Ακούσαμε με προσοχή τα λόγια του Δημάρχου Καστοριάς, στην εκδήλωση για την 105η επέτειο της απελευθέρωσης της πόλης μας, το Σάββατο στην ΕΔΗΚΑ.
Λόγια με εμφανή συγκίνηση και δυναμική που στόχευαν να βάλουν κάποια πράγματα στη θέση τους. Να σταματήσουν τις συζητήσεις, τα σενάρια και τα συμπεράσματα που ακούστηκαν και γράφτηκαν τις προηγούμενες ημέρες.
Θα σταθούμε στις διευκρινίσεις του κ. Αγγελή σχετικά με το οικόπεδο «φιλέτο» στην είσοδο της πόλης και στις προοπτικές αξιοποίησης που επίσημα ανακοίνωσε ο Δήμαρχος.
Σύμφωνα, λοιπόν,με τον κ. Αγγελή, στο σημείο θα ανεγερθεί – με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Καστοριάς – ολοκαίνουρια Δημόσια Βιβλιοθήκη.
Επιπλέον, προγραμματίζεται ανέγερση πολιτιστικού κέντρου, αθλητικές εγκαταστάσεις ήπιου χαρακτήρα και όποιες άλλες δράσεις προκύψουν, σε συνάρτηση με κοινωφελείς σκοπούς.
(να παρατηρήσουμε πως πουθενά ο κ. Αγγελής δεν αναφέρθηκε στην προοπτική ή μη, ανέγερσης Ιερού Ναού αφιερωμένου στον Άγιο Μηνά)
Κάπου εδώ θα έπρεπε να πανηγυρίζουμε και να αισιοδοξούμε, θα σκεφτόταν κάποιος στο άκουσμα των μεγαλεπήβολων σχεδίων των διοικούντων. Βεβαίως ακούγονται εντυπωσιακά και είναι απαραίτητα στην πόλη, αλλά…
Σαν κάτοικοι του -ιστορικού- κέντρου της Καστοριάς, δεν μπορούμε να θεωρούμε ιδανική την προοπτική μεταφοράς της Δημοτικής Βιβλιοθήκης της πόλης μας.
Δεν μπορούμε να θεωρούμε βέλτιστη την απόφαση ανέγερσης ενός πολιτιστικού κέντρου μακριά από την καρδιά του πολιτισμού.
Γιατί πολιτισμός στην Καστοριά θεωρούμε πως είναι και το κάθε στενό, με τον κρυμμένο Βυζαντινό θησαυρό του.
Το σύμβολο της πόλης μας, που θυμόμαστε μόνο 2-3 φορές τον χρόνο.
Τα δεκάδες αρχοντικά που καταρρέουν, το ένα μετά το άλλο, αβοήθητα στο έλεος του χρόνου και της αδιαφορίας.
Τα μουσεία που βρίσκονται, χρόνια τώρα και όχι τυχαία, στην καρδιά της πόλης…
Οι πολιτιστικοί σύλλογοι, που παράγουν πολιτισμό δεκαετίες τώρα, επίσης από το κέντρο της Καστοριάς.
Διασχίζουμε την Οδό Μητροπόλεως καθημερινά και η θλίψη κυριεύει τη διάθεσή μας. Χιλιάδες λόγια και υποσχέσεις για στήριξη του άλλοτε ζωντανού κέντρου, χάνεται μπροστά στη θέα των δεκάδων εγκαταλελειμμένων καταστημάτων, των ερμητικά κλειστών παραθύρων.
3 ημέρες τον χρόνο δεν αρκούν για να διατηρήσουν ζωντανή μια περιοχή…
Μπορούμε να γράψουμε δεκάδες σειρές με λόγια που εκφράζουν παράπονο και αγωνία για το μέλλον της γειτονιάς μας.
Η απομάκρυνση σχολικών μονάδων, δημόσιων υπηρεσιών, το χαμένο όνειρο της Πανεπιστημιακής Σχολής, η ενδεχόμενη φυγή της βιβλιοθήκης, το γκρέμισμα του Πνευματικού Κέντρου στην Αγίου Αθανασίου, χρόνια πριν, είναι αργά αλλά καθοριστικά χτυπήματα στην περιοχή.
Δεν γνωρίζουμε τι μπορεί να περιλαμβάνει η φράση του Δημάρχου «δράσεις για Κοινωφελείς σκοπούς». Ελπίζουμε τα καλύτερα.
Το να αφουγκράζεται ο Δήμος το κοινό αίσθημα, με σεβασμό στην ιστορία του τόπου, είναι πλέον μονόδρομος. Με τη βοήθεια όλων, φυσικά!
Χρυσούλα Κυρατζή
https://www.youtube.com/watch?v=RJXjBtMRPik
