Μια σύντομη πολιτική αποτίμηση της σύγχρονης ελληνικής νοοτροπίας
Μία από τις πολλές παροιμίες που υπάρχουν για τον Νασρεντίν Χότζα λέει το εξής: ΄΄ Κάποτε δίκαζε ο Χότζας δυο αντίδικους σε δημόσιο χώρο παρουσία του κοινού. Είπε ο πρώτος τα δικά του και του απαντάει ο Χότζας. Άνθρωπε μου έχεις δίκιο. Συνεχίζει ο δεύτερος να λέει τα δικά του και ο Χότζας απαντάει. Και συ έχεις δίκιο. Τότε πετάγεται ένα πολίτης από το κοινό και λέει. Καλά Χότζα μου πως είναι δυνατόν να έχουν και οι δύο δίκιο. Τότε του απαντάει ο Χότζας. Και εσύ έχεις δίκιο ΄΄.
Είναι γεγονός ότι, ένα από τα δυσκολότερα πράγματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε ως κοινωνία, άνθρωποι και πολίτες, είναι η αυτογνωσία, η αντικειμενικότητα και η ανάληψη ευθυνών. Ζούμε σε μια κοινωνία που σχεδόν κανείς δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Οι πολιτικοί λένε ότι φταίνε οι προηγούμενοι και ο λαός που τους ψηφίζει λέει ότι φταίνε οι πολιτικοί, ενώ ο λαός δεν ήξερε, εξαπατήθηκε ή ήταν επιρρεπής στο ψέμα τις υποσχέσεις και στις κολακείες. Η ΕΛΠΙΔΑ πουλάει και οι πολιτικοί το ξέρουν καλύτερα από τον καθένα μας, διότι είναι εύπεπτη και επικοινωνιακή. Το ΟΧΙ λαϊκισμός και ψέματα δεν πουλά και δεν είναι επικοινωνιακό.
Επομένως από την μονόπλευρη και μονομερή άποψη που βλέπει κανείς τα πράγματα όλοι έχουν δίκαιο. Το δύσκολο είναι να κάνει κανείς μια πολύπλευρη προσέγγιση και να αξιολογήσει ανάλογα, ώστε να βγάλει το σωστό συμπέρασμα ή την σωστή απόφαση ή αξιολόγηση. Αυτό χρειάζεται όμως γνώση, παιδεία και εμπειρία.
Όταν κυβερνούσε η ΝΔ του Κωνσταντίνου Καραμανλή υπήρξε ένας Ανδρέας Παπανδρέου, που στηλίτευε τα πάντα και υπόσχονταν τα πάντα. Από την άλλη υπήρξε ένας κόσμος σε ποσοστό που έφτασε ακόμη και το 48%, που πίστεψε στα πάντα και τον εμπιστεύθηκε πολλές φορές ελαφρά τη καρδία. Τα δανεικά ήταν εύκολα οι αγορές μας εμπιστεύονταν, ΄΄ Το ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, έξω οι βάσεις του θανάτου και άλλα ψεύτικα συνθήματα, ήταν εύπεπτα, επικοινωνιακά και πουλούσαν. Οι επιδοτήσεις της ΕΟΚ και μετά τις ΕΕ ήταν για πολλούς καλές, βολικές και όλοι επαναπαυτήκαμε στον όπιο της προσωρινής ευδαιμονίας μέσω δανεικών, που νομίζαμε ότι δεν θα τα επιστρέψουμε.
Ο Ανδρέας αφού πέρασε καλά αποδήμησε εις Κύριον και το βιολί συνεχίστηκε από τους Επιγόνους του σοσιαλιστές τε και μη. Ήρθε μετά ο Κωστάκης με εκείνο το ανεπανάληπτο << επανίδρυση του κράτους>>, που αν το επιχειρούσε έστω και με την επανίδρυση ενός υπουργείου, θα μπορούσε κάτι να περισώσει από την αξιοπρέπεια των κεντροδεξιών πολιτικών. Τον διαδέχεται ο Γιωργάκης με το άλλο ανεπανάληπτο <<λεφτά υπάρχουν>> ολοκληρώνοντας έτσι την αναξιοπιστία και των κεντροαριστερών. Φθάνουμε λοιπόν στις κυβερνήσεις συνεργασίας ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για τις οποίες όμως ήταν πλέον αργά να θεραπεύσουν σε χρόνο ρεκόρ μια οικονομία και κοινωνία με παθογένειες δεκαετιών και με μια αριστερά που ανήγαγε την αντιπολίτευση σε επάγγελμα αφού αρνούνταν τα πάντα.
