Ολίγον τι αστείος μποέμ παχουλός κύριος που που ντυνόταν Λόρενς της Αραβίας σε πάρτι οργίων θεωρείται μαζί με τον Μαρκές ο σημαντικότερος ποιητής του 20ου αιώνα
Το 1948, στη Χιλή του Ψυχρού Πολέμου, ο Γερουσιαστής Πάμπλο Νερούδα κατηγορεί τη κυβέρνηση ότι προδίδει το Κομμουνιστικό Κόμμα, γεγονός που προκαλεί την αντίδραση του Προέδρου Γκονζάλες Βιντέλα. Ο αστυνομικός Όσκαρ Πελουτσοναου έχει αναλάβει να συλλάβει τον ποιητή. Ο Νερούδα προσπαθεί να διαφύγει από τη χώρα με την γυναίκα του, τη ζωγράφο Ντέλια Ντελ Καρίλ, αλλά αναγκάζονται τελικά να κρυφτούν. Εμπνευσμένος από τα δραματικά γεγονότα της νέας του ζωής, ως φυγάς, ο – μετέπειτα Νομπελίστας – Νερούδα γράφει την επική ποιητική συλλογή του «Canto General». Ο λόγος για το έργο – σύμβολο της ελευθερίας που ταξίδεψε παντού και συνεπήρε εκατομμύρια ακροατές με την αυθεντικότητα και το πάθος του, το έργο που αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο του συνθετικού έργου του Μίκη Θεοδωράκη.
Το 1948 είναι και η χρονιά που ξεκινά η ιστορία της ταινίας «Νερούδα» («Neruda» ,Χιλή/ Γαλλία/ Αργεντινή/ Ισπανία/ ΗΠΑ) του Πάμπλο Λαρέν που από σήμερα, Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου, παίζεται στους ελληνικούς κινηματογράφους – αποτελώντας την ταινία που κλέβει την παράσταση της κινηματογραφικής εβδομάδας (Γιάννης Ζουμπουλάκης / Το Βήμα).
Και μπορεί το 1971 ο Πάμπλο Νερούδα (σημειωτέον, φιλολογικό ψευδώνυμο του Ρικάρδο Νεφταλί Ρέγιες Μπασοάλτο), να τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας (γεγονός που προκάλεσε πλήθος αντιδράσεων λόγω των κομμουνιστικών του πεποιθήσεων) και να θεωρείται μαζί με τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές ένας από τους σημαντικότερους ποιητές του 20ου αιώνα, στην καθημερινότητά του, όμως, ήταν ένας ολίγον τι αστείος μποέμ της εποχής, ένας παχουλός κύριος που έδινε προσοχή στην κάλυψη της φαλάκρας του, που ντυνόταν Λόρενς της Αραβίας σε πάρτι οργίων, που ήταν συχνός επισκέπτης μπορντέλων αλλά και εξαρτημένος από την αριστοκράτισσα γυναίκα του.
Ως φυγάς, λοιπόν, στην ίδια του τη χώρα, ο Νερούδα (που στην ταινία τον υποδύεται ο Λουίς Γκνέκο)έχει να αντιμετωπίσει ένα μυστηριώδη αστυνομικό με μουστάκι α-λά Κλαρκ Γκέιπμπλ και μια απροσδιόριστη ευγένεια (Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ- ο αφηγητής της ιστορίας και κεντρικός ήρωας) που αναλαμβάνει το κυνηγητό.
Εντωμεταξύ στην Ευρώπη ο θρύλος του κυνηγημένου από την αστυνομία ποιητή μεγαλώνει και οι καλλιτέχνες με επικεφαλής τον Πάμπλο Πικάσο κραυγάζουν για την ελευθερία του Νερούδα. Ωστόσο, ο ποιητής βρίσκει τον αγώνα με την νέμεσή του, τον επιθεωρητή, ως ευκαιρία να επανεφεύρει τον εαυτό του. «Παίζει» μαζί του, αφήνοντας προσχεδιασμένα στοιχεία, κάνοντας πιο έντονο και επικίνδυνο το παιχνίδι γάτας-ποντικιού. Σε αυτή την ιστορία του διωκόμενου ποιητή και του αδιάλλακτου αντιπάλου το, ο Νερούδα αναγνωρίζει την ευκαιρία να γίνει τόσο ένα σύμβολο για την ελευθερία , όσο και θρύλος της λογοτεχνίας.
Ο Λαρέν χειρίζεται με λεπτότητα και σεβασμό ένα εξαιρετικά γοητευτικό «πάντρεμα» Ιστορίας – μυθοπλασίας, όπου οι ρόλοι κυνηγού – κυνηγημένου κάποια στιγμή ταυτίζονται. Η ταινία είναι βουτηγμένη στις σκιές, στους ψιθύρους και τον χαμηλό φωτισμό αποκτώντας μια ελκυστική όψη, σαν νουάρ περασμένων εποχών. Πολύ έντιμα, ο σκηνοθέτης που επιστρέφει συχνά στην ιστορία της χώρας του («Νο», «Post mortem») την αποκάλεσε «ψεύτικη βιογραφία». Οντως, δεν πρόκειται για μια σχολαστική «αναπαράσταση» του βίου και της πολιτείας του Νομπελίστα χιλιανού ποιητή αλλά για κάτι που μας αρέσει στις ταινίες που ασχολούνται με πραγματικά πρόσωπα: ο «Νερούδα» είναι μια μυθοπλαστική άποψη του δημιουργού του για τον θρυλικό ποιητή, μια ταινία που ναι μεν στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα αλλά
