Η Νίνα Ράπη γράφει για ακίδες και θραύσματα, με αφορμή τo νέο της έργο «Splinters», το οποίο ανεβαίνει στο Θέατρο Αργώ από τις 18 Δεκεμβρίου σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Μιχαήλ
Πάντα με γοήτευε η εκστατική ελευθερία και παραδοξότητα του υποσυνείδητου, ιδιαίτερα των ονείρων, όπου μπορείς να πετάς σαν να ήταν το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο ή να είσαι στη μέση τού πουθενά και ν’ ακούς θεϊκή μουσική, ή να περνάς μια γέφυρα και να βλέπεις ανθρωπόμορφα τέρατα. Υπέροχες, δυνατές εμπειρίες. Όχι μόνο βιωματικά αλλά και συγγραφικά.
Έχω εμπνευστεί έργα, ιστορίες ή σκηνές από όνειρα, όπως και άλλοι συγγραφείς φυσικά. Ένας άλλος τρόπος να έχεις πρόσβαση στο υποσυνείδητο για να αντλήσεις υλικό είναι η συνειρμική γραφή. Παίρνεις μια φράση, μια εικόνα, ένα ήχο και γράφεις ασταμάτητα ότι σου εμπνέουν. Μπορεί το αποτέλεσμα να είναι τελείως ακατανόητο αλλά σίγουρα θα είναι αποκαλυπτικό. Εννοείται ότι για να βγει κάποιο νόημα πρέπει να επιμεληθείς το υλικό, να το δομήσεις.
Αυτή η ταλάντωση συνείδησης και υποσυνείδητου ήταν κάτι που ένιωσα την ανάγκη να εξερευνήσω συγγραφικά πιο έντονα τα τελευταία δυο χρόνια και έτσι προέκυψαν τα μονόπρακτα του Splinters.
Έχω γράψει πολλά μονόπρακτα στο παρελθόν και βασικά έτσι ξεκίνησα να γράφω. Ήταν όμως αυτόνομα. Με αυτό το πρόσφατο ξέσπασμα συνειρμικής γραφής σύντομα διαπίστωσα ότι προέκυπτε μια κοινή θεματική, το όλο θέμα της έλξης-απώθησης, εξουσιαστικότητας και παιχνιδιού (ηδονικού και τυρρανικού), κυρίως στις ερωτικές σχέσεις αλλά και στις φιλικές και στη σχέση μας με τον εαυτό μας. Και αυτό ταίριαζε στη μικρή φόρμα όπου στόχος είναι να πιάσεις μια καίρια στιγμή.
Η μικρή φόρμα με μαγεύει. Μου αρέσει η πρόκληση να επικοινωνήσεις σε λίγες στιγμές μια ολόκληρη κατάσταση/δυναμική/σχέση. Απαιτεί αυστηρή οικονομία λόγου. Είναι μια φόρμα που έχουν χρησιμοποιήσει αγαπημένοι συγγραφείς όπως η Κάρυλ Τσέρτσιλ, ο Πίντερ, ο Μπέκετ, ο Μάρτιν Κρίμπ. Βέβαια η ιδιαίτερη πρόκληση στο Splinters ήταν να δημιουργήσω μια σύνθεση, ένα ενιαίο σύνολο. Ούτως ή άλλως, όμως, τα ίδια τα μονόπρακτα αναζητούσαν το ένα το άλλο. Ήταν σαν να μην ήθελαν να υπάρξουν από μόνα τους αλλά σε σχέση με τα άλλα: το ένα να συνδέεται, να επικοινωνεί με το άλλο, να συν-υπάρχει. Και έτσι όλα μαζί να δημιουργήσουν ένα σύμπαν από Splinters.
Γιατί όμως Splinters και όχι ακίδες, την ελληνική του μετάφραση; Διότι Splinters σημαίνει όχι μόνο ακίδες αλλά και θραύσματα. Εδώ, θραύσματα σχέσεων, εαυτού, συνείδησης. Θραύσματα αγάπης, επικοινωνίας, ονείρων. Θραύσματα που αποτελούν μια ολότητα (και ας ακούγεται κάπως παράδοξο αυτό).
Info:
Η Νίνα Ράπη γράφει θεατρικά & διηγήματα. Στα θεατρικά της συγκαταλέγονται τα: Angelstate, Άγριες Νότες/Wild Beats, Kiss the Shadow, Reasons to Hide, Edgewise/Ακροβασία, Lovers, Dreamhouse, Dance of Guns, Ithaka καθώς και πολλά μονόπρακτα. Έργα της έχουν βραβευτεί ή διακριθεί και όλα έχουν ανεβεί/παρουσιαστεί σε χώρους όπως: SouthbankCentre, SohoTheatreStudio, LyricTheatreStudio, ICA, RiversideStudios, GielgudTheatre {Λονδίνο}. Εθνικό θέατρο, Θέατρο Τέχνης, Θέατρο Εμπρός, Αγγέλων Βήμα, Θέατρο Μπίπ {Ελλάδα}. BITS Festival, Πιράνι, Ινδία (πρώτο βραβείο), 10Χ10 Φεστιβάλ, Estaca Zero Teatro, Πορτογαλία.
Το 2014 κυκλοφόρησε η τελευταία της συλλογή διηγημάτων Κατάσταση Φούγκας (Κέδρος). Τον ίδιο χρόνο, το λιμπρέτο της Raven ανέβηκε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Το 2017 κυκλοφόρησε στο Λονδίνο ο συλλογικός τόμος The Oberon Anthology of Contemporary Greek Plays, ο οποίος συμπεριλαμβάνει το έργο της Angelstate. Δίδαξε Δημιουργική/Θεατρική Γραφή στα Πανεπιστήμια του Λονδίνου και του Greenwich για πολλά χρόνια. Διετέλεσε επίσης Ιδρύτρια και Αρχισυντάκτρια του πρωτοποριακού περιοδικού Brand Literary Magazine.
