Σήμερα στην ενημέρωση γονέων μετά από καιρό χάρηκα για το πλήθος των γονιών που ήλθαν να με ρωτήσουν. Καθώς και το επίπεδο. Αυτό το χιλιοειπωμένο από παλιά «είναι έξυπνος αλλά δε διαβάζει» , δεν το άκουσα.
Πραγματικά χάρηκα την συζήτηση και κουράστηκα μεν να μιλάω, αλλά το ευχαριστήθηκα. Όταν βλέπεις ότι οι γονείς έχουν μια αντικειμενική προσέγγιση του επιπέδου του παιδιού τους και διψούν για ειλικρινή ενημέρωση, αυτό δείχνει ότι έχουμε μέλλον. Ίσως η Ελληνική οικογένεια (ή τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος) ωρίμασε. Κατάλαβε ότι δεν αρκούν τα ψέματα και η αποφυγή της πραγματικότητας. Αυτό θα βοηθήσει και εμάς τους εκπαιδευτικούς. Να γίνουμε καλύτεροι και σωστότεροι. Διότι η ειλικρίνεια είναι οξυγόνο για την εκπαίδευση.
Κάθε μέρα γινόμαστε ακροατές και θεατές αρνητικών ειδήσεων γενικού ενδιαφέροντος . Αυτές τις έχουμε συνηθίσει. Όταν όμως αρχίζει και η αρνητική και καταθλιπτική εξιστόρηση γνωστών μας τότε τα πράγματα χειροτερεύουν. Γίνονται ανυπόφορα. Τελευταία όλοι λίγο πολύ ζούμε αυτό το δράμα στην πόλη μας και την περιοχή μας, να ακούμε αρνητικές μικροϊστορίες συνανθρώπων που τους γνωρίζουμε από κοντά είτε από απόσταση και για μερικούς δεν περιμέναμε αυτήν την εξέλιξη. Ηθελημένα ή άθελά μας αναπαράγουμε και προωθούμε αυτό το κλίμα. Χωρίς να το καταλάβουμε όμως έτσι χειροτερεύουμε την καθημερινότητά μας .Θα γίνουμε στο τέλος αντικοινωνικοί.
Γι αυτό: Όλοι μας έχουμε καθήκον να μεταδίδουμε αναπαράγουμε καλές και θετικές ειδήσεις. Πρέπει «να κρατήσουμε την φωτιά της κοινωνίας μας αναμμένη» για να μην «χαθεί και σκεπαστεί από την στάχτη» .Από την μαυρίλα που βλέπουμε και ζούμε κάθε μέρα. Για να λέμε σε κάθε ευκαιρία και ένα. «Υπάρχει ελπίδα.» Όπως είπα εγώ σήμερα.
