Μιλάμε για ένα περιβάλλον matrix, στο οποίο “πραγματικότητα” είναι ό,τι βολεύει αυτούς που διαχειρίζονται την πληροφορία και όχι ό,τι πραγματικά συμβαίνει
Αυτό, το οποίο συμβαίνει σήμερα στον κόσμο μας είναι τρομερό. Καθημερινά αποκαλύπτονται πράγματα, τα οποία σε άλλες εποχές θα μπορούσαν να τινάξουν το σύστημα εξουσίας στον “αέρα” …Για λιγότερα παραπτώματα “έπεσε” ο Νίξον στο περίφημο Watergate scandal. Σήμερα δεν μπορούν ούτε τα “βαθιά λαρύγγια” να απειλήσουν με ανατροπές, γιατί απλούστατα η πληροφορία —ως “καταλύτης” πολιτικών και άλλων εξελίξεων— είναι πιο αδύναμη από ποτέ. Είναι τόσο μεγάλος ο όγκος των πληροφοριών οι οποίες διακινούνται καθημερινά, που η κοινωνία έχει πάθει ένα overdose πληροφορίας, το οποίο την έχει “παραλύσει”…
…Μιλάμε για ένα περιβάλλον matrix, στο οποίο “πραγματικότητα” είναι ό,τι βολεύει αυτούς που διαχειρίζονται την πληροφορία και όχι ό,τι πραγματικά συμβαίνει. Από εκεί και πέρα ό,τι και ν’ αποκαλυφθεί δεν μπορεί ν’ αλλάξει τίποτε. Χειραγωγούν πλέον τον κόσμο σε τέτοιον βαθμό, που δεν τους απειλεί καμία αποκάλυψη. Ελέγχουν τα ΜΜΕ σε βαθμό τέτοιο, που να κάνουν πλύση εγκεφάλου στους λαούς, καθηλώνοντάς τους στην αδυναμία. Ό,τι δεν τους βολεύει το ονομάζουν συνομωσιολογία. Η πληροφορία χάνει τη δύναμή της λίγες στιγμές μετά την αποκάλυψή της στο κοινό. Ο μέσος άνθρωπος δεν γνωρίζει αν αυτό το οποίο βλέπει το ζει ο ίδιος πραγματικά ή αποτελεί κάποιο concept κάποιου πρωτοποριακού κοινωνικού reality show στο οποίο συμμετέχει και ο ίδιος εκούσια ή ακούσια.
Το αποτέλεσμα σε κάθε περίπτωση είναι η “παράλυση” και η αδυναμία αντίδρασης. Ο κόσμος όλος έχει μπλέξει σε μια κατάσταση “μιθριδατισμού” …Καθημερινά ποτίζεται με μικροποσότητες “δηλητηρίου” και αντέχει πλέον να ζει ως “δηλητηριασμένος”. Μεγαλύτερη απόδειξη αυτού του πολιτικού και πολιτισμικού “μιθριδατισμού” είναι το φαινόμενο “Ομπάμα”. Μιλάμε για φαινόμενο, γιατί στην κυριολεξία μιλάμε για έναν “ηθοποιό” τής εξουσίας και όχι για έναν πραγματικό πολιτικό που εξουσιάζει. Ο άνθρωπος αποτελεί την πλέον χαρακτηριστική περίπτωση εξουσιαστή τής Νέας Τάξης και είναι ίσως “πιλότος” μιας μελλοντικής κατάστασης. Όλη του η θητεία ήταν μια θεατρική “παράσταση”. Περισσότερο τον απασχολεί το πώς θα “δείχνει” όταν κατεβαίνει από το αεροπλάνο ή ποια “ατάκα” θα πει σε μια πολιτική ή κοινωνική συγκέντρωση παρά οτιδήποτε άλλο πολιτικής φύσεως πρόβλημα…
…Τον απασχολεί μόνον η εικόνα του σε αυτό το reality show …το αν θα πρέπει να χάσει ή να βάλει κάποια κιλά, για να “γράφει” στην κάμερα …Αν θα φορέσει σακάκι ή όχι …Αν το πουκάμισο θα έχει σηκωμένα τα μανίκια πάνω από τον αγκώνα ή κάτω απ’ αυτόν. Από εκεί και πέρα δεν τον αφορούν τα προβλήματα …Δεν είναι δική του δουλειά η επίλυση των προβλημάτων αυτών. Δική του δουλειά είναι να πει μια εξυπνάδα κατάλληλη για την κάθε περίσταση …Να πει μια “εξυπναδούλα” στα ελληνικά, όταν θα φτάσουν οι “ιθαγενείς” στον Λευκό Οίκο στις 25 Μαρτίου. Το ίδιο θα κάνει στις 20 Σεπτεμβρίου για τους Ιταλούς ή στις 14 Ιουλίου για τους Γάλλους. Με μερικές “κουτσολέξεις” στη “διάλεκτο” των “ιθαγενών” ο διάδοχος του Berliner Κένεντι θα δώσει την “παράστασή” του και εκεί κάπου θα τελειώσει ο ρόλο του …Ρόλος περιορισμένων αρμοδιοτήτων.
Το φαινόμενο “Ομπάμα” είναι η καλύτερη απόδειξη της ύπαρξης ενός κρυφού διευθυντηρίου, το οποίο κυβερνά τον κόσμο …
Διαβάστε όλο το άρθρο στο eamb-ydrohoos.blogspot.com
