“Φίλε διαβάτη”…εσύ πόσες φορές,άραγε,στη γυρολιμνιά σου, στάθηκες να διαβάσεις αυτή την επιγραφή;
“Φίλε διαβάτη”…εσύ πόσες φορές, άραγε, τήρησες αυτό που σε παρακινεί να κάνεις;
“Φίλε διαβάτη”…γιατί μου χαλάς το τοπίο;
Από πάντα, προσπαθώ να προβάλλω την ομορφιά αυτής της πόλης και μόνο. Να ζωντανέψω το παραμύθι της γυρολιμνιάς, να του δώσω ψυχή και κίνηση,να σας ταξιδεύω σε ματιές που δεν έχετε την ευκαιρία να δείτε ή που αξίζει να αποτυπωθούν για να ταξιδεύετε δωρεάν στην ομορφότερη διαδρομή..αλλά νομίζω, όση ομορφιά και να έχει ένα μέρος, άλλη τόση ασχήμια μπορεί να αποκτήσει,από την ταυτότητα του “ασυνείδητου” που μας ακολουθεί.
Γιατί φίλοι μου,είναι πολύ άσχημο συναίσθημα για εμένα (και για κάθε έναν σαν εμένα) που πονάω αυτόν τον τόπο,που είμαι ερωτευμένη με κάθε γωνιά του,που όσο μπορώ,δεν θα σταματήσω να τον επικοινωνώ σε κάθε μέρος του κόσμου με το να τον φωτογραφίζω,να αντικρίζω την παραπάνω εικόνα.Ενδεικτική της κατάστασης.
Επιλεγμένη όχι τυχαία,(υπάρχουν άλλωστε πολλά σκουπίδια,καθώς κάνει κανείς τη γυρολιμνιά και το εξοργιστικό είναι όταν αυτά βρίσκονται λίγα μέτρα από τον κάδο!),σας την δείχνω για να καταλάβετε πόσο χαλάτε το τοπίο. Ναι “φίλε” μου, μου το χαλάς! Κοίτα τι κατάφερες:Να πετάξεις το μπουκάλι και αυτό να “ταξιδέψει” εκεί…εκεί που άλλοι ταξιδεύουν κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Σε εσένα απευθύνομαι “φίλε διαβάτη”.Σε εσένα που πετάς τη γόπα του τσιγάρου σου απερίσκεπτα.Σε εσένα που πετάς τα χαρτιά του γρήγορου φαγητού σου,όπου σε βόλεψε.Σε εσένα που αφού τελειώσεις την όμορφη παραμονή σου σε κάποιο παγκάκι,έχεις αφήσει εκτός από χαραγμένα συνθήματα-ίσως αγάπης-τα τενεκεδάκια της μπύρας σου-ίσως μίσους για το τοπίο,εν αγνοία σου.Σε εσένα που τέτοιες μέρες “γκρινιάζεις” για την πρασινάδα της λίμνης,αλλά όλο τον χρόνο δεν “γκρίνιαξες” ούτε μια φορά για τα σκουπίδια,που είναι σαν μουτζούρες σε ακριβό πίνακα ζωγραφικής.
Εμένα λοιπόν δεν με ενοχλεί η πρασινάδα.Ή τουλάχιστον,δεν με ενοχλεί τόσο,όσο με ενοχλεί που δεν αγαπάμε πραγματικά αυτόν τον τόπο.Όχι,δεν τον αγαπάμε.Γιατί αν τον αγαπούσαμε,θα θέλαμε να διορθώσουμε,τουλάχιστον,οτιδήποτε δημιουργείται με δική μας ευθύνη και έπειτα να “μπούμε στα χωράφια” άλλων.
Εγώ λοιπόν,αν είναι να διαλέξω κάτι στην κατηγορία “πετάω”,διαλέγω το πέταγμα του πουλιού,ακόμα και σε πράσινη λίμνη. Εσύ;
Την αγάπη μου…
Κείμενο-Φωτογραφίες:Ντίνα Παπαγεωργίου
facebook page:Γυρολιμνιά Καστοριάς
