Η δολοφονία του Ρώσου πρέσβη στην Άγκυρα, φέρνει στο νου δυστυχώς παρόμοια περιστατικά λίγο πριν το πρώτο παγκόσμιο πόλεμο
Του Γιώργου Τούλα
Την ώρα που στο μικρό ελληνικό χωριό η κοκορομαχία των Ελλήνων πολιτικών κορυφώνεται και η διαρκής, κρατά αιώνες, αδυναμία των ηγετών αυτής της χώρας να συννενοηθούν ακόμα και για τα αυτονόητα, για μια κοινή γραμμή πλεύσης στα ζητήματα εθνικής σημασίας και βγαίνει προς τα έξω μια μόνιμη τάση διχασμού και φαγωμάρας, η περιοχή μας αργά και σταθερά κυλά σε μια αποσταθεροποίηση που δεν μας αγγίζει απλά, μας περικυκλώνει.
Η δονούμενη Τουρκία του Ερντογάν σείεται από τη μεγαλύτερη κρίση των τελευταίων δεκαετιών που ανεξέλεγκτη γιγαντώνεται σε όλα τα μέτωπα. Η διάχυση του πολέμου στην Υεμένη, η χθεσινή επίθεση στην Ιορδανία, οι Βαλκανικές ιαχές και κορώνες και διεκδικήσεις, ο ευρωπαϊκός οικονομικός εμφύλιος που σε λίγο θα πάρει και άλλες διαστάσεις, η διαρκώς αυξανόμενη Αμερικανο-Κινεζική αντιπαράθεση που βαίνει ογκούμενη σε ανεξέλεγκτες ατραπούς, η νέα αποψινή τροπή στις Ρωσο-Τουρικές σχέσεις είναι στοιχεία που σε κάνουν να σκεφτείς ότι ο κόσμος αλλάζει δραματικά και ότι το 2017 θα ξημερώσει ως η πιο απρόβλεπτη χρονιά της ζωής μας. Μιας ζωής που για τη δική μας γενιά ήταν μάλλον προβλέψιμη μέχρι τώρα, χωρίς ακραία γεωπολιτικά σενάρια.
Ο κόσμος αλλάζει δραματικά και πάντα σε τέτοιες αλλαγές οι άνθρωποι στρέφονται δυστυχώς στα άκρα χωρίς δεύτερη σκέψη για να οχυρωθούν.
Μέσα σε όλο αυτό το ρευστό σκηνικό εμείς παρακολουθούμε τις εσωτερικές γελοίες αντεγκλήσεις αντί να δούμε μια επείγουσα διεργασία δημιουργίας ενός κοινού μετώπου που θα μας όπλιζε απέναντι σε όσα έρχονται. Γιατί έρχονται, όσο και αν σφυρίζουμε αδιάφορα επειδή τα φώτα του τραίνου είναι ακόμα μακριά…
Οι ειδήσεις της ημέρας μοιάζει να μην έχουν τέλος.
