Μια άγνωστη ιστορία από τη ζωή του Αριστοτέλη Ωνάση ήρθε στο φως της δημοσιότητας, που αναφέρεται στον άνθρωπο που βοήθησε τον Ελληνα κροίσο στα πρώτα του βήματα: τον Κυριάκο Γαζίδη.
Οπως αναφέρει δημοσίευμα της Real News, που φέρει την υπογραφή του δημοσιογράφου Τάσου Κοντογιαννίδη, «τον Μάρτιο του 1925, στο λιμάνι του Πειραιά, ένας νεαρός διοπτροφόρος με τη βαλίτσα στο ένα χέρι, 250 δολάρια στην τσέπη και το χαρτί της άδειας του Νάνσεν στο άλλο χέρι (διαβατήριο του Νορβηγού Φρίντζοφ Νάνσεν, υπεύθυνου από την Κοινωνία των Εθνών για τους πρόσφυγες της Ανατολής) μπήκε στο βαπόρι για την Ιταλία και από εκεί με το προσφυγικό πλοίο “Τομάσο Ντι Σαβοΐα” τράβηξε για την Αργεντινή, μαζί με χίλιους άλλους μετανάστες, για να βρει την τύχη του.
» Ηταν ο Αριστοτέλης Ωνάσης, που γεννήθηκε στις 20-1-1904 στη Σμύρνη, φοίτησε στην εκεί Ευαγγελική Σχολή και παρακολουθούσε τις πατρικές δουλειές στο καπνεργοστάσιο. Η μικρασιατική καταστροφή το 1922 έφερε την οικογένεια στην Αθήνα και ο Αριστοτέλης δούλεψε κλητήρας στην εφημερίδα “Ελεύθερος Λόγος” του Κώστα Αθάνατου.
» Οταν ο νεαρός άνεργος μετανάστης Αρίστος έφτασε στην Αργεντινή, τριγύριζε στους δρόμους του Μπουένος Αϊρες για να βρει την τύχη του, με τους Αργεντίνους να χαρακτηρίζουν Ελληνες, Αρμένιους, Σύρους και Λιβανέζους υποτιμητικά και περιφρονητικά “Τούρκους”. Επλενε πιάτα σε εστιατόρια για να εξασφαλίσει το φαγητό και να επιβιώσει, ώσπου μια μέρα, καθώς κατέβαινε με το τραμ στο κέντρο, του χαμογέλασε η τύχη!».
Ο Αριστοτέλης Ωνάσης 20 ετών, όταν πήγε στην Αργεντινή
Και συνεχίζει αναφέροντας το τι έγινε και αποκαλύφθηκε η ιστορία του άγνωστου ευεργέτη του Αριστοτέλη Ωνάση: «Το καλοκαίρι του 1966, αν θυμάμαι καλά, ο Ωνάσης έδωσε συνέντευξη στο περιοδικό Τime και, μεταξύ άλλων, ανέφερε ότι η τύχη τού χαμογέλασε στο Μπουένος Αϊρες όταν μέσα στο τραμ συνάντησε εντελώς τυχαία δυο άτομα να κουβεντιάζουν ελληνικά και ότι ένας από αυτούς του βρήκε δουλειά εργάτη στην εταιρεία που εργαζόταν. Ποιος ήταν, όμως, αυτός ο ευεργέτης του;
» Το 1978 δέχτηκα στην εφημερίδα που εργαζόμουν ένα τηλεφώνημα από κάποιον κύριο που είχε κάτι σοβαρό να μου αποκαλύψει. Μου έκλεισε ραντεβού στην πλατεία Βικτωρίας κι εκεί συνάντησα έναν ηλικιωμένο αλλά καλοστεκούμενο κύριο, που είχε έρθει από τη Χιλή. Το όνομά του Κυριάκος Γαζίδης, προσφυγόπουλο το 1922 από την Κωνσταντινούπολη, που έφυγε τότε στην Αργεντινή, βρήκε δουλειά κι εργαζόταν.
