Οι καρδιές των ανθρώπων λυγίζουν. Εκείνες οι σπάνιες καρδιές που είναι γεμάτες αγάπη, έμπνευση και χαμόγελο, καμιά φορά λυγίζοντας σπάνε και μοιράζονται, σαν πολύτιμη ανάμνηση και παράδειγμα σε όποιον είχαν «αγγίξει» όσο βρισκόταν ζωντανές, δίνοντας παλμό και τόνο μέσα και γύρω τους.
Από σήμερα μια τέτοια καρδιά, ο άνθρωπος που υπήρξε η καρδιά και η ψυχή του Σωματείου Μακεδονικός, σίγησε για πάντα, αφήνοντας πίσω ένα τεράστιο έργο, όχι ένα κενό.
Ο Σταύρος Πρώιος ήταν δάσκαλος και σαν δάσκαλο θα τον θυμόμαστε πάντα, όσοι τον γνωρίσαμε πολύ ή λίγο. Ήταν ο δάσκαλος που έδινε μια δεύτερη ευκαιρία σε αθλητές κάθε ηλικίας. Έδινε μια δεύτερη ευκαιρία εκεί που πολλές φορές απουσίαζε η πρώτη….. Ο Σταύρος Πρώιος ήταν δάσκαλος για τους μαθητές του και ταυτόχρονα μαθητής που διδάσκονταν απ’ αυτούς. Πάντα δίπλα τους και δίπλα του.
Καλό ταξίδι δάσκαλε… αν ήταν στο χέρι σου, δεν θα πήγαινες πουθενά… δεν θ’ άφηνες ποτέ τους μαθητές σου… καλό ταξίδι… σ’ ευχαριστούμε….
Υ.Γ «Μηδενί δίκην δικάσεις πριν αμφοίν μύθον ακούσεις»….
ΝΑΥΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ
