Τα τελευταία 10 χρόνια οι πωλήσεις δίσκων βινυλίου καταγραφούν σημαντική ανοδική πορεία σε παγκόσμιο επίπεδο. Ολοένα και περισσότεροι καλλιτέχνες κυκλοφορούν την δουλειά τους σε βινύλιο, ανοίγουν ξανά δισκοπωλεία, διοργανώνονται παζάρια δίσκων και μια νέα γενιά μουσικόφιλων γαλουχείτε μέσα από τους ήχους του.
Το KOZANILIFE.GR συνάντησε τον ιδιοκτήτη της ανεξάρτητης δισκογραφικής εταιρίας ‘’Mr.Genie Records’’ Λάμπρο Παπαλάμπρο από την Καστοριά και μας μίλησε για σπάνιους δίσκους βινυλίου, Dj Set αποτελούμενα από αυθεντικά βινύλια 45 στροφών αλλά και για το πως βρέθηκαν και κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά από την εταιρία του τα χαμένα τραγούδια του Λαρισινού συγκροτήματος »Lovers» 49 χρόνια μετά την ηχογράφηση τους!
– K. Λάμπρο, καταρχήν θέλω να σας ρωτήσω πώς και πότε προέκυψε το πάθος σας για τους δίσκους βινυλίου;
Μεγάλωσα σε σπίτι που υπήρχε πικάπ στο σαλόνι, ήταν ένα παλιό telefunken. Θυμάμαι τους γονείς μου να βάζουν δίσκους στο πικάπ και να μου δείχνουν πως να το χειρίζομαι. Σας μιλάω για το έτος 1989 με 1990 όταν ήμουν 5 χρονών παιδάκι. Ήταν ιδιαίτερα διασκεδαστικό για μένα να παίζω με το πικάπ και να ακούω τους δίσκους. Nα σας πω την αλήθεια μέχρι το 92-93 δεν είχα καμία επαφή με CD. Τα cd-player στις αρχές του ’90 ήταν ακόμα είδος πολυτελείας, ειδικά στην επαρχεία όπου και μεγάλωσα. Τα μόνα πράγματα που υπήρχαν για ψυχαγωγία στο σπίτι εκείνη την εποχή ήταν η τηλεόραση και το ηχοσύστημα το οποίο διέθετε ράδιο, κασέτα και πικάπ. Νομίζω ότι τότε άναψε η σπίθα μέσα μου και σταδιακά εξελίχθηκε σε πυρκαγιά.
Αρχικά ξεκίνησα να μαζεύω CD μιας και το 1995 που ξεκίνησα είχαν μπει για τα καλά στην αγορά. Τα βινύλια στα μέσα προς τέλη των 90’s είχαν σχεδόν εξαφανιστεί από τα δισκοπωλεία. Έτσι το 1999 ή το 2000 επισκέφτηκα ένα δισκοπωλείο στην Θεσσαλονίκη με σκοπό να αγοράσω CD. Μόλις μπήκα μέσα παρατήρησα ανάμεσα στα CD μερικές παρατημένες κούτες με δίσκους βινυλίου 45 στροφών σε εξευτελιστικές τιμές και έτσι αγόρασα αρκετούς. Μόλις επέστρεψα στο σπίτι μου στην Καστοριά έβγαλα από την αποθήκη το παλιό πικάπ και με το που άκουσα τους δίσκους παρατήρησα αμέσως μια χασματική διαφορά στην ποιότητα του ήχου σε σχέση με τα CD. Τελικά στην αποθήκη βρέθηκε το cd-player και από τότε μέχρι και σήμερα δεν σταμάτησα ποτέ να αγοράζω βινύλια.
– Γιατί επιλέξατε να ασχοληθείτε με την μουσική της δεκαετίας του ’60;
Μετά από αρκετό ψάξιμο κατάλαβα ότι η συγκεκριμένη δεκαετία παρουσιάζει τεράστιο μουσικό ενδιαφέρων.Οι επόμενες δεκαετίας δεν παρουσιάζουν σε καμία περίπτωση κάτι ανάλογο. Τα 60’s ήταν μια δεκαετία που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην νεότερη ιστορία της μουσικής και οχι μόνο. Κατά την γνώμη μου δεν θα βγουν ποτέ ξανά συγκροτήματα σαν τους Beatles, Animals, Them, Who, Human Expression κτλ.
– Τι είδους βινύλια συλλέγετε;
Συλλέγω μικρούς δίσκους 45 στροφών (single) πρώτης κυκλοφορίας (first pressing) από garage rock συγκροτήματα της περιόδου 64-68. Επίσης ασχολούμαι και με την συλλογή δίσκων από τα Ελληνικά pop/rock συγκροτήματα του ’60 άλλα και κατά επιλογή με μερικά της δεκαετίας του ’70.
