή της. Στο Δημόσιο, προβλέπονται θέσεις μετακλητών υπαλλήλων. Πρόκειται για υπαλλήλους ή συμβούλους, οι οποίοι αναλαμβάνουν ρόλο δίπλα σε υπουργούς ή πολιτικά πρόσωπα. Δεν είναι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά υπάλληλοι που η θητεία τους διαρκεί όσο και η θητεία του προσώπου που τους προσλαμβάνει. Δηλαδή όσο η θητεία του Υπουργού ή του προσώπου που καλούνται να υπηρετήσουν. Πρόκειται λοιπόν για προσωρινές προσλήψεις που γίνονται και αφορούν πρόσωπα έμπιστα των υπουργών για να υπηρετήσουν κάποιες πολιτικές επιλογές.
Οι μετακλητοί υπάλληλοι επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ ήταν περίπου 1173. Να θυμίσω πως σε αυτές τις προσλήψεις περιλαμβάνονταν κατά το πρόσφατο παρελθόν κάτι μασέζ και γυμνάστριες στο Υπουργείο Τύπου, κυρίες στις οποίες οι υπουργοί είχαν εναποθέσει ελπίδες αλλά όχι πολιτικές και πολλοί άλλοι των οποίων ήταν αμφίβολη η ικανότητα αλλά ήταν δικαιολογημένοι η επιλογή, με την έννοια πως αυτόν επιλέγει ο υπουργός για συνεργάτη του γιατί αυτόν εμπιστεύεται.
Ο κυβέρνηση με ανακοίνωσή της δήλωσε πως σήμερα οι μετακλητοί υπάλληλοι είναι 613. Προσελήφθησαν δηλαδή ως μετακλητοί και όχι μόνιμοι, 613 άνθρωποι ως έμπιστοι υπουργών (από γραμματείς έως σύμβουλοι). Κάπου εκεί ξεκινά η αντιστροφή της πραγματικότητας. Όποιος έχει προσληφθεί σε τέτοια θέση, (προφανώς υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να είναι συγγενής κάποιου στο ΣΥΡΙΖΑ αφού επιλέγονται πρόσωπα εμπιστοσύνης για γραμματειακές θέσεις κλπ) εμφανίζεται ότι διορίζεται στο Δημόσιο. Η λέξη μετακλητός, εξαφανίζεται από τα ρεπορτάζ και απλώς η μάνα του ράπερ, ή ο φίλος της Σβίγκου εμφανίζονται ως ρουσφέτια του ΣΥΡΙΖΑ.
Φαντάζομαι πως ο Μητσοτάκης ή ο Θεοδωράκης θα επιθυμούσαν κάποιον δικό τους να σηκώνει τα τηλέφωνα του υπουργού αλλά εκ των πραγμάτων δε γίνεται.
Τα «ρουσφέτια» του ΣΥΡΙΖΑ στο Δημόσιο, είναι σαν το 12% που έπαιρνε μίζα ο Κατρούγκαλος κατά το ΒΗΜΑ. Η εφημερίδα παραδέχθηκε πως έλεγε ψέματα και ανακρίβειες, αλλά όλοι θυμούνται την κατηγορία και όχι την αποκατάσταση.
Το ερώτημα είναι τελικώς αν θα δεχθούμε σε αυτή τη χώρα να διορίσουμε τον παραλογισμό γιατί έτσι θέλουν τα κανάλια. Οπότε να κάνουμε και την παραδοχή πως ο Μητσοτάκης χτυπάει το ρουσφέτι και το πελατειακό σύστημα, ο Θεοδωράκης έχει μεστό πολιτικό λόγο και η γη είναι επίπεδη
ΥΓ. Το koutipandoras.gr, φυσικά θα δημοσιεύσει όποια στοιχεία υπάρχουν και σταλούν, για αναξιοκρατικό διορισμό στο Δημόσιο από το ΣΥΡΙΖΑ, όπως οφείλει να κάνει και όπως έκανε ως τώρα.
