Η περιοχή του νομού Καστοριάς έχει πολλά πετρώδη βουνά, στα οποία αυτοφύονται κι ενδημούν αναρίθμητα αγριολούλουδα, καθ’ όλες τις εποχές του έτους.
Στα εν λόγω αγριολούλουδα περιλαμβάνονται και τα πανέμορφα μωβ κρινάκια (: Κρόκος – Crocus), που ανθίζουν κάθε χρόνο περί τα μέσα Οκτωβρίου.
Για τα κρινάκια αυτά υπάρχουν οι εξής πληροφορίες στο Διαδίκτυο:
«Το μωβ κρινάκι με την ονομασία ο Κρόκος είναι ένα απ’ τα ωραιότερα αγριολούλουδα της καστοριανής υπαίθρου. Πρόκειται για μία πολυετή πόα που ανήκει στην οικογένεια των Ιριδωδών (Iridaceae). Έχει υπόγειο βολβό, που περιβάλλεται από ινώδεις χιτώνες, και 3 – 6 γραμμοειδή φύλλα με λευκή κεντρική λουρίδα. Έχει επίσης υπόγεια ωοθήκη και περιάνθιο από έξι βιολετή πέταλα με κίτρινη βάση, τα οποία ενώνονται και σχηματίζουν μακρύ σωλήνα που μοιάζει με βλαστό. Διαθέτει τρεις στήμονες με κίτρινους ανθήρες και πορτοκαλί στύλο, ο οποίος διακλαδίζεται στην κορφή σε τρία επιμήκη στίγματα. Απ’ τα στίγματα αυτά παράγεται το πολύτιμο σαφράν, που χρησιμεύει ως άρτυμα, ως φάρμακο και ως κίτρινη χρωστική ουσία τροφίμων και ποτών».
Οι καλαίσθητοι κάτοικοι της Καστοριάς επισκέπτονται κάθε Οκτώβριο τις πετρώδεις βουνοπλαγιές και τους θαμνότοπους της περιοχής τους όπου φυτρώνει το εξεταζόμενο μωβ κρινάκι, το εντοπίζουν εύκολα, το παρατηρούν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, θαυμάζουν τη θεσπέσια και ντελικάτη ομορφιά του και στο τέλος το φωτογραφίζουν (παίρνουν φωτογραφίες του). Το ίδιο έπραξε και ο δάσκαλος Γιώργος Αλεξίου στο Γέρμα Καστοριάς και τις φωτογραφίες που πήρε τις επισυνάπτει στο παρόν κείμενο.
Επίμετρο
Ελληνική Μυθολογία
Ο Κρόκος, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ήταν φίλος του θεού Ερμή. Μια μέρα κι ενώ οι δύο φίλοι έπαιζαν, ο Ερμής χτύπησε κατά λάθος τον Κρόκο στο κεφάλι και τον σκότωσε. Στον τόπο του συμβάντος φύτρωσε ένα λουλούδι. Τρεις σταγόνες από το αίμα του άτυχου νέου που έπεσαν στο κέντρο του λουλουδιού έδωσαν τα στίγματα του φυτού, που από τότε πήρε το όνομα Κρόκος.
Σύμφωνα με έναν άλλον μύθο, ο Κρόκος ήταν ένας νεαρός, που εξαιτίας του άτυχου έρωτά του για τη Νύμφη Σμίλακα μεταμορφώθηκε στο ομώνυμο φυτό. Ταυτόχρονα η Σμίλαξ έγινε το ομώνυμο αναρριχητικό φυτό, η Σμίλαξ Ασπίρα – Ουρβιά. (Απ’ το Διαδίκτυο).
