Η ημέρα σήμερα είναι αφιερωμένη σε ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα και σε όλα τα όνειρα που περιμένουν στη σειρά της ζωής μας.
Σαν σήμερα το 2010 άνοιξα “τις πύλες” του Βυσσινόκηπου στην Καστοριά, του μικρό Ξενώνα εξοχής.
Εκεί γνώρισα ανθρώπους που μοιραστήκαμε χαμόγελα, κουβέντες, που ακούσαμε τον άνεμο να ψιθυρίζει, το χιόνι να πέφτει, τον ήλιο να ανατέλλει, την αισιοδοξία να γεμίζει τα μάτια μας.
Αλλάξαμε τηλέφωνα, φωτογραφίες, σκέψεις, χορτάσαμε από μαρμελάδα τζίντζερ, φράουλα, μήλο με σταφίδες, μοιραστήκαμε θεατρικές παραστάσεις, παρουσιάσεις βιβλίων, φωτογραφίας, δημιουργικής γραφής, ζωγραφικής, κατασκευές, ντυθήκαμε καρναβαλίστικα και βγήκαμε στην Καστοριά όλο χαρά, μυρίσαμε την άνοιξη, το καλοκαίρι, την φύση που σπάταλα μας χαρίζονταν.
Εκεί κοιμήθηκαν άνθρωποι που ονειρεύτηκα, που βουτήξανε στα χρώματα της λίμνης, που μάθανε να ονειρεύονται.
Εκεί πήρα την απόφαση να ακολουθήσω την καρδιά μου και να φύγω και σίγουρα, το ξέρω αυτό, πως καλά έκανα.
Εκεί πάντα θα υπάρχει ένα κομμάτι της ζωής μου και ελπίζω και εύχομαι να βρεθούν και άλλα πολλά τέτοια μέρη που θα κάνω τα όνειρα πραγματικότητα και θα τα έχω μέσα στην καρδιά μου για πάντα.
Κώστας Λάκης
