Για πολλές δεκαετίες οι ταβέρνες της Άνω Πόλης και των κάστρων υπήρξαν μυθικές. Η Δόμνα, το Μακεδονικό, ο Τζότζος το παλιό Καπηλιό του Πλασταρά.
Του Γιώργου Τούλα
Αρχείο εικόνων: Στέλιος Βλάχος
Ο Τζότζος δεν είναι απλά μια ταβέρνα για όσους τον έζησαν, είναι μια εμπειρία σκαρφαλωμένη σε ένα γκρέμνι στη περιοχή που χαρακτηρίζεται ως Τσαούς Μοναστίρ, ή κατά κόσμον Μονή Βλατάδων, στη μέσα πλευρά των Κάστρων στην Άνω Πόλη. Βγαίνοντας σε χτυπούσε πάντα ένα καθαρό αεράκι που έδιωχνε την κάπνα, φερμένο λες από τον Όλυμπο που έκλεβε το βλέμμα απρόσκοπτα απέναντι.
Ο “Τζότζος” στην Ανω Πόλη δημιούργημα του θρυλικού αριστερού Καφετζίδη. Κάτω ταβέρνα, πάνω το σπίτι του. ”Ο πατέρας μου είχε έρθει πρόσφυγας από το Σχολάρι και τη Ρεδαιστό και η μάνα μου από το Μαρμαρά.” θυμάται σήμερα ο Τζότζος Καφεντζίδης.
Οικογένεια πολυμελής από τη μεριά της μάνας, με πέντε αδέρφια και τον παππού Καρατζά, προϊστάμενο στην εκκλησία του Αγίου Μηνά, ενώ πατέρας ο προκομμένος ο κυρ-Βαγγέλης που το όνομα του έγινε μέχρι και στάση λεωφορείου στην Άνω Πόλη, η περίφημη Στάση Βαγγέλη, έξω από την ταβέρνα.
Την ταβέρνα την έφτιαξε το 1936, σε ένα κτίσμα που πάνω ήταν το σπίτι και κάτω η ταβέρνα που μονοπωλούσε τη ζωή της οικογένειας. Είναι τα χρόνια της δικτατορίας του Μεταξά, η οικογένεια έχει αριστερές καταβολές και δέχεται συχνά πυκνά διώξεις, κυνηγητό και επισκέψεις της αστυνομίας. Μάλιστα δεν είναι λίγες οι φορές που δεν έβρισκαν τον κυρ-Βαγγέλη και άρπαζαν από το γιακά τον παππού, τον θρυλικό Παναγιώτη Καρατζά, που αργότερα έδωσε το όνομα του σε ένα μικρό δρόμο στο Βαρδάρη. Τον άρπαζαν από το γιακά και του έλεγαν που τους κρύβεις βρωμόπαππα; Άγρια χρόνια. Όμως ο παππούς Καρατζάς δεν μασούσε. Άλλωστε ήταν φίλος του θρυλικού μασίστα Κουταλιανού πίσω στις χαμένες πατρίδες στο νησάκι Κούταλη της Προποντίδας.
Οι δυο του γιοι που ανέλαβαν να συνεχίσουν, ο Τζότζος και ο Λευτέρης. Ο Τζότζος απολύθηκε από το στρατό το 1961 και άρχισε να δουλεύει στην εβραϊκή οικογένεια Μπενσουσάν, στα Άνω Λαδάδικα. Χαρακτηρισμένος αριστερός δεν ένοιωθε ποτέ ασφαλής ενώ η Ασφάλεια πρόσταζε στον Μπενσουσάν να τον απολύσει, όμως συνέχιζε τη ζωή του και σήμερα θυμάται τα θρυλικά πάρτι με τη νεολαία της ΕΔΑ στα τέλη του 50.
Η αριστερή στάμπα στην οικογένεια τους κυνηγούσε. Ήταν και η συγγένεια με έναν αδερφό της μάνας τους, πολύ σπουδαγμένο άνθρωπο, καθηγητή Πανεπιστημίου στην Τασκένδη που έβγαζε μάτι. Οι ίδιοι δεν το έκρυψαν ποτέ, άλλωστε εξορίζοντας ακόμα και τα αναψυκτικά τύπου cola ως δείγματα του καπιταλισμού από το μενού.
Η συνέχεια του μεγάλου αφιερώματος στο parallaximag.gr
