Την τελευταία της πνοή άφησε η ηθοποιός Καίτη Παπανίκα, η οποία το τελευταίο διάστημα έδινε μάχη με τον καρκίνο, σε ηλικία 75 ετών.
Οι γονείς της ήταν από τις Αχαρνές (Μενίδι) Αττικής. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και αποφοίτησε με Άριστα. Διδάχτηκε την υποκριτική από σημαντικούς δασκάλους όπως την Κατίνα Παξινού, την Άννα Συνοδινού, τον Θάνο Κωτσόπουλο, τον Δημήτρη Μυράτ, τον Λυκούργο Καλλέργη, την Ελένη Χαλκούση και τον Αλέξη Σολομό. Παράλληλα σπούδασε κλασσικό τραγούδι στο ωδείο Αθηνών. Μαθήτρια ακόμη πήρε μέρος σε φεστιβάλ απαγγελίας ποίησης στο Παρίσι, βραβεύτηκε και κηρύχθηκε επίτιμος δημότης.
Πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή το 1964 στο έργο ”Υπόγειο Της Λέλας” του Β. Ιμπροχώρη στο Θέατρο Αττικόν. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με θιάσους γνωστών πρωταγωνιστών και διακρίθηκε στην πρόζα και την επιθεώρηση. Στον κινηματογράφο ξεκίνησε το 1963 με την ταινία ”Μας Κρύβουν Τον Ήλιο” και το 1968 ήταν σταθμός για την καριέρα της όπου και έγινε περισσότερο γνωστή όταν ”έπαιξε” στην ταινία ”Μια Ιταλίδα απο την Κυψέλη”.
Μέχρι σήμερα έχει λάβει μέρος σε περισσότερες απο 50 ταινίες, δράματα, κωμωδίες και περιπέτειες και έχει τιμηθεί με το κρατικό βραβείο Α’ Γυναικείου ρόλου το 1990 για την ερμηνεία της στην ταινία ”Άντε Γειά” του Γ. Τσεμπερόπουλου ενώ έχει ”παίξει” και σε αρκετές τηλεοπτικές σειρές. Η ηθοποιός, η οποία ξεχωρίζει για το ήθος της, την καλοσύνη και τις προοδευτικές ιδέες της πήρε την απόφαση να προσφέρει τον μισθό της σε άπορες οικογένειες. Ο προβληματισμός για τα κοινά την οδήγησε στη θέση της δημοτικής συμβούλου στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ως αντιπρόεδρος στον τομέα του Πολιτισμού και του Αθλητισμού, έριξε στο τραπέζι μια ρηξικέλευθη πρόταση συγκεκριμένα να δίνει το μισθό της από το δημοτικό συμβούλιο (600 Ευρώ) σε οικογένειες που έχουν πραγματική ανάγκη από χρήματα για να επιβιώσουν.
Υπήρξε σύζυγος του γνωστού ηθοποιού Θεόδωρου Κατσαδράμη. Η Καίτη Παπανίκα ήταν δασκάλα στη Σχολή Υποκριτικής του Αντώνη Ανδριόπουλου. Στις 08 Φεβρουαρίου 2015 ανακηρύχθηκε ομόφωνα Επίτιμο Μέλος της Φιλότεχνης Λέσχης Αχαρνών (Μενιδίου).
Φιλμογραφία
Έτος | Τίτλος | Ρόλος |
---|---|---|
1963 | Μας κρύβουν τον ήλιο | Μαρία Ροδά |
1964 | ΑμφιβολίεςΟ ανήφορος | ΖανέτΜαρίνα |
1965 | Φτωχολογιά | Καίτη |
1966 | Οι ασυνείδητοιΧωρίσαμε ένα δειλινό Με την λάμψη στα μάτια Ο μπαμπάς μου ο τεντυμπόυς | ΆνναΦανή Λαγιανού Μαρία Ρένα Παπαδοπούλου |
1967 | Ο μεθύστακας του λιμανιούΟ Λαμπίρης εναντίον παρανόμων | Ρίτα ΑρμπούζηΚαίτη Παπάζογλου |
1968 | Όλγα, αγάπη μουΠολύ αργά για δάκρυα Στα σύνορα της προδοσίας Μια Ιταλίδα από την Κυψέλη Ο μοναχικός ναύτης και το κορίτσι | Καίτη ΑθανασιάδουΒέτα Μενάνδρου Ελένη Νίκα, δασκάλα Ρενέ, Γαλλίδα — |
1969 | Ο πρόσφυγαςΣτον ίλιγγο της ζωής Η θυσία μιας γυναίκας Η αρχόντισσα του λιμανιού Ένας άνδρας με συνείδηση Φοβάται ο Γιάννης το θεριό Ο άνθρωπος που γύρισε από τα πιάτα | Φανή ΚόνιαληΆννα Στέλλα Ιωάννου Δώρα Αναστασιάδου Καίτη Ελένη Χριστίνα-Κρίστι |
1970 | Ο αετός των σκλαβωμένωνΗ αριστοκράτισσα και ο αλήτης | ΜαρίαΆννα Παπαδήμα |
1971 | Η ζαβολιάραΟ δρόμος των ηρώων Δάκρυα για έναν αλήτη Το φρούριο των αθανάτων Ένας υπέροχος άνθρωπος Για μια χούφτα τουρίστριες | Μαρίνα Βαρδάκα— — — Μαρίνα Έλεν Φουρώ |
1972 | Ο αντιφασίστας | Νίκη |
1973 | Στα δίχτυα της αράχνηςΈνας τρελός αεροπειρατής | —Μυρτώ Σγουρού-Δρακάκη |
1974 | Παύλος Μελάς | Ναταλία Δραγούμη-Μελά |
1979 | Αγώνας μέχρι τέλος | — |
1981 | Ο τελευταίος άντραςΤο ξένο είναι πιο γλυκό Είσαι στην ΕΟΚ, μάθε για την ΕΟΚ | Λούλα Χαρισιάδη-ΠρίνουΕλένη Δεληπάνου χήρα |
1983 | Μια παπαδιά στα μπουζούκια | παπαδιά Μαργαρίτα |
1985 | Μια παπαδιά στα μπουζούκια Νο2 | παπαδιά Μαργαρίτα |
1990 | Άντε γεια | Μαρίνα Βορίση |
2002 | Κτήμα αρμονία | — |
2003 | Τρία πουλάκια κάθονται | — |
2004 | Τεστοστερόνη | θεία Φωτούλα |
2008 | Κάτω από το μακιγιάζ σου | — |
2012 | Δυο όχθες και ένας Ισμαήλ |