Δεν θα μπορούσε κανείς να σκεφθεί πως η πρώτη μας εξόρμηση με την ανατολή του νέου έτους, θα είχε τόση επιτυχία και θα άφηνε ανεξίτηλα τα ίχνη μέσα στις καρδιές των παιδιών, που δεν έχασαν την ευκαιρία και αυτή τη φορά, μέσα σε μια παγερή ημέρα του χειμώνα, επέλεξαν να επισκεφθούν το ακριτικό φυλάκιο της Διποταμίας Καστοριάς.
Ετσι με την ευλογία του σεβ. μητροπολίτου μας κ. Ιγνατίου ξεκινήσαμε το πρωινό με πρώτο σταθμό την Ιερά Μονή Παναγίας του Μικροκάστρου, εκεί ξεκουραστήκαμε για λίγο και δεχθήκαμε τη φιλόφρονα φιλοξενία των αδελφών της Μονής, προ πάντων όμως την επίκαιρη αλλά κατάμεστη σε περιεχόμενο ομιλία της καθηγουμένης της Ιερής Μονής.
Στη συνέχεια, βαδίσαμε ολοταχώς για να κερδίσουμε χρόνο και φθάσαμε στον τόπο του προορισμού στο ακριτικό φυλάκιο της Διποταμίας Καστοριάς. Εκεί, ο υπεύθυνος αξιωματικός του φυλακίου και ο Διοικητής της μονάδας που υπάγεται το φυλάκιο μαζί με τους στρατιώτες, άγρυπνους φρουρούς της πατρίδας μας, μας υποδέχθηκαν με ξεχωριστή χαρά και πολύ ενθουσιασμό τέτοιους επισκέπτες και μάλιστα διανύοντας τόση μεγάλη απόσταση. Εμπειρία διαφορετική κάθε χρόνο αντικρίζοντας το βλέμμα των φαντάρων, αλλά και την έκπληξη πως κάποιοι τους θυμήθηκαν και βρέθηκαν κοντά τους αυτές τις γιορτινές ημέρες.
Ο διοικητής με τα λόγια του ενθάρρυνε και επιβράβευσε την κίνηση αυτή των παιδιών να βρεθούν κοντά σε ένα φυλάκιο του στρατού.
Μετά από μια σύντομη ξενάγηση στο φυλάκιο με την ιστορία της περιοχής, ο π. Δημήτριος ο Εφημέριος της Ενορίας μας ευλόγησε την Αγιοβασιλόπιτα που φέραμε μαζί και μοιράσαμε δώρα και σπιτικά εδέσματα προσφορά αγάπης της Αγ. Ταβιθά, της Ενορίας μας.
Ανταλλάξαμε ευχές και δωρίσαμε την ελληνική σημαία στο φυλάκιο ως ανάμνηση αυτής της επίσκεψης.
Τελευταίος σταθμός η παγωμένη Καστοριά, εκεί μας δόθηκε η ευκαιρία να γευματίσουμε και όσο χρόνο είχαμε στη διάθεσή μας τον αφιερώσαμε για έναν μικρό περίπατο μέχρι τη Μαυριώτισσα.
Η επιστροφή μας στη Λάρισα παρά τη μεγάλη κούραση ήταν αρκετά ευχάριστη αφήνοντάς μας το αίσθημα της ικανοποίησης. Ηταν η ικανοποίηση της περηφάνιας μας, που για μια ακόμη φορά φτάσαμε σε ένα ακριτικό φυλάκιο της πατρίδας μας. Κι αν αυτού του είδους η επίσκεψη χαρακτηρίζεται πλέον εθιμοτυπική και γνώριμη σε όλους εμάς, οι εικόνες που αποκομίσαμε μας έκαναν πιο πλούσιους σε αισθήματα. Γιατί το βλέμμα, η έκπληξη και η χαρά του στρατιώτη ίσως και της ηλικίας μας είναι κάθε χρόνο στον καθένα διαφορετικό και συνάμα διδακτικό προς όλους μας.
Οι υπεύθυνοι κατηχητές της Ενορίας
Πέτρου – Παύλου Λαρίσης
