“Οποιαδήποτε κουβέντα με τον όρο Μακεδονία είναι τουλάχιστον αδόκιμη γιατί πρόκειται περί φάρσας και όχι περί πραγματικής αυταπόδεικτης ιστορικά σχέσης με το βασίλειο των Μακεδόνων”
Επειδή όλοι καίγονται δήθεν για το όνομα της Μακεδονίας, αν και δεν βλέπω τηλεόραση, οπότε σχολιάζω την εδώ κινητικότητα με την πρόσκληση για το συλλαλητήριο στην Θεσσαλονίκη κτλ κτλ κτλ καθώς και τις διάφορες ενέργειες τοπικών παραγόντων της επιχειρηματικότητας όπως ο αγαπητός φίλος Γιάννης Μπουτάρης, από την γνωστή οικογένεια των Βλάχων από το Νυμφαίο και επιτυχημένος επιχειρηματία στην παραγωγή και πώληση ελληνικών κρασιών.
Πραγματικά έμπειρος και επιτυχημένος επιχειρηματίας, και ως τέτοιος υποτίθεται έλαβε την πρωτοβουλία να προσκαλέσει ιδιωτικά τον πρωθυπουργό της χώρας στα σαλόνια του ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, σαν αυτός ο δεύτερος ρόλος να ήταν τυχαίος καθώς τυχαία να ήταν και η συγκυρία η χρονοϊστορική την δεδομένη στιγμή για ένα από τα σοβαρότερα εθνικά ζητήματα της ταυτότητας ολόκληρης της Ελλάδας, πολιτισμικά και πολιτικά.
Και από ό,τι διαβάσαμε σε δηλώσεις του δημάρχου – ιδιώτη (αλήθεια, γιατί απαντάει από την θέση του δημάρχου για μια συνάντηση που διαδίδει πως έκανε ιδιωτικά;) μιλήσανε για μπίζνες, αξιοποίηση δρόμων ποταμών θαλασσών λιμανιών αεροδρομίων για να πάει μπροστά η οικονομία και η επιχειρηματικότητα. Μόνο μαζί θα γίνουμε πλούσιοι, ένα τέτοιο πράγμα.
Δεν ξέρω, δεν έχω λόγο να σχολιάσω τα επιχειρηματικά σχέδια του Γιάννη Μπουτάρη αλλά μπερδεύομαι με τους ρόλους του και ανησυχώ γιατί φρονώ και φοβούμαι πως και ο ίδιος μπερδεύεται.
Πότε μιλάει ο επιχειρηματίας και πότε ο εκπρόσωπος μιας χώρας σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και μάλιστα σε ένα τόσο φλέγον ζήτημα, όπως η ταυτότητα της Ελλάδας και οι σχέσεις της με τις γειτονικές χώρες που εκτός από σύνορα μοιράζονται και “κοινή” ιστορία;
Είναι δυνατόν μπροστά σε τέτοιας σοβαρότητας εθνικό ζήτημα, που θα πρέπει να απολογηθεί σχεδόν κανείς απέναντι στην ιστορία και τις μελλοντικές γενιές Ελλήνων για το σκάνδαλο που διαπράττεται μπροστά στα μάτια μας, να μιλάει ο επιχειρηματίας, δηλαδή το κεφάλαιο και μόνο και η κερδοφορία στον ιδιωτικό τομέα, η νεοφιλελεύθερη ανάπτυξη που θα μας πάει στο θεό;
Υπάρχει άνθρωπος γνώστης της ιστορίας και της αρχαιολογίας, από όποια εθνικότητα και φυλή και να προέρχεται που να συμφωνήσει με την εκχώρηση του ονόματος Μακεδονία σε ένας κράτος που αναζητεί απελπισμένα ταυτότητα και προσανατολισμό στα νέα του σύνορα, που προέκυψαν από πρόσφατο πόλεμο, που και αυτά ακόμα, όπως διαβάζουμε, διεκδικούνται από την Αλβανία και την Βουλγαρία εκατέρωθεν;
