Ο Βασίλης Φραγκιάς αρθρογραφεί στο Euroleague Greece αναλύοντας την μέχρι τώρα πορεία των “αιωνίων” στο ΤΟΡ16 και εξηγεί τους λόγους που Διαμαντίδης βρίσκεται ανάμεσα στα “κορυφαία γκαρντ της ιστορίας του Ευρωπαϊκού μπάσκετ”
Πλησιάζοντας προς την ολοκλήρωσε του ΤΟΡ 16 φαντάζει λογικό να έχουν ξεκινήσει οι υπολογισμοί για το τι μέλλει γενέσθαι για τις δύο ελληνικές ομάδες. Ο Παναθηναϊκός κέρδισε τον κακό του φετινό δαίμονα, την Λοκομοτίβ Κουμπάν και δείχνει πολύ κοντά στην πρόκριση, ενώ ο Ολυμπιακός πέρασε ένα αρκετά ήσυχο βράδυ απέναντι στη Ζαλγκίρις και πλέον όλη του η προσοχή στρέφεται στην Ρεάλ όπου πέρα από τη νίκη χρειάζεται και τη διαφορά, καθώς είχε χάσει στη Μαδρίτη με 12 πόντους.
* Γράφει ο Βασίλης Φραγκιάς
Αυτές τις ημέρες σίγουρα θα έχετε διαβάσει τα σενάρια πρόκρισης αλλά και κατάταξης για τις ομάδες μας οπότε θα περάσουμε στα καθαρά αγωνιστικά θέματα.
Ο Παναθηναϊκός με τις προσθήκες των Χέινς, Ουίλιαμς και Χάντερ δείχνει πιο γεμάτος, πιο φρέσκος και πιο αθλητικός, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι έχει λύσει όλα του τα θέματα. Τα αρκετά λάθη, η αδυναμία των ψηλών να αμυνθούν απέναντι σε αθλητικούς παίκτες στη θέση “5” και η ασταθή συγκομιδή πόντων από το τρίποντο είναι προβλήματα που απαιτούν λύσεις. Φυσικά είναι πολύ δύσκολο μέσα στην χρονιά να εντάξεις καινούργιους παίκτες σε μία φιλοσοφία ομάδας που δουλεύει μαζί από τον Αύγουστο αλλά ο χρόνος δεν υπάρχει πια και ο Τζόρτζεβιτς έχει αρκετή δουλειά να κάνει ακόμα.
Το θετικό είναι ότι η ομάδα ενισχύθηκε και αξίζει ένα μπράβο στη διοίκηση αλλά και το γεγονός ότι “πλήρωσε” την Λοκομοτίβ με το ίδιο νόμισμα, αφού αυτή τη φορά ο Παναθηναϊκός πάτησε γκάζι στο τέλος και κέρδισε το παιχνίδι. Λίγο ήθελε για να καλύψει και τη διαφορά του πρώτου αγώνα. Διαμαντίδης, Γκιστ και ο προερχόμενος από τραυματισμό Ουίλιαμς ήταν οι παίκτες που έκαναν την πλάστιγγα να γείρει προς την “πράσινη” πλευρά αλλά κι η καλή άμυνα πάνω στον Ντιλέινι έδωσαν μεγάλη ανάσα για τη συνέχεια του ΤΟΡ 16.
Τεράστιο κενό στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ
Θα ήθελα να σταθώ στο νούμερο “13” των “πρασίνων” που πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ τι θα γραφτεί και τι θα γίνει όταν κρεμάσει τα παπούτσια του. Ο Διαμαντίδης είναι πρότυπο αθλητή όχι μόνο για όσα έχει καταφέρει στην καριέρα του αλλά και για το ήθος του. Το γεγονός ότι με δικούς του πόντους στο τέλος ο Παναθηναϊκός “αγκάλιασε” και εν τέλει πήρε τη νίκη επί της Κουμπάν δεν λέει πολλά γιατί το έχει ξανακάνει στο παρελθόν. Ο ηγέτης του Παναθηναϊκός θα αφήσει τεράστιο κενό στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ όταν αποσυρθεί και παρόλο που η ζωή συνεχίζεται και οι “πράσινοι” θα πρέπει να αναζητήσουν τον επόμενο ηγέτη τους θα πρέπει όλοι να συνηθίζουμε σιγά σιγά το μπάσκετ χωρίς τον Μήτσο.