Έτσι το μόνο που απέμεινε στην σχετική πλειοψηφία, αλλά μειοψηφία του ταλαιπωρημένου ελληνικού λαού (36% ΣΥΡΙΖΑ + 4% ΑΝΕΛ= 40 άρα μειοψηφία) ήταν, να εμπιστευθεί ένα κόμμα διαμαρτυρίας, που όμως θεωρητικά διατηρούσε και διαλαλούσε το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς. Πολύ γρήγορα όμως αυτό το ηθικό πλεονέκτημα κατέρρευσε, αφού η πραγματικότητα και η στροφή στην ρεάλ πολιτίκ που λένε οι <<επάρατοι και κακοί γερμανοί>>, ήταν, είναι και θα είναι γεγονός αναπόφευκτο. Ο λαϊκισμός έκανε το θαύμα του αλλά το ψέμα έχει κοντά ποδάρια.
Για να υπάρξουν λεφτά και να κάνεις φιλολαϊκή πολιτική, πρέπει να παράξεις πλούτο, να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, να υπάρξουν επενδύσεις και όλα αυτά τα γνωστά που όλοι τα ξέρουν αλλά όλοι δεν μπορούν να τα εφαρμόσουν. Για να γίνουν όμως όλα αυτά χρειάζεται να έχεις ΟΡΑΜΑ, ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ, ΣΤΟΧΟΥΣ, ΑΡΧΕΣ, ΑΞΙΕΣ διαχρονικές και δοκιμασμένες, υπακοή στους νόμους και το ΗΘΙΚΟ να μη υπολείπεται του ΝΟΜΙΜΟΥ και αντιστρόφως.
Ας μου συγχωρηθεί μία απλή λαϊκή ρήση που λέει. ‘’ Με πορδές αυγά δεν βάφονται ΄΄. Δεν μπορείς να δημιουργήσεις μια ευνομούμενη, εύπορη, αναπτυγμένη και ισχυρή κοινωνία όταν δεν ασπάζεσαι αξίες η πρακτικές, όπως: Αξιοκρατία, αξιολόγηση, αριστεία, πειθαρχία, δημοκρατία για όλους, σεβασμός και εφαρμογή των νόμων και ένα σωρό άλλες αρετές, νομοτελειακές και διαχρονικές αξίες αδιαμφισβήτητες, που πρέπει να έχει μία δημοκρατική, σύγχρονη και αναπτυγμένη κοινωνία.
Φθάσαμε λοιπόν να μην εμπιστευόμαστε σχεδόν κανέναν, να απαξιώνουμε το πολιτικό προσωπικό και δυστυχώς να ακούμε κάποιους που να αποδέχονται αυταρχικές και αντιδημοκρατικές λύσεις. Κι΄ αυτό γιατί ; Όχι διότι φταίει η δημοκρατία, αλλά διότι δεν εφαρμόζονται οι νόμοι της Δημοκρατίας, καθότι κάποιοι που είναι μειονότητες και έχουν ικανότητα στο θράσος, να χρησιμοποιούν την δημοκρατία ως ασυδοσία, αναρχία, αναξιοκρατία και ισοπέδωση των πάντων, για να καλύψουν την ανικανότητα ή την μετριότητά τους και τα άλλα απωθημένα τους.
Αν καταλυθεί η δημοκρατία δεν θα φταίνε μόνο αυτοί που θα την καταλύσουν, αλλά και αυτοί που την κατασυκοφαντούν και την διασύρουν με τις πράξεις τους, όπως η μη εφαρμογή των νόμων της Δημοκρατίας και φυσικά εκείνοι που θα αποδεχθούν την κατάλυσή της, δηλαδή ο λαός.
Έτσι λοιπόν όλοι λίγο πολύ θα έχουν δίκιο κατά την γνώμη του Νασρεντίν Χότζα.
