Είσαι άνθρωπος παρορμητικός που παίρνει αποφάσεις γρήγορα και χωρίς να τις πολυσκεφτείς; Τολμηρός χωρίς να φοβάσαι να αντιμετωπίσεις τις συνέπειες; Ή μήπως είσαι από εκείνους που προσχεδιάζουν τα πάντα και θέλουν να ξέρουν προς ποια κατεύθυνση βαδίζουν σε οποιοδήποτε τομέα της ζωής τους; Κρέμεσαι από μισοτελειωμένες καταστάσεις κι επιτρέπεις σε απωθημένα να στοιχειώνουν τη ζωή σου;
Ανεξάρτητα απ’ την κατηγορία στην οποία ανήκεις, έχεις μπει ποτέ στη διαδικασία να φανταστείς τη ζωή σου σε μερικά χρόνια από τώρα;Ένα από τα πιο συνηθισμένα πράγματα που σκεφτόμαστε για το μέλλον μας, είναι το αν θα κάνουμε ή όχι οικογένεια. Το να αποφασίσει κανείς να φτιάξει μια οικογένεια αποτελεί ένα ζήτημα που συνοδεύεται από πολλούς προβληματισμούς και σίγουρα μια τεράστια γκάμα συναισθημάτων. Αγωνία, άγχος, φόβος κι ενθουσιασμός μπλέκονται μεταξύ τους. Είσαι σε θέση να συντηρήσεις άλλον έναν άνθρωπο; Θα είσαι καλός γονέας; Κι αν δεν τα καταφέρεις ποτέ;
Είσαι πραγματικά έτοιμος να μπεις σε δεύτερη μοίρα; Να προσπαθείς περισσότερο για έναν άλλον άνθρωπο αντί για τον εαυτό σου; Γιατί ξέρεις, μ’ αυτή σου την απόφαση δεσμεύεσαι απέναντι σ’ έναν άνθρωπο που θα εξαρτάται από σένα. Η επιβίωση κι η ανατροφή του θα βασίζονται στις δικές σου ενέργειες. Είσαι σίγουρος ότι μπορείς ν’ ανταποκριθείς στο ρόλο του γονέα; Το σπουδαιότερο ίσως ρόλο που θα κληθείς να ενσαρκώσεις στη ζωή σου;
Πρέπει να εστιάσεις στο αν είσαι ψυχολογικά έτοιμος κι αρκετά ώριμος ώστε να μπορέσεις να διαχειριστείς την άφιξη ενός παιδιού που αν μη τι άλλο θα ταράξει τα νερά της καθημερινότητάς σου. Να προσδιορίσεις τη σχέση σου με τον άνθρωπο που σκέφτεστε να φέρετε στον κόσμο ένα παιδί. Μπορεί η σχέση σας να παρέχει ένα σταθερό περιβάλλον για το παιδί; Μοιράζεστε παρόμοιες απόψεις για την ανατροφή του; Είστε κι οι δύο έτοιμοι;
Πρόσεξε. Μη βιαστείς να απαντήσεις. Δεν είναι έμφυτο γνώρισμά μας το να γίνουμε γονείς. Σίγουρα κάποιοι από μας θα είναι καλύτεροι και κάποιοι όχι και τόσο καλοί. Κάποιοι δεν ξέρουμε καν αν θα μπορούσαμε να ανταποκριθούμε σ’ έναν τέτοιο ρόλο. Μας τρομάζει ή ακόμα και μας τρομοκρατεί. Κάποιοι δεν είμαστε καν φτιαγμένοι για να γίνουμε γονείς. Άλλοι ίσως αποφασίσουμε να κάνουμε παιδί γιατί χτύπησε το βιολογικό μας ρολόι.
Δεν κρινόμαστε στο πόσο το έχουμε μέσα μας, αλλά στο πόσο συνειδητοποιημένοι είμαστε. Ο ερχομός ενός παιδιού πρέπει να χαρίζει χαρά στους γονείς του κι όχι να έρχεται σαν λύση σε κάποιο πρόβλημα ή απλά να προκύπτει. Δεν ξυπνάς μια ωραία μέρα κι αποφασίζεις να κάνεις ένα παιδί. Το παιδί δεν είναι χόμπι. Δεν είναι κάτι που επιστρέφεις όταν το βαρεθείς. Πρόκειται για μια ανθρώπινη ζωή. Ακριβώς σαν τη δική σου.
