Τις πανέμορφες αυτές μικρές λιμνούλες σε περιοχή του Άργους, τις επισκέπτομαι τακτικά, πάρα πολλά είδη βρίσκουν καταφύγιο στα ήρεμα νερά τους. Κορμοράνοι, λαγγόνες, δρυοκολάπτες, αλκυόνες, ερωδιοί, πάπιες, παρυδάτια πουλιά είναι κάποια από τα είδη.
Το σήμα κατατεθέν όμως είναι (μάλλον ήταν) η τεράστια ιτιά που βρισκόταν ανάμεσά τους. Πάνω της έβρισκαν τροφή και τόπο για να φωλιάσουν πάρα πολλά πουλιά. Μέχρι που…. ήρθε η κρίση και θύμα της έγινε και αυτός ο πανέμορφος γίγαντας. Αυτός που τον έκοψε δεν μπόρεσε φυσικά να μεταφέρει τον κυρίως κορμό και αρκέστηκε στα κλαδιά, το υπόλοιπο το άφησε να κείτεται στο χώμα ανάμεσα στις δυο λιμνούλες εκεί που πέρασε όλην του την ζωή. Το κόστος των κλαδιών; Λιγότερο από ένα πενηντάρικο. Πόσο αστείο φαντάζει ε;
Όλα αυτά τα χρόνια που κουβαλούσε στην πλάτη του όλα αυτά που πρέσβευε, όλη του η αξία ένα και μόνο πενηντάρικο. Είναι κωμικοτραγικό να σκέφτεσαι πως στον βωμό αυτού του μικροσκοπικού χαρτονομίσματος έπρεπε να πέσει αυτός ο γίγαντας. Και ενώ από τον κορμό του μπορούν να φτιαχτούν και να τυπωθούν εκατομμύρια χαρτονομίσματα, κάποιος το έκοψε μόνο για την αξία του ενός. Οι δυο μικρές λιμνούλες έχουν μείνει πια φτωχότερες, όπως και όλη μας η χώρα και αν φτωχεύαμε από πενηντάρικα ευτυχισμένοι να ‘μασταν το πρόβλημα είναι φίλοι πως φτωχεύουμε από ιτιές.
Κώστας Καπουργάς
