Θάσος-Θεσσαλονίκη- Καστοριά και επιστροφή και πάλι στην Θεσσαλονίκη πολλά χιλιόμετρα μέσα σε μόλις μια μέρα,ήταν η αρχή των πολλών χιλιομέτρων που θα ακολουθούσαν για περίπου τέσσερα πλούσια χρόνια εμπειριών, γνωριμιών ,μέλος μιας μουσικής οικογένειας που μετρά πολλά μέλη και πολλή αγάπη…
29 Ιουλίου 2009 βρέθηκα εν τω μέσω καύσωνα στην Καστοριά,θα συναντούσα κοντά στη Νομαρχία της πόλης στο κέντρο της,τον Βασίλη που είχαμε μιλήσει απλά στο τηλέφωνο,αρκετά κουμπωμένη και με άγχος ,πρώτη φορά εκτός της πόλης μου,να αναζητώ μια ευκαιρία για να στεγάσω τις μουσικές μου ανησυχίες,χαιρετήθηκα με τον Βασίλη,γεία σου πρέπει να είσαι η Νατάσσα ,με οδήγησε σε ένα κτήριο με γαλάζιο χρώμα,ξύλο και πέτρα,πλησίον της Νομαρχίας στην Οδό Διοικητηρίου 3,ανοίξαμε την πόρτα και κατέβηκα τρία σκαλιά,εκεί συνάντησα επίσης τον Πάνο,τον Στέλιο,τον Κώστα,τον Άρη και τον Άλκη ,χαιρετηθήκαμε μου πρόσφεραν καφέ,νερό και αφού ήρθε και η Βιβή η φίλη μου που με συνόδευσε σε αυτό το μακρύ ταξίδι,έχοντας παρκάρει το αυτοκίνητο στο Δημόσιο πάρκινγκ μπαίνοντας δεξιά της πόλης ,ανεβήκαμε στη σκηνή για την πρώτη γνωριμία,την οντισιόν,ζήτησα να κουμπώσω το δικό μου μικρόφωνο το σύντροφο μου από το 1999, πρώτο τραγούδι «Με το ίδιο μακό» «Συναυλία» ήταν αρκετό ,δώσαμε τα χέρια και πήρα μαζί μου ένα cd με όλα τα τραγούδια που είχαν διαλέξει ο μαέστρος Βασίλης Ζιώγας με τους υπόλοιπους μουσικούς,μαζί με τι δικές μου επιλογές και προτάσεις και δώσαμε ραντεβού στα μέσα του Αυγούστου ,για την πρώτη ανάγνωση,μόνο που πάνω στην ταραχή μου,δεν ρώτησα το αυτονόητο ποια τραγούδια θα μάθαινα και έτσι άρχισα να μελετάω όλα,χωρίς να γνωρίζω πως οι τραγουδιστές θα ήμασταν τρεις,η Χαριτίνη και ο Δημήτρης .
Εδώ αξίζει να σημειωθεί πως εγώ κλήθηκα από την αρχή να καλύψω το ελληνικό μέρος του προγράμματος ,αυτός τουλάχιστον ήταν ο αρχικός λόγος της προσφοράς μια τραγουδίστρια από την Θεσσαλονίκη με πείρα που θα κάλυπτε το ελληνικό μέρος ενός φιλόδοξου rock-cover προγράμματος …φυσικά τα πράγματα δεν έγιναν ακριβώς έτσι ,για την ακρίβεια τελικά το ελληνικό πρόγραμμα ήταν μειωμένο σχετικά με το ξενόγλωσσο και για εμένα αυτό ήταν το βάπτισμα του πυρός ,να βρεθώ να αποδώσω για πρώτη φορά στη ζωή μου επί σκηνής ξένο πρόγραμμα.
Αυτή ήταν η αρχή ενός μεγάλου μουσικού ταξιδιού κυριολεκτικά και μεταφορικά για εμένα,ξένη ανάμεσα σε αγνώστους ,με ένα ρεπερτόριο που δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να δοκιμάσω και υποστηρίξω με μια full-rock band,στην καρδιά της Καστοριάς σε ένα πήγαινε-έλα από Παρασκευή ως Κυριακή για σχεδόν τέσσερα υπέροχα,χρόνια ,μάθησης,αγώνα,συγκίνησης,άμιλλας ,συλλογικότητας,αγάπης με τα τις καλές και τις κακές στιγμές όπως σε κάθε σχέση αλλά μιας ζωής που όσες φορές και να ανατρέξω θα νοσταλγώ,το Blue Note ήταν και θα είναι για μένα το μουσικό σπίτι που μαζί με άλλους ανθρώπους στεγάσαμε όνειρα,αγωνίες,ανησυχίες,προσδοκίες με αγάπη ,πολλή αγάπη…και αυτό είναι ΖΩΗ .
Μετά την πόλη που ζω από όταν γεννήθηκα η Καστοριά θα είναι για μένα η δεύτερη μου πατρίδα,γιατί εκεί χτυπά η καρδιά πολλών φίλων που απέκτησα τα χρόνια της παραμονής μου και αν και έχουμε αρκετά χρόνια να βρεθούμε ξέρω και ξέρουν πως μας ενώνει κάτι μαγικό και συνάμα ανθρώπινο μια αναλοίωτη σχέση αγάπης .
23 Σεπτεμβρίου 2009 ημέρα ΠΡΕΜΙΕΡΑΣ το Blue Note θα άνοιγε και επίσημα την πόρτα στο κοινό και όλα θα άρχιζαν να γίνονται μαγικά,προχθές που διάβασα την ανακοίνωση του Billy αν και ήξερα σιωπηλά πως το Blue Note θα κλείσει μοιραία …κάτι έσπασε μέσα μου
Το σπίτι μας έκλεισε την πόρτα και μαζί του σφράγισε όνειρα,χιλιάδες νότες αιωρούνται ακόμη απ’ άκρη σε άκρη και μια φιλική γωνιά σε μια πόλη που αγωνίζεται καθημερινά θα μαραζώσει μέχρι κάτι άλλο να πάρει τη σκυτάλη για ένα νέο ξεκίνημα.
Νατάσσα Χρηστίδου
