Σαν σήμερα το 303 μ.Χ. έγιναν τα θυρανοίξια του ναού του Αγίου Γεωργίου στη Λύδδα της Ιόππης στην Παλαιστίνη, όπου μεταφέρθηκαν τα Ιερά Λείψανα του Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου για να μπορούν όλοι οι πιστοί να τα προσκυνούν ελεύθερα και άφοβα. Το σώμα του Αγίου αρχικά είχε ταφεί στη Νικομήδεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όπου είχε υποστεί μαρτυρικό θάνατο έπειτα από εντολή του αυτοκράτορα Διοκλητιανού.
Η γιορτή ονομάζετε “Αεργίτες” και γιορταζόταν στον πόντο οπού και σηματοδοτούσε το τέλος του φθινοπώρου, αφού σε πολλές περιοχές της αλησμόνητης πατρίδας το χιόνι ξεπερνούσε το ένα μέτρο.
Κατά μια άλλη εκδοχή, το όνομα Αεργίτες προέρχεται από τη λέξη «άεργος», επειδή το μήνα αυτόν οι Πόντιοι δεν είχαν δουλειές στα χωράφια, λόγω της έντονης κακοκαιρίας. Τον Νοέμβριο οι νοικοκυραίοι έντυναν το σπίτι τους χειμωνιάτικα με χαλιά, κουρελούδες και βαριά σκεπάσματα, ώστε να προετοιμαστούν κατάλληλα για τον βαρύ χειμώνα που ερχόταν.
Άνω Όκενα Τραπεζούντας
Οι περισσότερες περιοχές του Πόντου, και ιδιαίτερα στο Ακ Νταγ Ματέν, τον Νοέμβριο ήταν σκεπασμένες με χιόνι. Υπήρχε και το εξής δίστιχο: «Κρυάδας και χιόνια πολλά έγκε μας Αεργίτες, ’ς σον κρύον π’ ευτάει σεβταλούκ, θα έν’ πολλά τεχνίτες».
Τον Νοέμβριο ήταν και η χρονική περίοδος κατά την οποία έρχονταν τα ψάρια στις ακτές και ήταν η κατάλληλη και πιο προσοδοφόρα εποχή για την αλιεία. Έτσι, οι ψαράδες έβγαιναν στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας για να ψαρέψουν τα γνωστά σε όλους τους Ποντίους χαψία. Γι’ αυτό και συνήθιζαν να λένε στον Πόντο: «Τ’ Άεργίτα ας ’ς σο λιμάν’ τα χαψία ’ς σο τηγάν’».
