Παρακολουθήσαμε το International Open Subbuteo στην Ηλιούπολη, γνωρίσαμε την κοινότητα των παικτών και θυμηθήκαμε το κάποτε κραταιό επιτραπέζιο που κρατιέται ακόμα ζωντανό, διατηρώντας τον «βασιλιά των σπορ» βασιλιά και της τσόχας…
Οταν συζητήσαμε στο γραφείο για ένα ρεπορτάζ πάνω σε όσους κρατάνε το Subbuteo ακόμα αληθινό, τα μάτια των μεγαλύτερων έλαμψαν. Κι άρχισαν να αραδιάζουν ιστορίες για τσόχες στημένες σε αυλές, σε πυλωτές και εισόδους πολυκατοικιών, για ανταλλαγές παικτών και ομάδων, για σπάνιες εκδόσεις, για δυσεύρετες εμφανίσεις και πάει λέγοντας. Συνήθως δε, κάπου εκεί ακολουθεί και η χάραξη της διαχωριστικής γραμμής με εμάς τους νεότερους που «έφηβοι παίζατε μόνο βιντεοπαιχνίδια». Εκεί είναι που βαριέμαι, αλλά η αλήθεια είναι ότι η μυθολογία του Subbuteo έμοιαζε συναρπαστική. Και ήθελα να τη γνωρίσω, παρότι δεν τη βίωσα στη δική μου εφηβεία. Αυτό που ίσως δεν ξέρει ο πολύς κόσμος είναι ότι με τον ότι εννοούμε ολόκληρο το είδος επιτραπέζιων παιχνιδιών προσομοίωσης δημοφιλών ομαδικών αθλημάτων τα οποία παίζονται στο γρασίδι όπως το ποδόσφαιρο, το ράγκμπι, το κρίκετ ή ακόμα και το χόκεϊ επί χόρτου. Στη συνείδηση του κόσμου όμως είναι ταυτισμένο με το ποδόσφαιρο. Λογικό, «ο βασιλιάς των σπορ» δε θα μπορούσε παρά να είναι και «ο βασιλιάς της τσόχας».
Πολλοί παίκτες επιλέγουν περίτεχνα κουτιά για να μεταφέρουν τις ομάδες τους. Άλλοι χρησιμοποιούν κουτιά από πούρα.
Οι φιγούρες τοποθετούνται ευλαβικά στις θήκες τους. Ξεχωρίζουν οι τερματοφύλακες με τις απαραίτητες για τις επεμβάσεις τους λαβές.
Πρώτα όμως πρέπει να ξεκαθαριστεί κάτι. Το Subbuteo ουδεμία απολύτως σχέση έχει με το οικείο και γνωστό σε όλους καφενειακό «ποδοσφαιράκι» με τους κολλημένους στις ράβδους παίκτες και τη φασαρία που δημιουργούν τα ατσούμπαλα χτυπήματα της μπάλας και οι σχεδόν πάντα ενοχλητικά δυνατές και ενθουσιώδεις κραυγές των συμμετεχόντων. Οι «σουμπουτεανοί» παίκτες το απορρίπτουν με συνοπτικές διαδικασίες και προχωράνε στο αγαπημένο τους άθλημα… γιατί ουσιαστικά περί αθλήματος πρόκειται, όσο και να μοιάζει απλώς με ένα ιδιαίτερο χόμπι. Για να παίξει κανείς Subbuteo πρέπει να γράψει ώρες προπόνησης, να αναπτύξει ιδιαίτερη δεξιοτεχνία στον χειρισμό των φιγούρων – παικτών, να σχεδιάσει και να προσαρμόσει ανάλογα με την πορεία του αγώνα έξυπνες στρατηγικές, ενώ εάν επιλέξει να αγωνιστεί σε ομαδικό επίπεδο θα πρέπει να μπορεί να επιδείξει το -απαραίτητο σε κάθε άθλημα- ομαδικό πνεύμα.
Το Subbuteo στην Ελλάδα έχει πιστούς οπαδούς που έχουν δημιουργήσει πολλά σωματεία ανά την επικράτεια και συχνά πυκνά διοργανώνουν επίσημα τουρνουά ώστε να αναμετρηθούν. Στο τέλος της χρονιάς αναδεικνύονται τόσο η πρωταθλήτρια ομάδα όσο και ο καλύτερος παίκτης ενώ υπάρχουν διάφορες κατηγορίες με πιο χαρακτηριστική την Κ-15 όπου συμμετέχουν νεαροί παίκτες, μαθητές γυμνασίου και λυκείου, οι οποίοι την έχουν δει κάπως αλλιώς σε σχέση με την πλειοψηφία που προτιμάει την οθόνη και το χειριστήριο. Κάποιες ομάδες συμμετέχουν σε διεθνείς αγώνες, ενώ υπάρχει και η Εθνική ομάδα που συμμετέχει σε διεθνή τουρνουά πετυχαίνοντας αφού πάντα είναι υποψήφια για τα μετάλλια. Κάποιες από τις πιο γνωστές ομάδες είναι οι αμιγώς οι Atlas, Roligans, Falcons και Olympia Club, ενώ τμήμα Σουμπούτεο έχει η «βυσσινί» Α.Ε. Λάρισας και ο Πρωτέας Νέου Κόσμου. Οι ομάδες συμμετέχουν μάλιστα στο διεθνές ranking με τους Falcons να είναι τρίτοι στον κόσμο και τους Olympia Club να βρίσκονται στη δέκατη όγδοη θέση.
Διαβαστε την συνεχεια στο popaganda.gr
