Χειρότερη διαφήμιση δε θα μπορούσε να μας κάνει η ταινία. Και αναρωτιέμαι γιατί το Χόλιγουντ επέλεξε να δείξει μια τέτοια Ελλάδα, μια Ελλάδα κατεστραμμένη στην οποία δεν υπάρχει μέρα και φως παρά μόνο βία και σκοτάδι
Δεν ξέρω γιατί όλοι όσοι έβγαιναν από τον κινηματογράφο στο τέλος της προβολής της ταινίας «Τζέισον Μπορν» είχαν μούτρα. Ξέρω γιατί είχα μούτρα εγώ. Για δυο λόγους και μάλιστα για τους δυο λόγους που με είχαν στείλει να δω την ταινία. Ο πρώτος ήταν ότι ο ήχος την ώρα που έπεφταν οι τίτλοι τέλους είχε χαμηλώσει πολύ, με αποτέλεσμα να μην ακούγεται σχεδόν το Extreme Ways του Moby, το τραγούδι των τίτλων, που είναι η μισή χαρά της ταινίας. Ο δεύτερος, επειδή είχα στενοχωρηθεί πολύ με την εικόνα της Ελλάδας την οποία έβγαζε η ταινία. Για να καταλάβετε, ένιωσα σαν κάτοικος του Καζακστάν ο οποίος βγήκε από προβολή της ταινίας «Μπόρατ».
Κι άντε, αυτό με τον Moby πες ότι παλεύεται, πάω σπίτι μου και το βάζω στη διαπασών όσες φορές θέλω. Αυτό με την παρακμιακή, ελεεινή, αξιολύπητη, τριτοκοσμική, σκοτεινή, παθητική, ακυβέρνητη, κατεστραμμένη, βιασμένη και κακοποιημένη Ελλάδα στην οποία βρέθηκε κι έδρασε ο Τζέισον Μπορν και βλέπει όλος ο πλανήτης, πώς στο καλό να το παλέψεις;
Στη συνέχεια, κι αφού αρχίζει το κυνηγητό του Τζέισον Μπορν με τη ΣΙΑ, βλέπουμε σκηνές από τις διαδηλώσεις στην Αθήνα το 2011. Μέσα στην αναταραχή, το κάψιμο του κέντρου της Αθήνας και την αναμπουμπούλα, πάντα νύχτα, εμφανίζεται ο Τζέισον να κυνηγιέται με τον «Συνεργάτη», όπως αποκαλείται στην ταινία ο Βενσάν Κασέλ. Σε αυτή τη φάση, η Ελλάδα φαίνεται ως η χώρα με τους πιο άχρηστους ανθρώπους στον κόσμο. Άχρηστοι οι αστυνομικοί, καθώς τους κλέβουν μηχανές κι αυτοκίνητα και κυνηγιούνται αγρίως. Άχρηστοι οι μπαχαλάκηδες, που ο Τζέισον Μπορν τους παίρνει τη μολότοφ απ’ το χέρι, την πετάει και κάνει μεγαλύτερο χαμό απ’ ό,τι όλοι οι μπαχαλάκηδες μαζί. Άχρηστοι οι διαδηλωτές, που τρέχουν σαν τα ακέφαλα κοτόπουλα κι ανοίγουν μόνο για να περάσουν ο Τζέισον Μπορν κι ο Συνεργάτης που κυνηγιούνται. Άχρηστοι οι τρεις τύποι που φτιάχνουν μολότοφ, γιατί εκεί που κάθονται και τις φτιάχνουν σε ένα σπίτι στην οδό Σολωμού 19, ανεβαίνει ο Συνεργάτης αθόρυβα και τους καθαρίζει πριν αυτοί προφτάσουν να πουν κιχ. Άχρηστες οι αρχές, οι οποίες δεν ξέρουν πού παν τα τέσσερα, σε αντίθεση με τους διώκτες του Τζέισον Μπορν, οι οποίοι ανά πάσα στιγμή ξέρουν πού βρίσκεται ό,τι πετάει κι ό,τι κινείται στην Αθήνα.
