Η θεατρική συγγραφέας και πεζογράφος Νίνα Ράπη μιλά για το έργο και τις ποικίλες δραστηριότητές της στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό, με αφορμή την πρόσφατη έκδοση του αγγλόφωνου συλλογικού τόμου “THE OBERON ANTHOLOGY OF GREEK PLAYS” των εκδόσεων Oberon.
Συνέντευξη στη Χρύσα Φάντη
– Τον Μάιο του 2017, σε συνεργασία με τον ελληνικό εκδοτικό οίκο Σοκόλη, κυκλοφόρησε στο Λονδίνο ο συλλογικός τόμος The Oberon Anthology of Contemporary Greek Plays. Στην σχετική έκδοση εκτός από σας που συμμετέχετε με το έργο Angelstate, συμπεριλαμβάνονται έργα και άλλων γνωστών και καταξιωμένων στην Ελλάδα συγγραφέων, όπως η Λένα Κιτσοπούλου, ο Γιάννης Μαυριτσάκης, ο Άκης Δήμου και ο Χαράλαμπος Γιάννου. Αξιόλογο και δύσκολο εκδοτικό εγχείρημα.
Σίγουρα είναι ένα πρωτοπόρο εγχείρημα. Δεν έχει ξαναγίνει. Είναι η πρώτη φορά που εκδίδονται αυτοτελή ελληνικά θεατρικά έργα στην Αγγλία. Κατά κάποιο παράδοξο τρόπο η κρίση έφερε την Ελλάδα πολιτιστικά, σε διεθνές συνειδησιακό επίπεδο. Όσο ήμουν Λονδίνο το έβρισκα οδυνηρό να γίνονται διεθνή φεστιβάλ θεάτρου και η Ελλάδα να είναι απούσα. Ήταν σαν να μην υπήρχε. Σαν να μη περνούσε από το μυαλό των οργανωτών ότι αυτή η χώρα δημιουργεί σύγχρονη τέχνη.
Χαίρομαι που το Angelstate, έργο ζωής για μένα, είναι σε αυτό το βιβλίο. Βέβαια έχουν εκδοθεί έργα μου στα αγγλικά, όχι όμως σαν Ελληνίδα. Βρίσκομαι σε καλή παρέα στον τόμο αυτό με Λένα Κιτσοπούλου, Γιάννη Μαυριτσάκη, Άκη Δήμου και Χαράλαμπο Γιάννου.
Είναι ευρύ το φάσμα και αντιπροσωπευτικό των διαφόρων ρευμάτων τής σύγχρονης ελληνικής θεατρικής γραφής. Ο τόμος προσφέρει την επιπλέον ιδιαιτερότητα ότι έχει μια εξαιρετική και πλήρη εισαγωγή στη σύγχρονη ελληνική δραματουργία από τον Γιώργο Πεφάνη και κάθε έργο προηγείται με αναλύσεις από Πανεπιστημιακούς όπως π.χ. ο Γιώργος Σαμπατακάκης ή θεατρολόγους/κριτικούς όπως π.χ. η Ειρήνη Μουντράκη.
-Κατάγεστε από το Άργος Ορεστικό Καστοριάς. Για την ακρίβεια εκεί γεννηθήκατε. Ωστόσο, το μεγαλύτερο μέρος της ζωής σας ζήσατε και δραστηριοποιηθήκατε στην Αγγλία. Πώς προέκυψε η συμμετοχή σας στην συγκεκριμένη συλλογή και ποια απήχηση ελπίζετε να έχει στο αγγλόφωνο κοινό; Ένα κοινό που όπως εξυπακούεται μόνο άγνωστο δεν σας είναι.
Το Άργος Ορεστικό είναι σίγουρα μια από τις πατρίδες μου. Έζησα όμως την παιδική μου ηλικία στη Θεσσαλονίκη την οποία λατρεύω και την εφηβεία μου στην Καστοριά, που επίσης είναι έντονα χαραγμένη στον ψυχισμό μου (και ξεπηδάει σε έργα μου σαν ‘μια συνοριακή πόλη’). Αυτοί οι τρεις χώροι συχνά γίνονται ένα στα όνειρα μου με το Λονδίνο, όπου έζησα περισσότερα χρόνια από ότι στην Ελλάδα.