Αυτό το κράτος, που ψάχνει να βρει ταυτότητα και προσανατολισμό και να δημιουργήσει εθνική συνείδηση στους πολίτες του, που είναι ούτως ή άλλως διχασμένοι γλωσσικά, θρησκευτικά, εθνοτικά κτλ, δεν έχει κανέναν σοβαρό λόγο να κοιταχτεί προς την Μακεδονία του Μεγαλέξαντρου γιατί απλά δεν έχει καμία πολιτισμική καταβολή από τα μέρη εκείνα, ούτε από γλώσσα, ούτε από πολιτισμό. Φυσικά και ήταν κομμάτι της Μακεδονίας αλλά αυτή έφτανε ως τις Ινδίες τότε, δεν θα εξουσίαζε και την γειτονική περιοχή;
Οκ, δεν έχουν τίποτε άλλο να επιδείξουν, θα μου πείτε οι φιλεύσπλαχνοι Ευρωπαίοι φίλοι, (που τόσες φορές αναγκάστηκα με απογοήτευση να διαπιστώσω πως και εκεί η ημιμάθειά σε ιστορικά αρχαιολογικά θέματα είναι τραγικά επικίνδυνη), γιατί δεν τους αφήνετε να λέγονται Μακεδονία αφού το θέλουν τόσο πολύ, είναι τόσο φτωχοί και δύσμοιροι και εσείς αντί να τους βοηθήσετε τους κάνετε και πόλεμο, άρα εσείς είστε οι κακοί της υπόθεσης, αυτοί είναι τα θύματα.
‘Οχι φίλοι και φίλες Ευρωπαίοι και εγχώριοι νεοφιλελεύθεροι ή όπως θέλετε εσείς να τοποθετήστε στο θέμα της εκχώρησης του πολιτισμικού όρου Μακεδονία.
Πάτε να διαβάστε και να μορφωθείτε και να μάθετε τι, πού και πότε σημαίνει Μακεδονία στην ιστορία του δυτικού κόσμου. Παρακολουθήστε και δυο σεμινάρια σπουδών πολιτισμού και δείτε πώς κατασκευάζονται οι εθνικές ταυτότητες διαχρονικά σε όρους πολιτισμικούς.
Μετά θα διαπιστώσετε και μόνοι σας, πώς οποιαδήποτε κουβέντα με τον όρο Μακεδονία είναι τουλάχιστον αδόκιμη γιατί πρόκειται περί φάρσας και όχι περί πραγματικής αυταπόδεικτης ιστορικά σχέσης με το βασίλειο των Μακεδόνων, στο οποίο φυσικά ανήκε για πολλούς αιώνες το χώμα πάνω στο οποίο πατάν οι σημερινοί πολίτες της νέας χώρας, αλλά εκεί σταματάει και ο δεσμός του με τον όρο Μακεδονία.
Και όχι, δεν θα λυπηθώ αν τελικά δεν βρεθεί λύση και μείνει η χώρα εκείνη χωρίς όνομα, δεν θα ενοχληθώ καθόλου.
Έχουν πολύ δρόμο μπροστά τους για να βρουν ποιοι είναι και πώς θα τους λένε γιατί μοιάζει πως ακόμα και τα σύνορα είναι ρευστά, έχει και αυτό τους λόγους του, γιατί να είναι ακόμα ρευστά τα σύνορα; Ποια είναι η τελική υπόσταση αυτού του κρατιδίου; Πού θέλει να πιαστεί, πού θέλει να φτάσει;
Ας αφήσουν την Μακεδονία εκεί που βρίσκεται και ας πάνε στην ευχή του θεού, του Χριστού ή του Αλλάχ. Αλίμονο αν τώρα βγουν και “μουσουλμάνοι Μακεδόνες” να διεκδικήσουν ρίζες στην ένδοξη ελληνική ιστορία.
Αυτή την τρέλα όλοι να θέλουν να γίνουν Έλληνες, δεν την κατάλαβα ποτέ μου.
Όχι στην εκχώρηση του ονόματος Μακεδονία σε καμία μορφή και αλφάβητο.
Όλα τα άλλα είναι για την σαπουνόπερα της ιστορίας.
Σουλτάνα Ζορπίδου
