Πάνε λίγες μέρες μόνο αφότου τελείωσα ένα βιβλίο της Ελένης Δαφνίδη και είμαι εδώ για να σας πω τη γνώμη μου γι αυτό. Να είστε σίγουροι ότι θα διαβάσετε μια πολύ καλή κριτική.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Τα κακά νέα είναι ότι πέθανα.
Τα καλά νέα είναι ότι ίσως και να είμαι ακόμη ζωντανός.
Τώρα θα αναρωτηθείς πώς γίνεται αυτό.
Κι όμως… γίνεται.
Κι εγώ προ εκπλήξεως βρέθηκα, μη νομίζεις.
Το μόνο σίγουρο είναι πως τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως τα ήξερες και πως το τέλος δεν είναι ακριβώς τέλος∙ ακόμη κι όταν, μια ηλιόλουστη μέρα, η αδίστακτη και εγωκεντρική Κοραλία Πόντε σε κάνει χαλκομανία με το τζιπ της.
Υπάρχει κάποιος σπουδαίος λόγος που διαβάζεις αυτό το σημείωμα, κυρίως επειδή ο σκοπός του είναι να σου φανερώσει την ύπαρξη ενός μυστικού κόσμου, για τον οποίο δεν είχες την παραμικρή ιδέα έως τώρα. Κι αν μέχρι σήμερα δεν πίστευες στις δεύτερες ευκαιρίες, καιρός να αρχίσεις να πιστεύεις…
Η άποψή μου
Είναι το πρώτο βιβλίο της κυρίας Δαφνίδη που διαβάζω και πραγματικά γελάω ακόμη όταν σκέφτομαι τη δόση γέλιου που προσφέρει. Είναι πραγματικά ένα καταπληκτικό βιβλίο. Στις δύσκολες εποχές που όλοι βιώνουμε, συγγραφείς όπως η Ελένη Δαφνίδη είναι δίπλα μας για να μας κάνουν να ξεχαστούμε από τα προβλήματα που έχει ο καθένας από εμάς. Επέλεξα να διαβάσω το συγκεκριμένο βιβλίο διότι αναφέρεται στον θάνατο μέσα από μια χιουμοριστική ματιά κι αυτό με εντυπωσίασε ιδιαίτερα. Δε θα μπω στη διαδικασία να αποκαλύψω πολλά για το συγκεκριμένο βιβλίο γιατί διαφορετικά δε θα σταματήσω να γράφω γι΄αυτό. Θα σας πω μόνο κάποια βασικά στοιχεία. Ο πρωταγωνιστής έχει πεθάνει και βρίσκεται σε έναν άλλον κόσμο μεταξύ Παραδείσου και Κόλασης και του δίνονται μερικές ευκαιρίες προκειμένου να κερδίσει ξανά τη ζωή. Μέσα από τις προσπάθειες του να “ξαναζωντανέψει” μαθαίνει πολλά πράγματα για τον κόσμο και τους ανθρώπους γύρω του αλλά και για τον ίδιο του τον εαυτό. Ταυτόχρονα προσπαθεί να αλλάξει με τον δικό του τρόπο τους ανθρώπους του περιβάλλοντός του και ίσως τα καταφέρει, ίσως και όχι. Πόσο άδικη είναι η ζωή καμιά φορά με το να παίρνει τη ζωή ενός ανθρώπου από τη μια στιγμή στην άλλη.
Είναι ένα πρωτότυπο, διασκεδαστικό και έξυπνο βιβλίο, που σου δίνει τροφή για σκέψη. Η γρήγορη ροή του, οι απολαυστικοί ήρωες του βιβλίου, οι έξυπνες ατάκες και οι διασκεδαστικοί διάλογοι είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία που σε κάνουν να αγαπήσεις το συγκεκριμένο βιβλίο. Περιέχει σκληρές δόσεις πραγματικότητας και σε κάνει να προβληματιστείς για ένα τόσο σοβαρό θέμα όσο ο θάνατος. Προσωπικά, με άλλαξε σαν άνθρωπο και μου έμαθε πως μια φορά σου δίνεται η ευκαιρία να ζήσεις. Γι αυτό ζήσε πριν σε σκεπάσει το χώμα (μακάβριο σχόλιο αλλά πίστεψέ με θα γελάσεις πολύ διαβάζοντας το συγκεκριμένο βιβλίο επομένως δεν νομίζω να σε πίκρανα)
Σε γενικές γραμμές είναι ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει και το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους γιατί στ’ αλήθεια πιστεύω πως ακόμη κι αν δεν σου αρέσει το συγκεκριμένο είδος βιβλίο, το “Τη μέρα που έπεσα από τα σύννεφα” θα το λατρέψεις!
*Extra tip: Διάβασε το σε καλοκαιρινή περίοδο!
Αστέρια: 10/10