Η συνεργασία μου με τον τόμο The Oberon Anthology of Contemporary Greek Plays προέκυψε ως εξής: η Αθηνά Σοκόλη είχε εκδόσει το θεατρικό μου Άγριες Νότες και αναπτύξαμε μια φιλία. Σε μια φάση ένιωθε απελπισμένη με την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα και σκεφτόταν να κοιτάξει προς τα έξω. Την ενθάρρυνα όσο μπορούσα. Πιστεύω ακράδαντα στο να επικεντρώνεσαι σε λύσεις αντί να προσκολείσαι νοσηρά στο πρόβλημα.
Σε μια τυχαία συνάντηση μας μού λέει: θέλεις να πάμε μια βόλτα στο Λονδίνο; Να κάνουμε τι; την ρωτάω. Σκέφτομαι να προτείνω μια συλλογή Ελληνικών θεατρικών έργων στα Αγγλικά, απαντάει. Καλή ιδέα, λέω, αλλά θέλει έρευνα. Η έρευνα έγινε και έστειλε περίπου 20 έργα σε τρεις σοβαρούς εκδοτικούς οίκους, Oberon, Methuen, Nick Hern. Και ήθελε να τους επισκεφτεί προσωπικά. Μου ζήτησε να την συνοδεύσω. Βέβαια γνώριζα όχι μόνο τη γλώσσα (η ίδια μιλάει πολύ καλά Αγγλικά) αλλά και τους κώδικες επικοινωνίας και φυσικά ήξεραν τη δουλειά μου, που σίγουρα βοήθησε.
Και οι τρεις έδειξαν ενδιαφέρον, οι Οberon & Methuen έμπρακτο. Τελικά αναπτύχθηκε μια καλή σχέση με Oberon και κατέληξε εκεί η συνεργασία. Ο Oberon έκανε μια πρώτη επιλογή που συμπεριλάμβανε τον Δημήτρη Δημητριάδη, τον οποίο ήθελαν πάρα πολύ αλλά το έργο που είχε στείλει ήταν τεράστιο και η μετάφραση είχε θέματα. Η άψογη μετάφραση (σαν να είχε γραφτεί στα Αγγλικά, όπως είπαν) ήταν σημαντικός παράγοντας επιλογής. Επιλέχτηκαν επίσης αρχικά έργα της Χρύσας Σπηλιώτη και Έλενας Πέγκας. Τελικά όμως αποφάσισαν ότι με βάση τον αριθμό σελίδων που ήθελαν, έπρεπε να περιορίσουν τον τόμο σε λιγότερα έργα. Γίνεται συζήτηση πάντως και για δεύτερο τόμο.
Τώρα όσον αφορά την απήχηση, είναι νωρίς ακόμη. Το βιβλίο σπάει μεν κατεστημένες απόψεις για το σύγχρονο ελληνικό θεατρικό έργο αλλά οι Άγγλοι είναι τρομερά εθνοκεντρικοί. Χρειάζονται διεύρυνση της συνείδησης τους με συνεχή υπενθύμιση ότι υπάρχει αξιόλογος, σύγχρονος ελληνικός πολιτισμός. Με αυτό το στόχο, θα πηγαίναμε ομαδικά στο Λονδίνο τον Ιούνιο για μια σειρά εκδηλώσεων αλλά για διάφορους λόγους μεταφέρθηκαν στο φθινόπωρο. Ας ελπίσουμε οι εκδηλώσεις αυτές να βρούν πρόσφορο έδαφος. Σίγουρα, το θέμα θέλει κυνήγι με παρουσιάσεις, συζητήσεις, συνεντεύξεις συγγραφέων και κριτικές.
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο fractalart.gr
