Περνάς από το Επταχώρι Καστοριάς στην παλiά εθνική οδό Κοζάνης – Ιωαννίνων, είτε για Κόνιτσα – Ιωάννινα είτε για να ανέβεις στον Γράμμο, βλέπεις τα πέτρινα σπίτια και την επιβλητική πέτρινη εκκλησία της Αγίας Παρασκευής πάνω στον δρόμο και συνεχίζεις. Πού να φανταστείς τι χάνεις αν δεν μπεις στο χωριό. Πού να φαντασείς, αν δεν το ζήσεις, τι “κρύβει” στο εσωτερικό του και από πού να αρχίσεις; Από τη ζεστασιά των ανθρώπων και τη φιλοξενία; Από τα πέτρινα σπίτια και γραφικά καλντερίμια; Από τη θέση του χωριού κάτω από την “μπιστεριά”; Από την ιστορία του; Είναι πολλά αυτά που χαρακτηρίζουν το χωριό και μαγεύουν τους επισκέπτες.
Σε όλα αυτά όμως, σαν κερασάκι στην τούρτα, ήρθε και προστέθηκε η συνάντηση “φίλων” στις 14 Μαΐου 2016 που έγινε στην πλατεία του χωριού. Και γράφω “φίλοι” (σε εισαγωγικά) γιατί η συνάντηση αυτή αποτέλεσε την αφορμή να γνωριστούμε από κοντά άνθρωποι που καιρό τώρα γνωριζόμαστε και αλληλεπιδρούμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. “Φίλοι” γίναμε λόγω των κοινών μας ενδιαφερόντων, των ανησυχιών και των καταγραφών μας σχετικά με τη λαΐκή τέχνη και παράδοση, τα πέτρινα γεφύρια, τα ελληνικά βουνά και άλλα συναφή, που μέχρι τώρα μας έφερναν κοντά κυρίως μέσω facebook.
Όσοι από αυτούς τους “φίλους” λοιπόν μπορέσαμε, ξεκινώντας από Ιωάννινα, Καρπενήσι, Θεσσαλονίκη, Γρεβενά, Καστοριά και από το γειτονικό Πεντάλοφο, δώσαμε ραντεβού στην πλατεία του Επταχωρίου. Εκεί, μπροστά στο Τζημοπούλειο Λαογραφικό Μουσείο μας υποδέχτηκαν τραγουδώντας “Φίλοι μου καλώς ήρθατε” οι αδερφές Γιαννούλα και Σουλτάνα και οι εμπνευστές της συνάντησης, η Ιωάννα και ο Μιχάλης, ζευγάρι συνταξιούχων εκπαιδευτικών, μόνιμων πλέον κατοίκων του χωριού και η φίλη Μαρία επίσης συνταξιούχος εκπαιδευτικός από τα Ιωάννινα.
Η Ιωάννα αεικίνητη με τις πολιτιστικές καταγραφές της και όχι μόνο και ο Μιχάλης ήρεμη δύναμη με τις μοναδικές κατασκευές του και τα καταπληκτικά ποιήματα, μας έδειξαν πώς μπορείς να “ξυπνήσεις” μνήμες, να γεμίσεις τον χρόνο σου δημιουργικά, αλλά και να κινητοποιήσεις θετικά τους συγχωριανούς, έτσι ώστε να είναι ενεργοί σε όλες τις εκδηλώσεις. Αυτά τα μαρτυρούν οι φωτογραφίες που είναι θεματικά απλωμένες στους τοίχους του Φωτογραφικού (προς το παρόν) Μουσείου και τα έργα του Μιχάλη στον δικό τους χώρο. Με μια λέξη όλα εντυπωσιακά! Η Μαρία με τη σειρά της παρουσίασε τις λιθανάγλυφες καταγραφές-μελέτες της σε πέτρινα σπίτια του χωριού και άλλων περιοχών, καθώς και σε γεφύρια. Επίσης, η παρουσία ενός ντόπιου τεχνίτη της πέτρας και η ανταλλαγή απόψεων συνέβαλαν ώστε να εμπλουτιστούν οι γνώσεις μας κι έτσι η συνάντηση έγινε μάθημα κανονικό!!!
Φυσικά όλοι λάτρεις της φύσης, δε θα μπορούσαμε να μείνουμε μόνο στην πλατεία του χωριού. Οπότε ακολούθησε ανάβαση στο ψηλότερο σημείο του από όπου το βλέπεις κυριολεκτικά στα πόδια σου, ενώ απέναντι αγναντεύεις το πανέμορφο δάσος και πιο μακριά το μάτι φτάνει στον Σμόλικα και στον Αηλιά Πενταλόφου, θυμίζοντας σε μερικούς από μας τις πρόσφατες αναβάσεις μας εκεί. Η ημέρα βέβαια δε θα μπορούσε να κλείσει χωρίς επίσκεψη στα κοντινά πέτρινα γεφύρια με κυρίαρχο αυτό του Κουτσιουμπλή πάνω απ’ το οποίο συνέπεσε να περνά ένα κοπάδι αιγοπροβάτων! Η θέα του γεφυριού αποτέλεσε μια εξαίσια ευκαιρία να θαυμάσουμε ακόμη μια φορά την τεχνική εκείνου του καιρού, ενώ η βόλτα μας επέτρεψε να γευθούμε τη χαρά της άνοιξης αντικρίζοντας και φωτογραφίζοντας πανέμορφα αγριολούλουδα. Και κάπως έτσι η συνάντηση ολοκληρώθηκε με την αμοιβαία υπόσχεση να επαναληφθεί με λιγότερες απουσίες.
Το πόσο όμορφα νιώσαμε όλοι δεν περιγράφεται με λόγια! Νομίζω πως πρέπει να το ζήσεις για να το καταλάβεις. Λες και είμαστε φίλοι (χωρίς εισαγωγικά αυτή τη φορά) από χρόνια! Ιωάννα, Μιχάλη και Μαρία σας ευχαριστούμε για την ιδέα της συνάντησης και τη φιλοξενία. Και πιστεύω ότι εκφράζω όλους τους φίλους. Συνεχίστε με μεγαλύτερη δύναμη και όρεξη και είμαι σίγουρος ότι θα υπάρξουν συνεχιστές του έργου σας…