Από τα Ελληνικά συγκροτήματα του ’60 ένας από τους πιο σπάνιους δίσκους 45 στροφών που έχω στην συλλογή μου είναι ο »The 5 Vinkings Quintet» που κυκλοφόρησε το 1965. Πρόκειται για το συγκρότημα του Αντώνη Βαρδή και αυτό είναι το πρώτο τους 45άρι. Μετά έγιναν ιδιαιτέρως γνωστοί με το όνομα Vikings.
Από αμερικάνικα συγκροτήματα έχω στην συλλογή μου το 45άρι τoυ συγκροτήματος »Sloths» από το Los Angeles πoυ κυκλοφόρησε το 1965, το 45άρι των »Human Expression- Love At Psychedelic Velocity» που κυκλοφόρησε το 1966 κ.α.
Από την Νέα Ζηλανδία έχω το 45άρι »Bluestars – Social End Product» ,απο Αυστραλία το »Black Diamond – I Want, Need, Love You» και από την Αγγλία το »Wimple Winch – Save My Soul». Σημειωτέο ότι στο συγκρότημα Wimple Winch από το Liverpool της Αγγλίας ήταν τραγουδιστής, κιθαρίστας αλλά και συνθέτης ο Demetrius Christopholus με καταγωγή από την Καλαμάτα! Κυκλοφόρησαν ένα απο τα καλύτερα garage/freakbeat 45άρια των 60’ς που το ψάχνουν μανιωδώς αρκετοί συλλέκτες ανά τον κόσμο.
– Που κυμαίνονται οι τιμές των εν λόγω δίσκων και πόσο εύκολο είναι να τους βρει κάποιος;
Οι τιμές διαμορφώνονται σε σχέση με την σπανιότητα και την ζήτηση. Συνήθως οι περισσότεροι δίσκοι βγαίνουν σε δημοπρασίες στο ebay ή σε διάφορες λίστες που φτιάχνουν κατά καιρούς οι πωλητές. Τα τελευταία χρόνια όμως υπάρχει τεράστια ζήτηση και ένας δίσκος μπορεί να έχει τιμή εκκίνησης σε μια δημοπρασία 1 δολάριο και να καταλήξει δυο χιλιάδες δολάρια. Φυσικά μπορεί κάποιος να βρει έναν κάλο δίσκο αλλά όχι σπάνιο με 20-30 δολάρια αλλά εάν κάποιος δίσκος είναι πολύ σπάνιος, έχει μεγάλη ζήτηση και δεν βγαίνει στο σφυρί συχνά, αγγίζει εύκολα τα 1000 δολάρια.
– Ως DJ που παίζετε; Υπάρχει ανταπόκριση του κόσμου; Σας το ρωτάω αυτό γιατί πρόκειται για ένα ιδιαίτερα εξειδικευμένο μουσικό είδος.
Παίζω σε μαγαζιά που συνήθως προσελκύουν κόσμο με ροκ ακούσματα. Τελευταία έπαιξα στον πολυχώρο »WE» στην Θεσσαλονίκη, στην Λάρισα, στα Τρίκαλα και στην Αθήνα. Η προσέλευση του κόσμου είναι μεγάλη παρόλο που οι περισσότεροι θαμώνες δεν είναι γνώστες του συγκεκριμένου μουσικού είδους. Συνήθως όμως όταν παίζω εκτός νομού γίνετε σωστή παρουσίαση από τα τοπικά site και φυσικά τονίζετε ότι το πρόγραμμα μου αποτελείται αποκλειστικά από αυθεντικούς δίσκους βινυλίου (first pressing). Είναι αρκετά σπάνιο για την χώρα μας ένας DJ να παίζει με αυθεντικά βινύλια και ο κόσμος το εκτιμά.
-Γιατί χρησιμοποιείτε δίσκους βινύλιου στο πρόγραμμα σας και όχι laptop που είναι πιο πρακτικό;
Οι περισσότεροι DJ’s σήμερα παίζουν μουσική μέσω των laptops. Αυτό είναι σεβαστό από την στιγμή που αναπαράγουν σύγχρονη μουσική η οποία έχει ηχογραφηθεί με ψηφιακά μέσα. Αλλά ένας DJ που εξειδικεύετε στην μουσική της δεκαετίας του ’60 είναι προτιμότερο να μην χρησιμοποιεί laptop μιας και οι πρωτότυπες ηχογραφήσεις των τραγουδιών αυτών είναι αναλογικές και η μετατροπή τους σε ψηφιακά αρχεία (mp3) αλλοιώνει την ποιότητα του ήχου σε μεγάλο βαθμό. Κατά την γνώμη μου η μουσική της δεκαετίας του ’60 έχει μια ανεκτίμητη καλλιτεχνική αξία και πρέπει να παρουσιάζετε σωστά στο ακροατήριο. Ο μονός τρόπος που μπορεί κάποιος DJ να το καταφέρει αυτό είναι μέσω των δίσκων βινυλίου και εάν είναι δυνατόν μέσω αυθεντικών δίσκων πρώτης κυκλοφορίας, μιας και ο ήχος είναι εξαιρετικός και αποδίδει στο μέγιστο την ατμόσφαιρα εκείνης της εποχής.
