Πόσο αλήθεια είναι άραγε αυτό που είπε ο ονομαζόμενος πατέρας της Νίκης Ουίστον Τσώρτσιλ; Είναι ο πρώτος που το είπε ή μήπως το είπαν και άλλοι πριν απ’ αυτόν; 
Αν όντως το είπε αυτό ο Τσώρτσιλ, στο ένα σκέλος τουλάχιστον είχε και έχει δίκαιο; Εάν η Μόρφωση είναι προϋπόθεση για να φθάσουμε στην Ενότητα τότε τι σημαίνει; Ότι ακόμη δεν αποκτήσαμε Μόρφωση; Η μήπως οι δύο αυτές <αρετές> είναι ανεξάρτητες η μια από την άλλη; Δηλαδή μήπως αποκτήσαμε Μόρφωση και η Ενότητα είναι μακριά ακόμη;
Η διχόνοια και ο διχασμός στην φυλή μας έχει μακραίωνη ιστορία. Λίγοι ηγέτες υπήρξαν που κατάφεραν να πετύχουν την ΕΝΟΤΗΤΑ των Ελλήνων. Εμείς εδώ φυσικά δεν μπορούμε να αναφερθούμε σε όλες τις ιστορικές στιγμές που ένωσαν τους Έλληνες και αντιστάθηκαν στην ξένη απειλή ή μεγαλούργησαν με το ΄΄ Εν τη ενώσει η ισχύς ΄΄.
Σήμερα η επίκληση ή η ανάγκη για ενότητα είναι τόσο απαραίτητη ή αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε τουλάχιστον μεταπολεμικά. Αλλά δυστυχώς όπως φαίνετε, αυτοί που επικαλούνται την ενότητα η συνεννόηση, είτε δεν την πιστεύουν ή την επικαλούνται προσχηματικά. Η ενότητα προϋποθέτει ευγενή αισθήματα, μόρφωση κοινωνική, ανωτερότητα, φρασεολογία ήπια και μετρημένη καθώς και άλλες αρετές, όπως σεμνότητα και ταπεινότητα, που δυστυχώς είτε δεν τις έχουμε ή όσοι τις έχουν δεν ανήκουν στο λεγόμενο πολιτικό πρωταγωνιστικό προσωπικό.
Υπάρχει μια άλλη ρήση που μας έλεγαν οι δάσκαλοι, τα λεγόμενα τότε αυταρχικά χρόνια, που πολλές φορές όντως ήταν αυταρχικά και διατυπώνεται με την φράση.<< Όπου δεν ισχύει ο λόγος ισχύει η ράβδος>>. Τώρα φυσικά φθάσαμε στο άλλο άκρο όπου από την μεριά της ράβδου δεν είναι ο δάσκαλος και ο καθηγητής αλλά ο μαθητής και οι φοιτητής. Υπάρχει όμως και η άλλη σοφή ρήση που λέει ότι: << Δάσκαλε που δίδασκες και Νόμο δεν κρατούσες >>. Στην περίπτωση αυτή, η ευθύνη είναι του Δασκάλου και επομένως αυτό διαχέεται στον μαθητή και έτσι χάνεται η σοβαρότητα με αποτέλεσμα να χάνεται ο έλεγχος και να φθάσουμε σήμερα σε ένα αδιέξοδο που δεν ξέρουμε ακόμη που οδηγεί.
Πριν αρκετά χρόνια σε άρθρο μας στον τοπικό τύπο γράψαμε για τον χαρακτήρα του Έλληνα τα εξής:
<<…..Με την ευκαιρία αυτή θα αναφερθώ σε ένα ψυχογράφημα του έλληνα, που το διατύπωσαν οι φίλοι μας οι αμερικάνοι, έχει δημοσιευθεί σε πολλά βιβλία και πριν πολλά χρόνια παρουσιάσθηκε στη εκπομπή της ΕΤ 3 ΄΄ Ανιχνεύσεις ΄΄ του ξεχωριστού με πολύπλευρη γνώση δημοσιογράφου Παντελή Σαββίδη. Το κείμενο διατυπώθηκε ως εξής:
΄΄ Πριν από χρόνια έγινε στην Ουάσιγκτον ένας διαγωνισμός για την επιλογή του καταλληλότερου χαρακτηρισμού ενός λαού, εκείνου δηλαδή που θα παρουσίαζε καλύτερα την ψυχολογία του. Πήραν μέρος περίπου ένα εκατομμύριο άτομα. Δεκαπενταμελής επιτροπή από επιστήμονες επέλεξε ομόφωνα τον δικαστή Ν. Κέλλυ για τον επιτυχημένο χαρακτηρισμό της ψυχολογίας του Έλληνα. Ο χαρακτηρισμός αυτός είναι μια πλούσια πηγή κοινωνικοπολιτιστικών αξιών, ένα ισχυρότατο ερέθισμα στην ανάγκη για εθνική αυτογνωσία. Ιδού το κείμενο του δικαστή.