Ο ψηλόλιγνος τυπάκος που ξεκίνησε στην Καστορία να παίζει μπάσκετ κι έφτασε στην κορυφή θα λείψει σε όλους, συμπαίκτες κι αντιπάλους. Το υψηλότατο μπασκετικό iq, οι αποφάσεις του όταν η μπάλα “καίει”, η ικανότητα του να κρύβει το οπτικό πεδίο των αντιπάλων με τα τεράστια χέρια του -τα οποία ξέρει καλά πως να χρησιμοποιεί- αλλά και πολλές ακόμα αρετές του τον κατατάσσουν ανάμεσα στα κορυφαία γκαρντ στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Τελειώνοντας για τον Διαμαντίδη αν και μπορείς να γράφεις ώρες θα ήθελα να προσθέσω τη δήλωση του μετά το παιχνίδι με τους Ρώσους ότι “θέλω να αποχωρήσω με αξιοπρέπεια” αυτό τα λέει όλα.
Εν κατακλείδι ο Παναθηναϊκός κρατάει την τύχη στα χέρια του και πιστεύω ότι δύσκολα ή εύκολα θα είναι στα play offs κι από εκεί και μετά όλα γίνονται.
Η τριανδρία μπορεί να δώσει την χαρά
Ο Ολυμπιακός σε ένα παιχνίδι που δεν χρειάστηκε να πιεστεί και πολύ για να το κερδίσει και με όπλο την πολύ καλή του άμυνα απέναντι στην Ζαλγκίρις ετοιμάζεται για την τελική μάχη που μεταφράζεται στο να κάνει το τρία στα τρία. Θεωρώ ότι στο μυαλό των παικτών του Ολυμπιακού μετά το τέλος του αγώνα με τους Λιθουανούς πιο πολύ θα είχαν την απορία πως χάθηκε το παιχνίδι στο Κάουνας παρά το ότι κέρδισαν στον Πειραιά. Αυτά, όμως, ανήκουν στο παρελθόν και ο Ολυμπιακός είναι μία ομάδα φτιαγμένη από σκληρό μέταλλο. Έχει μπροστά του την πρόκληση να κερδίσει τα τρία τελευταία παιχνίδια αρχής γενομένης με τη Ρεάλ.
Δεν μπορεί να παραβλέψει κανένας το γεγονός ότι αυτή η ομάδα όποτε βρέθηκε στα σχοινιά επιβίωσε και έδειξε χαρακτήρα. Έχει τους παίκτες με την προσωπικότητα, έχει την ποιότητα και την εμπειρία αλλά δεν εξαρτώνται τα πάντα μόνο από τον ίδιο πλέον. Ο τραυματισμός του Γιανγκ αλλά και τους Λοτζέσκι στοίχισαν πολύ στον Ολυμπιακό κι αυτό φάνηκε στα παιχνίδια που χρειαζόταν η ομάδα το κάτι παραπάνω για να κερδίσει. Στα θετικά για τους “κόκκινους” είναι η συνεχώς άνοδος του Παπανικολάου που δείχνει να πατάει καλύτερα στο γήπεδο και μαζί με Σπανούλη και Πρίντεζη είναι η τριανδρία που μπορεί να δώσει την χαρά της πρόκρισης στην ομάδα του Πειραιά.
Τέλος, θα ήθελα να σταθούμε στην συμπεριφορά των φιλάθλων και των δύο ελληνικών ομάδων. Πραγματικά αξίζουν συγχαρητήρια για τον τρόπο που υποστηρίζουν τις ομάδες τους και στη μπασκετική κουλτούρα που δείχνουν οι περισσότεροι. Μακάρι να το βλέπαμε αυτό κάποια στιγμή και στα μεταξύ τους παιχνίδια.
Καλή τύχη στις ομάδες μας
* Ο Βασίλης Φραγκιάς είναι προπονητής της Εθνικής ομάδας του Κατάρ και το καλοκαίρι κατέκτησε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά το χρυσό στους Αραβικούς αγώνες