Ο Αριστοτέλης Ωνάσης με τον πατέρα του, Σωκράτη
» Μετά πήγε στη Χιλή για μικρό χρονικό διάστημα και το 1977 ήρθε στην Αθήνα. Καθίσαμε στην καφετέρια του Μίμη Δομάζου και άρχισε να μου αφηγείται μια παλιά ιστορία: “Κατεβαίναμε με έναν φίλο μου με την τραμβία (τραμ) στο κέντρο του Μπουένος Αϊρες, μετά την εργασία μου στην τηλεφωνική εταιρεία. Καθώς μιλούσαμε με τον συνάδελφό μου, ένας συνεπιβάτης που καθόταν στα μπροστινά καθίσματα γύρισε, μας κοίταξε και γέλασε λέγοντας: ‘Γεια σας πατριωτάκια! Κι εγώ Ελληνας είμαι! Πριν από λίγο καιρό ήρθα από την Ελλάδα’. Τον ρώτησα πώς σε λένε και μου απάντησε Αρίστο, Αριστοτέλη Ωνάση. Του είπα καλώς ήρθες στην Αργεντινή και να περάσεις καλά. Κατεβήκαμε από το τραμ, πήγαμε στο μπαρ ‘Λα Μπόκα’ και μας λέει ότι οι οικονομίες του άρχισαν να εξανεμίζονται, πως πρέπει να βρει οπωσδήποτε δουλειά και αν μπορούσαμε να του συστήσουμε καμία, έστω και για εργάτης.
» Την επομένη ημέρα τον πήρα στην τηλεφωνική εταιρεία ‘United Telecom’ και τον πήγα στον διευθυντή μου, έναν Εγγλέζο αξιωματικό, τον Σμιθ, που είχε υπηρετήσει στη Θεσσαλονίκη στους Βαλκανικούς Πολέμους και μιλούσε πάντα με αγάπη για την πόλη αυτή. Μόλις του είπε ο Αρίστος ότι ξέρει ξένες γλώσσες, τον προσέλαβε και δουλεύαμε για έναν μήνα μαζί και έπαιρνε 150 πέσος, κάπου 200 δολάρια μηνιάτικο.
Ο ευεργέτης του Ωνάση, Κυριάκος Γαζίδης
» Αργότερα, χτύπησε από μόνος του την πόρτα του διευθυντή και άρχισε την κουβέντα μαζί του στα αγγλικά. Του είπε ο πονηρός ψέματα, για να του τραβήξει την προσοχή, ότι γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη (!), τον ζάλισε κυριολεκτικά και τον συμπάθησε! Είδε ότι έχει και προσόντα, είναι έξυπνος αν και 20 χρόνων, τον μετέθεσε σε καλή δουλειά και δούλευε ανάμεσα σε κορίτσια στους τηλεφωνικούς πίνακες. Εκανε υπερωρίες, περιόρισε τα έξοδά του με τις γυναίκες, που ήταν η αδυναμία του, και μετακόμισε σε δωμάτιο ενός οικοτροφείου στη λεωφόρο Εσμεράλδα.
» Εμεινε στην τηλεφωνική εταιρεία τρία χρόνια, ενώ παράλληλα άρχισε να ασχολείται και με το εμπόριο. Εστελνε δέρματα από την Αργεντινή στην Ελλάδα κι έφερνε από εκεί καπνά. Με το δαιμόνιο εμπορικό μυαλό του δημιούργησε σε πέντε χρόνια μεγάλη περιουσία από ένα μικρό εργοστάσιο παραγωγής τσιγάρων που άνοιξε. Μετά έγινε πρόξενος της Ελλάδος, αγόρασε πλοία, ανοίχτηκε κι έτσι πρόκοψε”».
Πηγή, φωτό: Real News
