fouit.gr: Την Πέμπτη 6 Ιουλίου ξεκινούν στην Αθήνα οι εργασίες της ΚΒ´ Συνόδου της «Βουλής των Εφήβων» και θα διαρκέσουν έως τη Δευτέρα 10 Ιουλίου 2017.
Στη διαδικασία συμμετοχής έλαβαν συνολικά μέρος 21.682 μαθητές (9.448 αγόρια και 12.234 κορίτσια) από 969 σχολεία (898 σχολεία από την Ελλάδα, 58 από την Κύπρο, 13 ελληνικά σχολεία του εξωτερικού).
Τον νομό Καστοριάς θα εκπροσωπήσουν δύο μαθητές (όσοι και οι βουλευτές του νομού), η Αμαλία Τελιγιορίδου μαθήτρια της Α’ τάξης του 2ου Γενικού Λυκείου Καστοριάς και ο Παύλος Βαενάς μαθητής της Β’ τάξης του 3ου Γενικού Λυκείου Καστοριάς.
Στη διαδικασία επιλογής, μεταξύ άλλων οι υποψήφιοι έφηβοι βουλευτές παρουσιάζουν και μια εργασία..
- Τις εργασίες των δύο μαθητών παραθέτουμε παρακάτω:
Εναλλακτικές αθλητικές δραστηριότητες
της Αμαλίας Τελιγιορίδου
Μία ομάδα νέων οργανώνει εναλλακτικές και δημιουργικές δραστηριότητες στην πόλη της Καστοριάς.
Οι εμπνευστές…
- Οι εμπνευστές και παράλληλα διοργανωτές των δραστηριοτήτων αυτών είναι μία μεγάλη ομάδα νέων, η οποία ονομάζεται «Ομίχλη».
- Το όνομα προήλθε από την ομίχλη που σκεπάζει τις κορυφές του βουνού Βιτσίου τον χειμώνα, το οποίο βρίσκεται στον νομό Καστοριάς.
- Στο χιονοδρομικό που βρίσκεται στο ομώνυμο βουνό, διασκεδάζουν και οργανώνουν διάφορες εκδηλώσεις οι νέοι αυτοί.
- Η οικονομική κρίση, η οποία έχει προξενήσει πολλά προβλήματα σε ένα μεγάλο αριθμό κατοίκων της Ελλάδας, έχει επηρεάσει και το χιονοδρομικό, αφού για την λειτουργία των διάφορων μηχανημάτων και την πρόσληψη προσωπικού χρειάζονται αρκετά χρήματα.
- Οι νέοι αυτοί, λοιπόν, οι οποίοι έχουν μεγάλη αγάπη για τα χειμερινά αθλήματα έχουν αποφασίσει να κινητοποιηθούν και να οργανώσουν αυτές τις εναλλακτικές δραστηριότητες προκειμένου να συγκεντρώσουν χρήματα για να συμβάλλουν στην λειτουργία του χιονοδρομικού.
- Για αυτό και κάθε χρόνο, εδώ και δύο χρόνια, εκτός από κάποιες μικρές εκδηλώσεις σε διάφορα παραλίμνια μέρη της Καστοριάς, γίνεται και ένα τριήμερο γεμάτο αθλήματα, θεάματα και μουσική, σε ένα χώρο περιτριγυρισμένο από δέντρα και γρασίδι δίπλα στην λίμνη.
- Αυτές τις μέρες όποιος θέλει έχει την δυνατότητα να κατασκηνώσει στον χώρο γύρω απο το σημείο όπου γίνονται όλες οι δραστηριότητες.
Τι γίνεται σε αυτό το τριήμερο;
- Κατά την διάρκεια αυτών των τριών ημερών, τα πρωινά γίνονται μαθήματα γιόγκα και διάφορες επιδείξεις με ποδήλατα και σαμπρέλες πέφτοντας μέσα στο νερό.
- Τα απογεύματα γίνονται και άλλα ακόμη πιο εντυπωσιακά δρώμενα, όπως για παράδειγμα καταβάσεις από ράμπες ντυμένες με χλοοτάπητα και βρεγμένες με σαπούνι, έτσι ώστε να μπορούν να κατέβουν με πέδιλα του σκί και με σανίδες του snowboard.
- Τέλος τα βράδια γίνονται συναυλίες με πολύ νεαρόκοσμο και διασκέδαση…!
Σημείωση του ΦΟΥΙΤ: Το κείμενο διανθίζεται και από μια σειρά φωτογραφιών από το X Fest της Ομίχλη Crew
«Δημοκρατία… στα θρανία!»
Του Παύλου Βαενά
Δημοκρατία και εκπαίδευση: δύο λέξεις άρρηκτα συνδεδεμένες από την εποχή του Διαφωτισμού, που ήρθε να επουλώσει της «πληγές του Μεσαίωνα». Οι δεισιδαιμονίες, ο δογματισμός της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και ο αποκλεισμός της αστικής τάξης από το απολυταρχικό καθεστώς αντιμετωπίστηκαν όχι μόνο με τη διάδοση γνώσεων και πληροφοριών, καθώς αυτές από μόνες τους, ακατέργαστες και ανεξέλεγκτες, δεν αρκούν και μάλλον συνιστούν απειλή για τον ίδιο τον άνθρωπο, αλλά κυρίως με την ενσωμάτωση φιλελεύθερων και δημοκρατικών αξιών στην εκπαιδευτική διαδικασία. Επομένως, σε μία εποχή όπως η σημερινή που η δημοκρατία κλονίζεται όλο και περισσότερο, η προώθηση τέτοιων αξιών από τους εκπαιδευτικούς θεσμούς κρίνεται αναγκαία.
