O Σλόμπονταν Πράλγιακ, ο 72χρονος κατηγορούμενος για εγκλήματα πολέμου που αυτοκτόνησε πίνοντας δηλητήριο στη Χάγη μόλις επικυρώθηκε σε δεύτερο βαθμό η καταδίκη του, είχε γεννηθεί στην Κάπλγινα, μια μικρή πόλη κοντά στα σύνορα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης με την Κροατία.
Εργάστηκε ως παραγωγός κινηματογράφου και τηλεόρασης καθώς και ως λέκτορας φιλοσοφίας και κοινωνιολογίας στο Ζάγκρεμπ προτού ενταχθεί στις τάξεις του κροατικού στρατού το 1991 και φθάσει μέχρι τον βαθμό του υποστρατήγου, ενώ τον Μάρτιο του 1992 ανέλαβε υφυπουργός Άμυνας.
Οδηγήθηκε ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου για την πρώην Γιουγκοσλαβία κατηγορούμενος ότι ως διοικητής του κροατοβοσνιακών δυνάμεων, γνωστών ως HVO (από τον Ιούλιο μέχρι τον Νοέμβριο του 1993) συμμετείχε στην ίδρυση μιας «εθνικά καθαρής» κροατικής δημοκρατίας εντός της σύγχρονης Βοσνίας-Ερζεγοβίνης με «πρωτεύουσα» το Μόσταρ. Οι Κροάτες της Βοσνίας και οι μουσουλμάνοι ήταν σύμμαχοι κατά των Σέρβων, αλλά πολέμησαν μεταξύ τους για 11 μήνες στο διάστημα μεταξύ 1993-1994. Το Μόσταρ έγινε θέατρο των σφοδρότερων συγκρούσεων μεταξύ Κροατών και μουσουλμάνων, κατά τις οποίες καταστράφηκε σχεδόν το 80% του ανατολικού τομέα της πόλης.
Ο Πράλγιακ κατηγορήθηκε ειδικά επειδή διέταξε την καταστροφή της γέφυρας του 16ου αιώνα του Μόσταρ τον Νοέμβριο του 1993, η οποία, όπως έκριναν οι δικαστές πρωτόδικα, «προκάλεσε τεράστια ζημιά στον άμαχο μουσουλμανικό πληθυσμό».
Το δικαστήριο τον έκρινε ένοχο και για τη συμμετοχή «σε επιχειρήσεις εθνοκάθαρσης στην πόλη και τον δήμο του Προζόρ, το δήμο του Γκόρνι Βακίφ, τις πόλεις Σόβιτσι και Ντόλγιανι καθώς και στο Μόσταρ και συγκεκριμένα για επιθέσεις κατά Βόσνιων μουσουλμάνων, τη λεηλασία των περιουσιών τους, αθρόες συλλήψεις και κακοποιήσεις, σεξουαλική βία, φόνους και άλλες μορφές βίας».
Ως επικεφαλής των κροατικών δυνάμεων της Βοσνίας, γνωστών ως HVO, ήταν υπεύθυνος για αρκετά στρατόπεδα κράτησης, όπου οι μουσουλμάνοι κρατούμενοι υπέστησαν κακομεταχείριση, τόσο ωμή σε κάποιες περιπτώσεις ώστε πολλοί πέθαναν.
Ο Πράλγιακ παραδόθηκε στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία στις 5 Απριλίου του 2004. Του απαγγέλθηκαν εννέα κατηγορίες για σοβαρές παραβιάσεις της Σύμβασης της Γενεύης (φόνους, απάνθρωποι μεταχείριση, σεξουαλικές επιθέσεις, παράνομη απέλαση και κράτηση αμάχων), εννέα κατηγορίες για παραβίαση του Δικαίου του Πολέμου και οκτώ κατηγορίες για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
