Προτάθηκε ως καλύτερη ταινία μικρού μήκους 2012 στα βραβεία BAFTA 2012. H παιδεία απελευθερώνει, η μόρφωση ανοίγει τους πνευματικούς ορίζοντες, καλλιεργεί τη σκέψη, τον προβληματισμό, ακονίζει την κριτική…ή μήπως όχι; .
Τι συμβαίνει όταν η εκπαίδευση χρησιμοποιείται ως μηχανισμός αναπαραγωγής μιας αντίληψης, μιας ιδεολογίας, ενός ολόκληρου συστήματος που διαστρεβλώνει τα αυτονόητα, ακυρώνει τη δεδομένη πραγματικότητα, και εν τέλει υπηρετεί τις βλέψεις μιας μικρής μειοψηφίας σε βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας; Τότε τι κάνει ο σκεπτόμενος νους; Ησυχάζει; Αντιδρά; Με τι κόστος;
Δείτε το
Η ταινία πραγματεύεται με αλληγορικό τρόπο τη σχέση χειραγώγησης της σκέψης και αντίστασης στην εξουσία.
“Ελευθερία είναι να σου επιτρέπεται να πεις ότι 2+2=4… Από εκεί και πέρα, όλα επιτρέπονται”, γράφει ο Όργουελ στο “1984”. Στο ίδιο έργο χρησιμοποιεί το 2+2=5 σαν ένα παράδειγμα χειραγώγησης και επιβολής: “Όταν το κόμμα λέει ότι 2+2=5, τότε είναι σωστό και δεν αρκεί μόνο να το λες, πρέπει και να το πιστεύεις.” Αυτό ενέπνευσε τον Ιρανικής καταγωγής Babak Anvari, να γυρίσει την ταινία “Two & Two”. Βασικό του κίνητρο ήταν, σύμφωνα με δηλώσεις του, να διερευνήσει την επιθυμία των ανθρώπων να αμφισβητήσουν την εξουσία. Σε ποιο βαθμό δέχονται να σκύψουν το κεφάλι και να υπακούσουν στις εντολές της εξουσίας και πότε αρχίζουν να αμφισβητούν και να αντιστέκονται; Μπορεί η ωμή βία να καθυποτάξει τους ανθρώπους και να χειραγωγήσει τη σκέψη τους ή προκαλεί την αντίστασή τους;