« Μπροστά στο δικαστήριο της αδέκαστης ιστορίας ο Έλληνας αποκαλύφθηκε πάντοτε κατώτερος των περιστάσεων, αν και από διανοητική άποψη κατείχε πάντοτε τα πρωτεία.
Ο Έλληνας είναι ευφυέστατος αλλά και εγωιστής, δραστήριος αλλά και αμέθοδος, φιλότιμος αλλά γεμάτος προλήψεις, θερμόαιμος, ανυπόμονος αλλά και πολεμιστής.
Έκτισε τον Παρθενώνα και, αφού μέθυσε από τη αίγλη του τον άφησε αργότερα να γίνει στόχος των ερίδων, ανέδειξε τον Σωκράτη για να τον δηλητηριάσει, θαύμασε τον Θεμιστοκλή για να τον εξορίσει, υπηρέτησε τον Αριστοτέλη για να τον καταδιώξει, γέννησε τον Βενιζέλο για να τον δολοφονήσει. Έκτισε το Βυζάντιο για να το εκτουρκίσει, έφερε το ’21 για να το διακυβεύσει, δημιούργησε το 1909 για να το λησμονήσει. Τριπλασίασε την Ελλάδα και παραλίγο να την θάψει. Κόπτετε τη μια στιγμή για την αλήθεια και την άλλη μισεί αυτόν που αρνείται να υπηρετήσει το ψέμα. Παράξενο πλάσμα, ατίθασο, περίεργο εγωπαθές και σοφόμωρο ο Έλληνας. Λυπηθείτε τον, θαυμάστε τον αν θέλετε. Κι αν μπορείτε, προσπαθήστε να τον ταξινομήσετε ».΄΄>>
Υπάρχει μια άλλη λαϊκή παροιμία που λέει ότι ΄΄ Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν. Που σημαίνει ότι ως λαός(κυρίως το πολιτικό προσωπικό) θα έπρεπε να είχαμε συνεννοηθεί, πριν φθάσουμε στην κρίση. Τουλάχιστον έστω και την ύστατη στιγμή θα μπορούσαμε να επιλέξουμε κάποιους εύκολους τομείς αλλά σημαντικούς όπως η παιδεία και να συνεννοηθούμε για κοινή γραμμή δράσης. Όσοι επικαλούνται την συνεννόηση την συναίνεση ας ρίξουν νερό στο κρασί τους. Ας δείξουν το καλό παράδειγμα, ας ζητήσουν ταπεινά και ειλικρινά μια δημόσια συγνώμη, για όσα είπαν ή έκαναν έστω και τώρα για να δείξουν ότι είναι ανώτεροι ότι έχουν ευγενή αισθήματα ότι δεν τους νοιάζει η εξουσία αλλά η σωτηρία του λαού και τη πατρίδας.
Ο εγωισμός και η αλαζονεία δεν είναι μόνο βλαπτικά για τους πολιτικούς και την καριέρα τους αλλά για όλον τον λαό. Αν έχουμε τα χαρακτηριστικά που μας απέδωσε η προαναφερθείσα επιστημονική επιτροπή, τότε το μόνο που μας σώζει είναι αλλάξουμε οι ίδιοι, διότι διαφορετικά θα μας αλλάξουν τα φώτα οι άλλοι. Μπορούμε έστω και την ύστατη στιγμή να έχουμε εθνική συνεννόηση στα μικρά προβλήματα αφού δεν μπορούμε στα μεγάλα. Αν δεν το κάνουν αυτό οι πολιτικοί, τότε θα τους αναγκάσει η κοινωνία ή άλλες ανεξέλεγκτες δυνάμεις να τον κάνουν, αλλά μήπως τότε είναι πολλή αργά, όχι μόνο για τους ίδιους αλλά για όλους μας;
Κάθε πολιτική ή κοινωνική οντότητα χρειάζεται ΟΡΑΜΑ. Το όραμα το δικό μας ποιο είναι; Θα μπορούσαμε εύκολα να γίνουμε σε πολλούς τομείς όχι μόνο ηγέτες των Βαλκανίων αλλά και όλης της ευρύτερης περιοχής. Αυτό όμως για να γίνει χρειαζόμαστε ΗΓΕΤΕΣ- ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ και όχι μόνο πολιτικούς.
Ο Λεωνίδας θ. Πουλιόπουλος είναι Οικονομολόγος, Καθηγητής εφ. στο ΤΕΙ Δυτ. Μακεδονίας, διετέλεσε Διευθύνων Σύμβουλος και Διευθυντής της ΕΔΗΚΑ α.ε. με πλούσιο συγγραφικό και αρθρογραφικό έργο όσο αφορά τον κλάδο της γούνας.