Αρχικά, δε θα μπορούσε κανείς να αμφισβητήσει το γεγονός πως οι ελληνικοί εκπαιδευτικοί θεσμοί προάγουν, τυπικά τουλάχιστον, τις αρχές της ισότητας, της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Αυτό γίνεται αντιληπτό δεδομένου ότι υπάρχει, επίσημα, μία μαθητοκεντρική προσέγγιση κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας όπου οι παιδαγωγοί και οι καθηγητές έχουν ως στόχο τους την εξέλιξη των μαθητών, την ανάπτυξη των προσωπικοτήτων τους καθώς και τη γενικότερη πνευματική τους καλλιέργεια, απορρίπτοντας την άποψη ότι οι ίδιοι συνιστούν αυθεντίες. Βέβαια, μέσω του μαθήματος της φυσικής αγωγής και της συμμετοχής σε σχολικούς αγώνες, οι μαθητές όχι μόνο υιοθετούν μια πιο δραστήρια καθημερινότητα αλλά και αντιλαμβάνονται αρτιότερα τις αρχές της ομαδικότητας, της συνεργασίας, της αλληλεγγύης και του «εὖ ἀγωνίζεσθαι».
Ωστόσο, θα έπρεπε να υπογραμμιστεί και ο καθοριστικός ρόλος που διαδραματίζεται από το «άνοιγμα» του σχολείου στη διαφορετικότητα. Σε μία ευμετάβολη πολιτικοκοινωνική πραγματικότητα όπου κράτη συνδράμουν για την αντιμετώπιση διεθνών προβλημάτων, όπως αυτό της μετανάστευσης, η ελληνική κοινωνία και το ελληνικό κράτος, εκτός μερικών εξαιρέσεων, προσπάθησε – και συνεχίζει να προσπαθεί – για την άρτια ένταξη των προσφύγων στην εκπαιδευτική διαδικασία. Βέβαια, το ελληνικό σχολείο έχει μεριμνήσει, σε κάποιο βαθμό τουλάχιστον, για τη συμμετοχή στο εκπαιδευτικό περιβάλλον και των ατόμων με αναπηρία, μέσω της δημιουργίας κατάλληλων υποδομών και της πρόσληψης ειδικών που καθοδηγούν τους μαθητές με δυσκολίες στη διάρκεια του μαθήματος.
Η εκπαίδευσή οφείλει, ακόμη, να προάγει την κριτική σκέψη, να πολιτικοποιεί και όχι να κομματικοποιεί, να δημιουργεί ελεύθερους και ευσυνείδητους πολίτες που θα μπορέσουν να πορευθούν μαζί μπροστά σε ένα αβέβαιο μέλλον διατηρώντας τόσο την εθνική όσο και την ευρωπαϊκή τους ταυτότητα. Η «Βουλή των Εφήβων» αποτελεί ένα εγχείρημα που υπόσχεται πολλά, προωθεί την ενεργό συμμετοχή των μαθητών, δεν τους παθητικοποιεί αλλά, αντίθετα,τους ενημερώνει και τους καλεί για άμεση δράση. Στο σημείο αυτό, αξίζει να σημειωθεί και ο ρόλος μαθημάτων κοινωνιολογικής, ιστορικής και πολιτικής φύσεως. Ακόμη και αν γίνονται εμφανής οι προσπάθειες για αντικειμενικότερη πληροφόρηση των μαθητών, ένα σημαντικό μέρος των σχολικών εγχειριδίων συνεχίζει να παρουσιάζει την ελληνική ιστορία με τη μορφή «ελληνικής μυθολογίας», όπως τη χαρακτηρίζει η Άννα Φραγκουδάκη, καθηγήτρια κοινωνιολογίας της εκπαίδευσης στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Αθηνών, χωρίζοντας τους λαούς σε «Έλληνες» και «ξένους», άλλοτε αποκρύπτοντας τις αδυναμίες της εκάστοτε κρατικής διοίκησης και της Ελληνοχριστιανικής Εκκλησίας και άλλοτε μεγεθύνοντας μια – ίσως αμφισβητήσιμη – βαρβαρότητα των αντιπάλων. Με τον τρόπο αυτό, προωθείται μία ρατσιστική συμπεριφορά που με τη σειρά της γεννά στερεοτυπικές αντιλήψεις και, σαφώς, ακραίες ιδεολογικές πεποιθήσεις, οι οποίες δεν έχουν θέση σε μία δημοκρατική «ευρωπαϊκή οικογένεια».
Εν κατακλείδι, γίνεται αντιληπτό πως οι ελληνικοί θεσμοί προσπαθούν για την πιο δημοκρατική λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος, η οποία όμως πολλές φορές βρίσκεται σε αδιέξοδο εξαιτίας κάποιων παγιωμένων και παρωχημένων απόψεων. Μόνο εφόσον ξεπεραστούν αυτές οι ιδεολογίες και το ελληνικό σχολείο γίνει πλήρως ανοιχτό σε οτιδήποτε το διαφορετικό θα επιτευχθεί ένα πιο δημοκρατικό εκπαιδευτικό σύστημα. Το μέλλον είναι στα χέρια μας, αρκεί να μην το αφήσουμε.
