Πόσα αλήθεια έχετε διαβάσει;
1. Η Kαταγωγή των Eιδών, του Κάρολου Δαρβίνου (1859)
«Κανένα άλλο έργο δεν έχει αλλάξει τόσο δραστικά τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξη μας αλλά και τον κόσμο γύρω μας» – Alan Staton, επικεφαλής του τμήματος μάρκετινγκ, Booksellers Association
2. Το Kομμουνιστικό Mανιφέστο, των Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Έγκελς (1888)
«Δεν είναι μόνο ένα ντοκουμέντο που έχει επηρεάσει μοναδικά, θεωρητικά αλλά και πρακτικά, κάθε επαναστατικό κίνημα ανά τον κόσμο. Είναι ταυτοχρόνως ένα εργαλείο ιστορικής, πολιτικής, οικονομικής και πολιτιστικής ανάλυσης καθώς και μια προφητεία» – Ellen Meiksins Wood, ιστορικός
3. Τα άπαντα του Σαίξπηρ (1594-1634)
«Δεν είναι μοναδικός μόνο για την εποχή του αλλά διαχρονικά», είπε ο ελισαβετιανός ποιητής Ben Johnson και δεν είχε άδικο. Αιώνες αργότερα τα έργα του είναι τα πιο μελετημένα αλλά και «ανεβασμένα» στο θέατρο, από οποιονδήποτε άλλον στον αγγλόφωνο -και όχι μόνο- κόσμο.
4. Η Πολιτεία, του Πλάτωνα (380 π.Χ.)
«Ο Πλάτωνας δεν έγραψε φιλοσοφία σαν ένα στεγνό κείμενο αλλά σαν μια ζωντανή συζήτηση» – Robin Waterfield, μελετητής κλασικών σπουδών
5. Κριτική του Ορθού Λόγου, του Εμμανουήλ Καντ (1781)
«Το βιβλίο του Καντ απαιτεί συγκέντρωση προκειμένου να γίνει κατανοητό και να εκτιμηθεί αλλά ανταμείβει πλουσιοπάροχα τον αφοσιωμένο μελετητή» – A.C.Grayling, Βρετανός φιλόσοφος
6. Η Υπεράσπιση των Δικαιωμάτων της Γυναίκας, της Μαίρης Γουόλστονκραφτ (1792)
«Το βιβλίο της διατύπωσε ουσιαστικά τα δόγματα που σήμερα ονομάζουμε ισότητα και φεμινισμός» – Anne Mellor, καθηγήτρια Γυναικείων Σπουδών
7. Ο Πλούτος των Εθνών, του Άνταμ Σμιθ (1776)
Το έργο του Άγγλου οικονομολόγου έχει χαρακτηριστεί ως «η βάση των οικονομικών, η καταγωγή της οικονομετρίας και η πνευματική κοιτίδα του καπιταλισμού».
8. Οριενταλισμός, του Έντουαρντ Σαΐντ (1978)
Το βιβλίο του Σαΐντ αποκάλυψε το πώς η Δύση πατρονάριζε την Ασία, τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή. «Εξαιρετικά συναρπαστικό…Ο τρόπος με τον οποίο διαπραγματεύεται το θέμα του δεν είναι απλώς πειστικός, αλλά και εξαντλητικός» – Albert Hourani, The New York Review of Books
9. 1984, του Τζορτζ Όργουελ (1949)
«Είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα βιβλίο –είναι ένα μυθιστόρημα τεράστιας κοινωνικής και πολιτικής αξίας που ποτέ δεν θα βγει εκτός επικαιρότητας» – Abe Books
10. Η Θεωρία της Σχετικότητας, του Άλμπερτ Άινσταϊν (1922)
«Κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει τη θεωρία της σχετικότητας καλύτερα από τον ίδιο τον Άινσταϊν. Διαθέτει έναν μοναδικό συνδυασμό βάθους και σαφήνειας που μόνο αυτός θα μπορούσε να έχει με τόση βεβαιότητα» – Tom Siegfried, Science News
11. Το Δεύτερο Φύλο, της Σιμόν Ντε Μποβουάρ (1949)
Πολλά έχουν αλλάξει από τότε που η Μποβουάρ έγραψε το βιβλίο αλλά το φεμινιστικό κίνημα δεν έχει πετύχει το σκοπό του. Η φράση της Μπουβουάρ«γυναίκα δε γεννιέσαι, γίνεσαι» σημάδεψε την ιστορία των γυναικείων αγώνων.
12. Τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, του Τόμας Πέιν (1791)
«Για όλους τους υπέρμαχους των καταπιεσμένων ο Πέιν αποτέλεσε παράδειγμα θάρρους, ανθρωπιάς και προσήλωσης σε έναν στόχο. Όπου εμπλέκονταν δημόσια ζητήματα, ξεχνούσε την προσωπική φρόνηση. Ο κόσμος αποφάσισε, όπως συνήθως κάνει σε τέτοιες περιπτώσεις, να τον τιμωρήσει για την έλλειψη επικέντρωσης στο πρόσωπό του.Μέχρι σήμερα η φήμη του είναι μικρότερη απ’ ότι θα ήταν εάν ο χαρακτήρας του ήταν λιγότερο γενναιόδωρος. Κάποια παγκόσμια σοφία είναι αναγκαία ακόμα και για να εξασφαλιστεί ο έπαινος για την έλλειψή της»-Bertrand Russell
13. To Χρονικό του Χρόνου, του Στίβεν Χόκινγκ (1988)
«Ήθελα να εξηγήσω πόσο μακριά έχουμε φτάσει στην εξερεύνηση του σύμπαντος: πώς ίσως είμαστε κοντά σε μια θεωρία με την οποία μπορούμε να ορίσουμε το σύμπαν και ό,τι βρίσκεται μέσα σε αυτό», έγραψε ο ίδιο ο Χόκινγκ για το πόνημά του.
14. Σιωπηλή Άνοιξη, της Ρέιτσελ Κάρσον (1962)
Βιβλίο έμπνευση για το περιβαλλοντικό κίνημα. Ο τίτλος του βιβλίου είχε επιλεγεί σκόπιμα υπονοώντας ότι κάποτε την άνοιξη δεν θα ακούγεται το κελάηδισμα των πουλιών (σιωπηλή άνοιξη), επειδή θα έχουν εξοντωθεί από τα φυτοφάρμακα. Χάρη στο έργο της έγιναν οι απαραίτητες ενέργειες για την κατάργηση του DTT και άλλων επικίνδυνων φυτοφαρμάκων.
15. Η Γυναίκα Ευνούχος, της Ζερμέν Γκριρ
«Οι σκέψεις της, αν και δεν είναι πάντα με απόλυτη ακρίβεια διατυπωμένες, προσφέρουν μια αποκαλυπτική ανάλυση και σε μια γλώσσα τόσο καυστική που μας εξαναγκάζει να εμβαθύνουμε περισσότερο στη κοινωνική θέση των γυναικών και να εντρυφήσουμε στα ζητήματα φύλου»-Ζohra Moosa, Mama Cash
16. Ο Ηγεμόνας, του Νικολό Μακιαβέλι (1532)
«Αυτό το βιβλίο θα έπρεπε να κοστίζει το βάρος του σε χρυσάφι. Όχι μόνο το πρωτότυπο, αλλά κάθε αντίτυπό του. Είναι ελάχιστες οι φορές στην ιστορία της γραφής και της σκέψης που τέμνονται στο ίδιο κείμενο παρατηρήσεις τέτοιας διάνοιας, τόσο στην κατανόηση όσο και στην καθοδήγηση της ανθρώπινης ύπαρξης στον ταπεινό, επίγειο κόσμο μας», όπως είχε γράψει και ο Σταύρος Στριλιγκάς, εδώ για την Popaganda
17. Η Εικόνα και το Βλέμμα, του Τζον Μπέργκερ (1972)
Το βιβλίο, το οποίο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1972, βασίστηκε στην τηλεοπτική σειρά του BBC “Ways of Seeing”, για την οποία οι Sunday Times του Λονδίνου έγραψαν: «Ανοίγει τα μάτια με περισσότερους από έναν τρόπους: εστιάζοντας στο πώς κοιτάζουμε τους πίνακες… θα αλλάξει σχεδόν σίγουρα τον τρόπο με τον οποίο κοιτάζετε τις εικόνες εν γένει».
18. Η Κατασκευή της Αγγλικής Εργατικής Τάξης, Ε.Π. Τόμσον (1963)
«Αυτό το βιβλίο έχει έναν “άχαρο” τίτλο, ο οποίος, όμως, εξυπηρετεί τον σκοπό του. Κατασκευή, διότι είναι μια μελέτη σε εξέλιξη, η οποία οφείλει πολλά και στους τρόπους δράσης και στις επιρροές. Η εργατική τάξη δεν ανέτειλε σαν τον ήλιο σε καθορισμένο χρόνο. ‘Ηταν παρούσα στην κατασκευή της», από τον πρόλογο του ίδιου του Ε.Π. Τόμσον για το έργο του.
19. Uses of Literacy, του Richard Hoggart (1957)
«Παρά τις κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές που έχουν συντελεστεί –θα έπρεπε να βρισκόμασταν πιο κοντά σε μια αταξική κοινωνία αλλά κάτι τέτοιο δε συμβαίνει», έγραψε σχετικά με το βιβλίο του Hoggart η Anita Sethi στην Independent
20. O Γυμνός Πίθηκος, του Ντέσμοντ Μόρρις (1967)
Ο διακεκριμένος ζωολόγος Ντέσμοντ Μόρρις τοποθετεί τον άνθρωπο στην πραγματική του θέση -μεταξύ των 192 άλλων ειδών πιθήκων και ανθρωποειδών πιθήκων, όπου ο άνθρωπος ξεχωρίζει εύκολα από τη γυμνότητα του δέρματός του. Το κεντρικό ερώτημα στο οποίο απαντά είναι: Από ποια άποψη ο γυμνός πίθηκος είναι μοναδικός και ποια σχέση έχουν οι ιδιαιτερότητές του με την ειδική ιστορία της εξέλιξής του;
πηγή: weforum.org
