Αισίως φτάσαμε στο τέλος ενός ακόμη σχολικού έτους. Ο χρόνος κύλησε όμορφα και γρήγορα. Όλες οι στιγμές, καλές και λιγότερο καλές, που περάσαμε, μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί πρόσθεσαν εμπειρία, γνώση και συναίσθημα στην ψυχή μας.
Τα παιδιά μας μεγάλωσαν, έμαθαν, αναπτύχθηκαν, βελτιώθηκαν. Κάποια θα αποφοιτήσουν και μας αποχαιρετούν. Χρόνια πριν, όταν ήταν μικροί μαθητές, τα υποδεχθήκαμε σε αυτό εδώ το σχολείο για πρώτη φορά. Δημιουργήσαμε για χάρη τους ένα προστατευμένο περιβάλλον, που να ταιριάζει στις ανάγκες τους και τις ιδιαιτερότητες τους. Στοχεύσαμε περισσότερο σε αυτά που θα μπορούσαν να κάνουν οι μαθητές μας και όχι σε αυτά που δεν μπορούσαν. Καταφέραμε να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη τους και τους βοηθήσαμε να αναπτύξουν στάσεις, δεξιότητες και συμπεριφορές, που πολλές φορές ακόμα και σεις, οι ίδιοι οι γονείς δεν πιστεύατε, ότι θα μπορούσαν να αναπτύξουν.
Κάνοντας, ως είθισται τον απολογισμό της σχολικής χρονιάς που πέρασε, μπορώ να πω, ότι πολλά ήταν αυτά που πετύχαμε και αρκετά αυτά που θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει ακόμη. Όμως για ένα πράγμα είμαστε απόλυτα σίγουροι και υπερήφανοι: Εισπράξαμε το χαμόγελο, την αγκαλιά και την αγάπη των μαθητών, που έρχονταν κάθε πρωί στο σχολείο. Εισπράξαμε ακόμη, το γεμάτο εμπιστοσύνη βλέμμα των γονιών, που άφηναν τα παιδιά τους στα χέρια μας. Αυτή νομίζω είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή για όλους εμάς, που κάνουμε αυτό το λειτούργημα, κάτι που πραγματικά δεν ανταλλάσσεται με τίποτε.
Φυσικά, τίποτα δε θα είχε επιτευχθεί χωρίς τους άξιους συναδέλφους μου, που δούλεψαν φέτος στο δικό μας σχολείο, αλλά και στα συστεγαζόμενα σχολεία, με τους οποίους συνεργαστήκαμε αρμονικά στο πλαίσιο της συνεκπαίδευσης Πολλά καλά θα μπορούσα να πω για τους συναδέλφους, θα σταθώ όμως σε δυο σημεία: Καταρχήν λειτουργήσαμε όλοι σαν μια πολύ δεμένη, διεπιστημονική ομάδα και πάντα αντιμετωπίζαμε από κοινού τα προβλήματα που προέκυπταν. Έπειτα, ο ενθουσιασμός, η φρεσκάδα, η ζωντάνια, που διέθεταν οι συνάδελφοι, μεταδίδονταν και στους μαθητές μας. Εξέλαβαν το σχολείο σαν προσωπική τους υπόθεση και αυτό είναι πραγματικά αξιέπαινο!
Βεβαίως, συνεργαστήκαμε και με εσάς, τους γονείς των μαθητών μας και μάλιστα μας βοηθήσατε πολύ στο έργο μας. Θέλω να πιστεύω, ότι κι εμείς σας βοηθήσαμε, όσο μπορέσαμε για να αντιμετωπίζετε την καθημερινότητα με τα παιδιά σας, πιο αισιόδοξα και πιο δημιουργικά.
Όλα τα παραπάνω αποκτούν νόημα χάριν σ’ αυτά τα υπέροχα πλάσματα, τους μαθητές μας. Αυτά που μας τίμησαν με την εμπιστοσύνη τους και μας πρόσφεραν την αγάπη τους απλόχερα, χωρίς ιδιοτέλεια. Αυτά που μας υποδέχονταν κάθε πρωί με το χαμόγελό τους και μας έκαναν να ξεχνάμε τις έννοιες και τα προβλήματά μας. Αυτά που μας έκαναν να γελάμε αλλά και να συγκινούμαστε με την αυθεντικότητα και την ειλικρίνειά τους.
Έτσι, έφτασε η ώρα του αποχαιρετισμού. Πρώτιστα, θέλουμε και να αποχαιρετήσουμε τα παιδιά της Στ’ τάξης και τους γονείς των μαθητών της Στ’, γιατί εδώ τελειώνει μια σημαντική περίοδος της ζωής των παιδιών, η εκπαίδευση στο Δημοτικό Σχολείο. Ως Διευθύντρια, έχω να απευθύνω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στο Σύλλογο Γονέων και σ’ όλους εσάς, τους γονείς, τον καθένα ξεχωριστά, για την καλή συνεργασία, για την διακριτικότητά σας, για το ενδιαφέρον προς τα παιδιά, για το ενδιαφέρον σας για τη σχολική ζωή! Θα τονίσω για άλλη μια φορά, ότι η αγωγή, η συμπεριφορά και η στάση των παιδιών έχει σαν βάση την οικογένεια. Για το τέλος, άφησα να ευχαριστήσω τους συμμαθητές και φίλους μας από τα τμήματα της συνεκπαίδευσης. Τα παιδιά που μας δέχτηκαν στην τάξη τους, στο γυμναστήριο στο διάλειμμα, στο παιχνίδι, μα πάνω απ’ όλα, πιστεύω, μας δέχτηκαν μέσα στην καρδιά τους!!!
(Από την ομιλία της διευθύντριας του σχολείου κ. Σοφίας Καμπούρη)
