“Η Γυναίκα μπορεί να είναι το μισό του ουρανού, είναι όμως και ο φορέας της ζωής”Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας σήμερα και η Μαρία Αντωνίου, ορισμένη από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, πραγματοποίησε, πριν από λίγο, ομιλία στην Ειδική Συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής, με θέμα: «Αιτήματα και προτεραιότητες για την ισότητα των φύλων σε έναν κόσμο που αλλάζει: Υγεία, Εργασία και Έμφυλη βία».
Επισημαίνοντας ότι η ημέρα αυτή “πρέπει να είναι ημέρα μνήμης και τιμής για τους αγώνες που έγιναν μέχρι σήμερα και ταυτόχρονα ημέρα θλίψης και προβληματισμού για όσα εξακολουθούν να υφίστανται οι γυναίκες, σήμερα, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης” η Μαρία Αντωνίου υπογράμμισε ότι στην πατρίδα μας την Ελλάδα, ιδιαίτερα σήμερα και με αφορμή την βαθιά οικονομική κρίση, οι γυναίκες είναι το πιο ευάλωτο κομμάτι του πληθυσμού.
Η Μαρία Αντωνίου, αναφέροντας στοιχεία και παραδείγματα, τόνισε ότι “η 8η Μαρτίου πρέπει να είναι και ημέρα διεκδίκησης, για τα πολλά που μένουν ακόμα να γίνουν. Ιδιαίτερα στην σημερινή δύσκολη και απαιτητική εποχή, χρειάζεται περισσότερο από ποτέ συσπείρωση και διεκδίκηση. Οι αγώνες και οι νίκες όλων των γυναικών στο πέρασμα των αιώνων, εργατριών ή επιστημόνων, μορφωμένων ή αμόρφωτων, εργαζόμενων ή άνεργων, που ήταν όμως πάντα οι μάνες που ανάπιαναν το προζύμι της ζωής, αυτοί οι αγώνες και αυτές οι νίκες των προηγούμενων γενιών πρέπει να είναι το παράδειγμα και ο οδηγός μας”.
Κλείνοντας η Μαρία Αντωνίου την ομιλία της, αφιέρωσε σε αυτές τις νίκες και σε αυτές τις γυναίκες τα λόγια του ποιητή μας Κωστή Παλαμά: «Όσοι φοβούνται πως άμα χειραφετηθούν οι γυναίκες κι έμπουνε κι αυτές με τα όλα τους στον αγώνα της ζωής, θα χάσει η γυναίκα τη χάρη της και την ποίησή της, μου θυμίζουν τα επιχειρήματα κάποιων πως τάχα με τους σιδηροδρόμους και με τον πολιτισμό θα χάσει την ομορφιά η φύση. Και τι είναι το στρώσιμο και το πέρασμα ενός σιδηροδρόμου στ’ απέραντα του φυσικού κόσμου γύρω του; Αφήνω πως μπορεί κανείς να υποστηρίξει πως κι ένα τρένο πλουτίζει τη φύση μ’ ομορφιά. Ανάλογα κι οι φόβοι για τη χειραφετημένη γυναίκα μου φαίνονται ρομαντικοί. Όπως κι αν αποκατασταθούν οι γυναίκες, σε όλα ισότιμες με τον άντρα, η γυναίκα- το αιώνιο “θηλυκό” του ποιητή- δε χάνεται. Πάντα θα ζει, θα ζώνεται και θα ξεζώνεται.»