Να γίνεσαι γονιός όταν πια δε θα έχεις απωθημένα. Τα ευτυχισμένα παιδιά τα μεγαλώνουν γονείς που έχουν λύσει τα θέματά τους κι είναι έτοιμοι να μεγαλώσουν τα παιδιά τους έχοντας τα μάτια τους ανοιχτά. Πλέον εκείνα πρέπει να είναι η προτεραιότητά τους κι όχι ν’ αντιμετωπίζονται σαν βάρος που θέλουν να ξεφορτωθούν, να φορτώσουν σε άλλον ή να κερδίσουν απ’ αυτό ό,τι μπορούν. Δεν μπορείς να παίζεις με ψυχές, πόσο μάλλον με παιδικές.
Ο καθένας μπορεί να κάνει οικογένεια και παιδιά. Η λεπτομέρεια όμως που κάνει τη διαφορά μεταξύ ενός ανθρώπου που απλά κληροδοτεί τα γονίδια του κι ενός ανθρώπου που προορίζεται γι’ αυτό το σκοπό, έγκειται στο γεγονός ότι ο καλός γονέας είναι αυτός που παραμερίζει κάθε ίχνος εγωισμού. Κάθε εγωιστική του επιδίωξη κι ανάγκη γίνεται στάχτη μπροστά στην ανάγκη και το καλό του παιδιού του. Το παιδί δεν έχει ανάγκη από τέλειους γονείς, έχει ανάγκη από γονείς που το αγαπούν και κυρίως το αποδέχονται χωρίς να το κάνουν στόχο των απωθημένων τους.
Τα παιδιά μαθαίνουν περισσότερα απ’ όλα όσα πρεσβεύουμε, παρά απ’ αυτά που τα διδάσκουμε. Αν δε βιώσουν με τη σειρά τους την αγάπη που χρειάζονται όσο μεγαλώνουν, τότε κι εκείνα δε θα καταφέρουν να αναπτύξουν την προσωπικότητά τους. Το να είσαι γονέας σημαίνει ότι κάπου εκεί έξω υπάρχει ένας άνθρωπος που πάντα θ’ αγαπάς περισσότερο από τον εαυτό σου. Ένας άνθρωπος διαφορετικός ωστόσο από σένα κι όχι κάποιος που θα κάνει κάθε ανεκπλήρωτη επιθυμία σου πραγματικότητα.
Πολλές φορές, θ’ αμφισβητήσεις τον εαυτό σου όσο μεγαλώνεις το παιδί σου. Το μεγαλώνεις σωστά; Είναι αρκετά όσα του προσφέρεις; Αν αυτό συμβαίνει συχνά να ξέρεις ότι είσαι καλός γονέας. Ένας καλός γονέας πάντα θα αισθάνεται την ανάγκη να βελτιωθεί και να γίνει καλύτερος για το παιδί του. Ένας κακός γονέας δε θα μπει καν στη διαδικασία ν’ ασχοληθεί αφού πολύ απλά δε θα τον ενδιαφέρει.
Δεν υπάρχει κανένας χρυσός κανόνας που να υπαγορεύει τις αρετές ενός σπουδαίου γονέα. Το μόνο που χρειάζεται είναι να είσαι αληθινός και να έχεις λύσει τα θέματά σου. Αν τα παιδιά σου έχουν ως γονέα κάποιον χωρίς απωθημένα θα μπορέσουν κι εκείνα να απαλλαχθούν απ’ τα δικά τους όταν έρθει η ώρα. Γι’ αυτό, όταν πραγματικά το αποφασίσεις δείξε τους τον καλύτερό σου εαυτό. Έναν άνθρωπο που πάντα θα αγαπούν για όσα τους χάρισε απλόχερα.
Πηγή: pillowfights.gr
