Ο Κ. Μητσοτάκης ήταν για μένα ένας καθαρός ιδεολογικός αντίπαλος
Φοιτητής στην Αθήνα το 1990- 93 είχα την ευκαιρία να ζήσω από κοντά την απόπειρα μείωσης των κρατικών δαπανών(ιερό ιδεολογικό τοτέμ της δεξιάς) δια της ιδιωτικοποίησης δημόσιων φορέων .Επρόκειτο για ένα εγχείρημα που εφαρμόστηκε μ άγαρμπο νεοφιλελεύθερο τρόπο ,που συχνά έφτανε στα όρια του πολιτικού κυνισμού λόγω της αδιαφορίας για βασικές κοινωνικές κατακτήσεις.
Χαρακτηριστική η περίπτωση της ιδιωτικοποίησης των αστικών συγκοινωνιών, όπου από τον κρατικοδίαιτο παρασιτικό συνδικαλισμό των κολλάδων περάσαμε εν μία νυκτί στην παραχώρηση τους σε ιδιώτες οι οποίοι αντιλαμβανόμενοι τα λεωφορεία ως “το μαγαζάκι τους” τα είχαν μετατρέψει σε “γύφτικο τσαντίρι” στολίζοντας τα με χειροποίητα σεμεδάκια κι επιπλήττοντας όποιον κατά τη γνώμη τους δεν ήταν φρόνιμος επιβάτης.
Την ίδια άγαρμπη αντιμετώπιση, άλλωστε, είχε κατά τη διάρκεια της βραχύβιας πρωθυπουργίας του και για θέματα της εξωτερικής πολιτικής με προεξάρχον το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων .
Σε πολλά μπορούσε να διαφωνήσει κανείς μαζί του , ιδίως αν ήταν ιδεολογικά απέναντι .Όσοι ,όμως, δεν αντιλαμβάνονται την ιστορία ως πεδίο εξιδανικευμένης συμπεριφοράς και μεσσιανικής παρέμβασης, αλλά ως διαδικασία αλληλεπίδρασης και συγκριτικής αξιολόγησης οφείλουν να του αναγνωρίσουν πως διακρίνονταν από παρρησία και τόλμη ως προς τους δρόμους που έπρεπε να ακολουθήσει το πολιτικό μοντέλο που υπηρετούσε. Μπορεί στην πολιτική του διαδρομή να πορεύθηκε με τη ρετσινιά του αποστάτη και να διακωμωδήθηκε ως γκινιαδόρος εκείνο ,όμως, που νομίζω πως θα υπερισχύσει στην πολιτική μνήμη θα είναι ή πολιτική του ευθύτητα. Κατά μία έννοια μάλιστα ,αυτό του το χαρακτηριστικό ,στο σημείο που έφτανε στον πολιτικό κυνισμό και ενεργοποιούσε τους αντιπολιτευόμενους γίνονταν μπούμερανγκ και εξουδετέρωνε κάθε προοπτική να γίνουν πλειοψηφικές οι απόψεις του.
Είναι σημαντικό ,όμως ,σε μια χώρα ,που έφτασε σε σημείο καταστροφής λόγω και της στρεψοδικίας των ηγετών της, να βρίσκεται κάποιος που με ευθύτητα διατυπώνει τις προθέσεις του . Κι αυτό το πρόσφερε ,μέχρι προκλήσεως, σε φίλους και σ εχθρούς….
