Ο creative director Βασίλης Παυλίδης σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης με τη Χρύσα Κοσμίδου
Ο Βασίλης Παυλίδης γεννήθηκε στη γειτονική Φλώρινα. Εκεί διδάχθηκε ζωγραφική, απεκόμισε τα πρώτα του καλλιτεχνικά ερεθίσματα και απέκτησε την αισθητική του αντίληψη.
Στις αρχές τις δεκαετίας του ’90, μετακομίζει στην Αθήνα, για να σπουδάσει διακόσμηση εσωτερικών χώρων. Τελειώνοντας τις σπουδές του, ξεκινάει να δουλεύει σε καταξιωμένες πολυεθνικές εταιρίες και στη συνέχεια τον τραβάει ο χώρος της μόδας. Εκεί είναι που αρχίζουν να τον αποκαλούν aesthetic designer, τίτλος που του ταιριάζει απόλυτα μιας και η αισθητική προσέγγιση της δουλειάς του και οι αξίες της τέχνης είναι αυτές που πάντα βρίσκουν εφαρμογή σε όλες του τις δουλειές.
Το θέατρο αποτελεί τη μεγάλη του αγάπη και σημαντικότατες παραστάσεις “ντύνονται” με την υπογραφή του. Η μόδα τον δελεάζει πάντα. Ιερά τέρατα όπως ο Jean Paul Gaultier, Vivian Westwood, John Galiano είναι τα ινδάλματά του και οι αναφορές τους σε δουλειές του είναι εμφανείς.
Η ανάγκη για τη δημιουργία και η αγάπη για τη μόδα και την αισθητική, τα τελευταία χρόνια τον φέρνει κοντά σε ένα φυσικό υλικό που αγάπα από παιδί, τη γούνα. Η συνεργασία του ως creative director σε γνωστή γουνοποιιτική επιχείρηση της Καστοριάς, έδειξε δρόμους και ορίζοντες ώστε να προσπαθεί κάθε φορά να ανακαλύπτει τις αντοχές του και να προσπαθεί να ξεπεράσει τα όρια της φαντασίας του.
Τα τελευταία χρόνια ζείτε και εργάζεστε στην Καστοριά και συγκεκριμένα στο Άργος Ορεστικό. Ποια είναι τα προνόμια και ποια τα μείον στο να εργάζεται κάποιος σε μια ακριτική περιοχή μεν, αλλά στο κέντρο της ελληνικής γουνοποιίας δε;
Καταρχάς, να μιλάμε στον ενικό! Ζω και εργάζομαι στο Άργος Ορεστικό περίπου 4,5 χρόνια. Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν το φανταζόμουν αυτό! Το να εργάζεσαι στην επαρχία και ειδικά στην πηγή της ελληνικής γουνοποιίας, αρχικά μόνο θετικό μπορεί να είναι. Εδώ υπάρχουν οι τεχνίτες, οι πρώτες ύλες, η γνώση πάνω από όλα. Οπότε το να συνεργάζεσαι με ανθρώπους που γνωρίζουν καλά τη δουλειά τους, είναι από μόνο του το 50% όλης της δουλειάς.
Από την άλλη μεριά, αποτελεί αρνητικό παράγοντα το γεγονός, ότι είσαι μακριά από το κέντρο της μόδας, από τις τάσεις και τα νέα κινήματα. Υπάρχει βέβαια και το διαδίκτυο, αλλά η τριβή και η βιωματική επαφή με νέες ιδέες είναι αυτό, το οποίο μου λείπει περισσότερο και το θεωρώ το μοναδικό μείον.
Πώς πήρες την απόφαση να μετακομίσεις στην άκρη της Ελλάδας;
Από σύμπτωση. Κυριολεκτικά από καθαρή σύμπτωση. Το 2012 η εταιρεία “Nevris Furs” ήρθε σε επαφή μαζί μου, για να εργαστώ σε ένα project που ήθελε να υλοποιήσει εκείνη τη στιγμή. Το project πέτυχε η μια δουλειά έφερε την άλλη, και φτάσαμε σήμερα να είμαστε πλέον μια οικογένεια. Είναι σημαντικό ξέρεις να είσαι σε έναν επαγγελματικό χώρο, να σε κάνουν να αγαπήσεις τη δουλειά σου, αλλά πάνω από όλα να ταιριάξεις απόλυτα με τους ανθρώπους που έρχεσαι σε επαφή. Εγώ είμαι ένας άνθρωπος που δίνω μεγάλη βάση στο χαρακτήρα των ανθρώπων, ανεξαρτήτως οικονομικών οφελών.
