Μόνο στις ταινίες βλέπω φάρους.
Αν και προτιμώ την αγγλική λέξη.
“Lighthouse”. Έχει πιο βαθύ νόημα…
Και το δικό μου, είναι το παρακάτω…
Αγαπώ που καθώς περπατάς τη νύχτα δίπλα στα κύματα, αντικρίζεις μπροστά σου ένα φάρο φωτεινό…
Πλησιάζεις προσεκτικά…Θέλεις τόσο πολύ να ανέβεις.
Να φτάσεις εκεί πάνω, στο πιο ψηλό σημείο…που το φως γυρίζει και γυρίζει και γυρίζει…
Φτάνεις στην πόρτα…ακουμπάς διστακτικά το πόμολο της…φοβάσαι μήπως σε δει κανείς…
Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει.
Είναι τυχαίο που αφήνουν πάντα τους φάρους ανοιχτούς;;; ξεκλείδωτους;;;
Μπαίνεις μέσα.
Τα τοίχη του έχουν σημάδια απ’τον καιρό, που μαρτυρανε μάχες…λες και πάλευε με δαίμονες.
Στον τοίχο δεξιά υπάρχει κρεμασμένη μία λάμπα πετρελαίου. Σιγοκαίει…
Νιώθεις μια ανατριχίλα…αισθάνεσαι πως υπάρχουν στοιχειά γύρω σου…
Σκέφτεσαι ξαφνικά να φύγεις, μα πριν το κάνεις έχεις σηκώσει το κεφάλι και κοιτάς ψηλά…ψηλά, εκεί που είναι το φως.
Κλείνεις την πόρτα και λες από μέσα σου,
“Οχι, θα ανέβω…πρέπει να ανέβω!”
Προχωράς και αντικρίζεις την πελώρια στριφογυριστή, σιδερένια σκάλα.
Πόσα σκαλοπάτια να είναι άραγε;;;
Ξεχνάς να πάρεις στα χέρια σου τη λάμπα και αρχίζεις να ανεβαίνεις…δεν βλέπεις που πατάς…ούτε μετράς τα σκαλοπάτια…
Συνεχίζει να σε παρασύρει το φως εκεί ψηλά…
Ανεβαίνεις…ανεβαίνεις…ανεβαίνεις…
Άλλο σκαλοπάτι δεν υπάρχει.
Γύρω γύρω παράθυρα…και το φως να γυρνάει σαν παλαβό.
Μια “ακουμπάει” το πρόσωπό σου, μια φεύγει…
Μια “ακουμπάει” τα μάτια σου, μια φεύγει…
Ώστε έτσι λοιπόν είναι ένας φάρος…
Θέλω να βγω έξω τώρα…να δω τη θάλασσα…να δω πόσο ψηλά στον ουρανό έχω φτάσει…
Είναι άραγε τόσο ψηλός, που σώζει πάντα κάθε καπετάνιο…κάθε χαμένο καράβι;;;
Ανοίγω κι αυτή την πόρτα…είναι και πάλι ανοιχτή…
Διστάζω να βγω έξω, όμως τα κύματα φωνάζουν…ή μάλλον τσιρίζουν εκεί κάτω.
Η θάλασσα με λύσσα συνεχίζει να τον χτυπάει, όμως αυτός ακλώνητος κι ανήμπορος συνεχίζει να φέγγει στο σκοτάδι.
“Πόσο γενναίος”, σκέφτομαι!
“Πόσο ατρόμητος”…
Κοιτάζω μπροστά μου…
Πάλι σκοτάδι…
Δεν βλέπω τίποτα…
Δεν νομίζω να έχει χαθεί κάποιος σήμερα.
Ας καθήσω για λίγο όμως κάτω…
Θα περιμένω μαζί του να δω…να δω μήπως κάποιος εμφανιστεί και χρειαστεί φως.
Γιατί όλοι έχουν ανάγκη από λίγο φως…
Τοσα δυνατά σκοτάδια τους κυνηγάνε…
Τόσα τρομακτικά κύματα…
Όλοι έχουν ανάγκη από λίγο φως…!!!
Ξ.Γ.