Καταρχάς θα σας πω ποιοι ήταν οι »Lovers’’. Οι »Lovers» λοιπόν ήταν το κορυφαίο μοντέρνο συγκρότημα της Λάρισας την δεκαετία του ’60. Μοιραστήκαν την σκηνή με τα γνωστότερα όνομα της εποχής όπως: Olympians, Έλενα & Sover Group, Persons κ.α και προλόγιζε τις συναυλίες τους ο γνωστός μουσικός παραγωγός Γιάννης Πετρίδης.
Τραγουδιστής του συγκροτήματος ήταν ο Σωτήρης Κοματσιούλης με καταγωγή από τη Σιάτιστα Κοζάνης ο οποίος την δεκαετία του ’70 έγινε ιδιαίτερα γνωστός στο πανελλήνιο μιας και εμφανιζόταν σε πληθώρα τηλεοπτικών εκπομπών τραγουδώντας τα τραγούδια του. Τα χρόνια πέρασαν και γύρω από το συγκρότημα »Lovers» είχε δημιουργηθεί ένας μύθος. Ακουγόταν ότι υπήρχε κάποτε στην Λάρισα ένα εξαιρετικό συγκρότημα που δυστυχώς δεν ηχογράφησε ποτέ! Όλοι οι μουσικόφιλοι λοιπόν πίστεψαν αυτό το σενάριο και το θεωρώ απολύτως λογικό μιας και την δεκαετία του εξήντα 3-4 συγκροτήματα κατάφεραν να ηχογραφήσουν από την επαρχία. Πριν 7 χρόνια ο Σ.Κοματσιούλης έκανε comeback στην δισκογραφία και άρχισε να μιλάει στις συνεντεύξεις του για αυτό το παλιό συγκρότημα που είχε πριν πολλά χρόνια και έλεγε ότι ηχογράφησαν κάποιο demo αλλά δεν το άκουσε ποτέ ξανά από τότε μιας και δεν είχε στην κατοχή του τις ηχογραφήσεις.
Αμέσως δημιουργήθηκε ένας ντόρος στους κύκλους των συλλεκτών ώσπου κάποια μέρα μετά από αρκετό καιρό τηλεφώνησε στον Σ.Κοματσιούλη ένας συλλέκτης λαϊκών τραγουδιών ο οποίος ισχυριζόταν ότι έχει στην κατοχή του την γνήσια μπομπίνα (ταινία που ηχογραφούσαν παλιά στο στούντιο) με τις χαμένες ηχογραφήσεις των ‘’Lovers’’ του 1967!
Αμέσως μου τηλεφώνησε ο Σ.Κοματσιούλης, με τον οποίο ήμαστε φίλοι και συνεργάτες εδώ και χρόνια και μου είπε τα απίστευτα νέα! Το μόνο που έμενε ήταν να διαπιστώσουμε εάν ήταν αλήθεια ή αν ο συλλέκτης έκανε κάποιο λάθος. Έτσι λοιπόν μετά από λίγες μέρες κατέβηκα στην Αθήνα, συνάντησα τον συλλέκτη και τον οδήγησα σε ένα στούντιο στον Βύρωνα που διαθέτει παλιό μπομπινόφωνο ώστε να γίνει η ακρόαση προς επιβεβαίωση γιατί η αλήθεια είναι ότι ήμασταν ιδιαίτερα επιφυλακτικοί! Στα πρώτα δευτερόλεπτα της ακρόασης ο Σ.Κοματσιούλης δάκρυσε από συγκίνηση μιας και αναγνώρισε τα τραγούδια του! Τελικά αγόρασα την μπομπίνα και την έστειλα σε ένα εργοστάσιο κοπής βινυλίων στην Αμερική. Μετά από λίγους μήνες κυκλοφορήσαμε τα βινύλια στην Ελληνική αγορά και όχι μόνο και έτσι συμπληρώθηκε ένα ακόμα κομμάτι του παζλ των Ελληνικών συγκροτημάτων της δεκαετίας του ’60.
Για περισσότερες πληροφορίες και επικοινωνία με την εταιρεία Mr.Genie Records και τον κ. Παπαλάμπρο στο: [email protected]
Ν.Α. για το KOZANILIFE.GR