Οι ιδέες για τις δημιουργίες σου, πώς σου έρχονται; Είναι έμπνευσης της στιγμής ή αποτέλεσμα μελέτης;
Πάντα είναι ιδέες της στιγμής! Η ιδέα για κάτι βρίσκεται στο δρόμο, είναι πάντα μπροστά μας. Από εκεί και υστέρα όμως, θέλει μελέτη και γνώση. Πρέπει να γνωρίζεις την ιστορία της τέχνης και του ενδύματος, να παρατηρείς τα πάντα γύρω σου, τη μουσική, την αρχιτεκτονική, ακόμη και τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις.
Ποιες είναι οι τάσεις μόδας της γούνας για το 2017;
Τα πράγματα στις τάσεις είναι λιγάκι περίεργα! Δηλαδή, βλέπουμε μια έκρηξη χρωμάτων, νέες τεχνικές, νέα υλικά που μπλέκονται με τη γούνα και αν θέλεις να το κάνω πιο εξειδικευμένο, θα σου πω πως στην παγκόσμια βιομηχανία της μόδας το τρισδιάστατο είναι η τελευταία τάση. Αυτό όμως, δεν σημαίνει ότι από πίσω δεν υπάρχει ένα άλλο στυλ, είτε αυτό λέγετε bohemian, είτε rock, είτε 80’s.
Ξεχωρίζεις κάποια δημιουργία σου και για ποιο λόγο;
Ειναι τόσο δύσκολο να ξεχωρίσεις κάτι. Ωστόσο, για να είμαι ειλικρινής δεν ξεχωρίζω μεμονωμένα κομμάτια, αλλά ολοκληρωμένες δουλειές. Εκπλήσσομαι πραγματικά όταν γυρνώ πίσω, κοιτώ τις δουλειές που κάναμε και σκέπτομαι τη στιγμή της δημιουργίας, η οποία έγινε τελικά μια ολοκληρωμένη collection με σάρκα και οστά.
Η γούνα, θα μπορούσαμε να πούμε, ότι αποτελεί ένα εθνικό μας προϊόν. Βλέπεις να την τιμούν οι γυναίκες –και γιατί όχι και οι άντρες- φορώντας την ή χρησιμοποιώντας την ως αξεσουάρ;
Δεν ξέρω αν είναι εθνικό προϊόν, ξέρω όμως ότι θα έπρεπε να είναι. Ιστορικά και μόνο να το δούμε, θα έπρεπε σίγουρα οι εκάστοτε κυβερνήσεις να έδιναν περισσότερο βάση στο τι ακριβώς συμβαίνει εδώ. Είμαι ο πλέον ακατάλληλος άνθρωπος να μιλώ για αυτά βέβαια. Ωστόσο, πριν από κάποια χρόνια τη δεκαετία του ‘80 και του ‘90 –και να τονίσω πως στη συγκεκριμένη περίπτωση μιλώ μονάχα βιωματικά- ναι, την τιμούσαν. Σήμερα είναι λίγες αυτές που φορούν τη γούνα. Βέβαια, άλλαξαν οι κλιματολογικές συνθήκες, άλλαξαν τα πρότυπα και για μένα το σημαντικότερο, χάθηκε η κομψότητα!
Σε ό,τι αφορά τους άντρες, πιστεύω πως ότι από αρκετούς θεωρείται ταμπού. Όμως σιγά-σιγά, αλλάζει και αυτή η κατάσταση, όπως άλλωστε αλλάζει και η μόδα. Σίγουρα, όλοι μας έχουμε δει πως τα παλτό εσωτερικά είναι ντυμένα με γούνα, αλλά υπάρχει και ως λεπτομέρεια σε μανσέτες και σε κουκούλες. Η φυσική ροή λοιπόν είναι να δούμε, μέσα στα επόμενα χρόνια, αρκετές αντρικές γούνες, ευτυχώς!
