Η φωτογραφία, σε αντίθεση με τις περισσότερες τέχνες, περιλαμβάνει στην ουσία της την απογύμνωση του περιττού
Ενώ ο ζωγράφος αρχίζει με ένα λευκό καμβά, στον οποίο προστίθεται χρώμα, ο φωτογράφος ξεκινά με όλα – έναν απέραντα γεμάτο καμβά, όπως ήταν – και σταδιακά αφαιρεί στοιχεία. Για το φωτογράφο, κάθε υπέροχο σκηνικό προς φωτογράφιση υπάρχει ήδη κάπου στον κόσμο. Η πρόκληση βρίσκεται στην απόφαση του πού να στρέψει την κάμερα και έπειτα στο να αφαιρέσει από το οπτικό πεδίο όλα όσα δε συμβάλλουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Η λήψη της πρόκλησης προς την απλοποίηση της ζωής μας ακολουθεί συνήθως το ίδιο μοτίβο: κατευθύνουμε την προσοχή μας στα σημαντικά και αφαιρούμε τους περισπασμούς. Αλλά γι’ αυτό είναι απαραίτητο να ξεκαθαρίσουμε το τι είναι ουσιαστικό. Αν η αρετή της απλότητας είναι να μας αφήνει να αφαιρούμε από τη ζωή μας τα περιττά και τα σκουπίδια που μας αποπροσανατολίζουν, τι θέλουμε να μας έχει απομείνει στο τέλος ως σημείο εστίασης και κέντρο της ζωής μας;
Αν αποφασίσουμε να εστιάσουμε στη φωτογραφία της ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΛΙΑΠΗ, είναι λιγότερο δύσκολο να αγκαλιάσουμε την απλότητα. Το να αποκλείουμε πράγματα από το δρόμο μας, μάς αποκαλύπτει παρά μας αποκλίνει από το στόχο μας. Ως αποτέλεσμα, δεν έχουμε την αίσθηση της παραίτησης από πράγματα μεγάλης αξίας, επειδή αυτά που μένουν τελικά είναι πιο ελκυστικά και ουσιώδεις από αυτά που απορρίφθηκαν.
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο claps.gr