Θεωρείς ότι η γούνα αποτελεί καθαρά γυναικείο προνόμιο;
Ειναι λογικό να σου απαντήσω ότι όχι, δεν είναι γυναίκειο προνόμιο. Εμένα δεν μου αρέσει να βάζω τέτοιου είδους ταμπέλες. Δεν υπάρχουν γυναικεία και αντρικά ρούχα. Υπάρχουν γυναίκες και άντρες που φοράνε τα ρούχα. Η ιστορία του ενδύματος, μας έχει δείξει ότι τα σημερινά “γυναικεία” ρούχα ήταν κάποτε ανδρικά και το ανάποδο. Οπότε είναι καιρός να σταματήσουμε με αυτά τα κλισέ. Άλλαξαν οι εποχές!
Πλέον συναντάμε τη γούνα παντού, σε κάθε αξεσουάρ, πολλά παλτό επενδύονται με αυτή κ.ο.κ.. Πού πιστεύεις ότι οφείλεται αυτή η αγάπη του αγοραστικού κοινού σε αυτό το προϊόν;
Δεν είναι θέμα αγάπης. Τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα από όσο φαίνονται. Δηλαδή για να αρχίσουν όλα αυτά τα γούνινα αξεσουάρ να γίνονται αποδεκτά στο ευρύ κοινό, κάποιοι άλλοι το αποφάσισαν και με έντεχνο και έξυπνο τρόπο το φύτεψαν στο πίσω μέρος του εγκεφάλου μας. Άνθρωποι ταλαντούχοι, με παθός για τη δουλειά τους, γνώστες του στυλ που κινούν το χώρο της μόδας. Δεν είναι τίποτα τυχαίο. Έπειτα από όλον αυτό τον παροξυσμό με την οικολογία και μετά από μια σειρά ετών, είναι απολύτως λογικό η γούνα να είναι πάλι μόδα.
Πιστεύεις, ότι η γούνα αποτελεί ένα είδος πολυτελείας και ότι μια γυναίκα της μεσαίας τάξης δεν μπορεί να την υποστηρίξει;
Στην Ελλάδα ζούμε και η προκατάληψη δεν θα φύγει ποτέ από πάνω μας. Δίνουμε βάση στο τι θα πει ο ένας , τι θα πει ο άλλος και τελικά ζούμε μια ζωή μέσα στην καταπίεση. Υπάρχουν γούνες για όλους και για όλα τα βαλάντια. Ειναι σαν να λέμε ότι για να είναι μια γυναικά όμορφη πρέπει να είναι η Kate Moss. Καταλαβαίνεις τον παραλληλισμό μου. Ο καθένας μπορεί αν θέλει να φορέσει μια γούνα ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξεως και ανεξαρτήτως οικονομικού εύρους.
Βλέπουμε επίσης, ότι τα νεαρά ηλικιακά άτομα δεν την προτιμούν ως είδος ένδυσης. Θα προτιμήσουν για παράδειγμα ένα δερμάτινο πανωφόρι. Πού πιστεύεις ότι οφείλεται αυτή η προτίμησή τους;
Πρωτίστως οι λόγοι είναι οικονομικοί. Έπειτα είναι και οι λόγοι που προαναφέραμε. Δεν υπάρχει κομψότητα. Υπάρχει μια “μαγκιά” που πρέπει να τη βγάλουμε προς τα έξω. Μια άρνηση για κάτι που τους κάνει να φαίνεται μεγαλίστικο. Πόσο λάθος βέβαια είναι όλο αυτό. Αλλά αύτη είναι η διάφορα των γενεών ευτυχώς.
Η γνώμη σου για τις συνθετικές γούνες ποια είναι;
Ούτε με ολική νάρκωση!!! Μην είμαι όμως άδικος υπάρχουν καταπληκτικά σχέδια και εκεί, απλώς εγώ δεν θα τη χρησιμοποιούσα ποτέ και για κανένα λόγο.
Το προϊόν της γούνας, μιας και είναι πολύ συγκεκριμένο, σε περιορίζει δημιουργικά;
Κάποιες φορές ναι, ενώ κάποιες άλλες μου λύνει τα χεριά. Μιλάμε για ένα φυσικό προϊόν με πολλές ιδιαιτερότητες στον τρόπο που το δουλεύουμε και στον τρόπο που το επεξεργαζόμαστε. Βέβαια η εξέλιξη σε νέες μεθόδους, νέες τεχνικές, νέες ιδέες είναι αλματώδεις. Ας είμαστε έξυπνοι να τις υιοθετήσουμε.
Σύμφωνα με το βιογραφικό σου, έχεις ασχοληθεί με πάρα πολλούς τομείς. Ποιος είναι αυτός που αγάπησες περισσότερο;
Νομίζω το θέατρο. Μεγάλη αγάπη, μεγάλο παθός. Υπήρξα και τυχερός, γιατί δούλεψα από την πρώτη κιόλας στιγμή με πολύ καλά ονόματα όπως η Καλλιρόη Μυριάγκου, η Βάνα Παρθενιάδου, ο Φωκάς Ευαγγελινός, ο Μίνος Θεοχάρης και ο Στέλλιος Καλαθάς.
Βάσει συνεντεύξεων που έχουν γίνει σε πανελλαδικά Μ.Μ.Ε. έχει γίνει συχνή αναφορά, ότι καθένας μπορεί να δηλώσει στυλίστας. Στην ουσία η κατάσταση αυτή προσβάλει τους επαγγελματίες στυλίστες. Ποια είναι λοιπόν τα στοιχεία εκείνα που ξεχωρίζουν τον επαγγελματία, από έναν ερασιτέχνη;
Εγώ θα σου απαντήσω με αυτό που λένε οι Γάλλοι «Ο επιτυχημένος επαγγελματίας είναι αυτός που ακολουθεί τρία πράγματα. Δουλειά δουλειά και δουλειά». Όποιος δουλεύει, είναι ενημερωμένος και έχει γνώσεις, ας δηλώσει ό,τι θέλει. Και εγώ, βάσει πτυχίου, διακοσμητής είμαι, αυτό όμως δεν με κάνει λιγότερο επιτυχημένο στη δουλειά μου, ούτε και περισσότερο.
Θεωρείς πως το επάγγελμα του στυλίστα περνάει κρίση;
Περνάει και μάλιστα μεγάλη. Έχασε την αίγλη της η δουλειά μας. Όλοι εμείς δουλεύουμε πάντα για κάποιον άλλον και προσπαθούμε να δώσουμε σάρκα και οστά σε μια άυλη ιδέα. Καταλαβαίνεις λοιπόν, ότι με την αρχή της κρίσης, όλοι πάτησαν πάνω σε αυτό. Ήρθαν και οι μη επαγγελματίες στο προσκήνιο και φτάσαμε σε ένα σημείο να κάνουμε δουλειές για να μπορέσουμε άπλα να επιβιώσουμε, και όχι να ζήσουμε αξιοπρεπώς. Η δουλειά αυτή “πουλάει” μια ιδέα και μόνο. Πρέπει να βρεις υποστηριχτή στην ιδέα αυτή για να υλοποιηθεί.
Λίγο πριν τελειώσει η χρονιά, εάν θα μπορούσες να κάνεις έναν σύντομο απολογισμό πάνω στη δουλειά σου, αλλά και πώς κινήθηκε η γούνα γενικότερα, σε επίπεδο μόδας, ποιος θα ήταν;
Θα κλείσω περίπου όπως ξεκινήσαμε. Ο απολογισμός πάντα σχεδόν καθημερινά είναι ο έξης και δεν διαφέρει σε τίποτα από αυτόν του τέλους της χρονιάς. Θεωρώ πραγματικά τον εαυτό μου τυχερό, που η εταιρία στην οποία εργάζομαι, με αφήνει να ονειρεύομαι, να δημιουργούμε και να παράγουμε μόδα παρέα.
