Η επιλογή τους να κάνουν πρακτική άσκηση στο ΚΑΠΗ Κομοτηνής τις δικαίωσε, αφού εξασκούν την επιστήμη τους σε ένα περιβάλλον πραγματικό και λαμβάνουν εμπειρίες για τη μελλοντική τους εξέλιξη. Οι Φωτεινή Τσιάκα και Εύη Παπαδοπούλου είναι φοιτήτριες του τμήματος Κοινωνικής Διοίκησης ΔΠΘ και κάνουν την πρακτική τους άσκηση στο 2ο ΚΑΠΗ Κομοτηνής. Εκεί τις συνάντησε ο “Χ” να εξυπηρετούν τους ηλικιωμένους και συνομίλησε μαζί τους.
Από την Καστοριά κατάγεται η 20χρονη Φωτεινή Τσιάκα και σήμερα διανύει το τρίτο έτος σπουδών της στο τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης. Ξεκίνησε την πρακτική της από τις 3 Οκτωβρίου στο Β’ ΚΑΠΗ και όπως λέει η ίδια “επέλεξα αυτό το πλαίσιο γιατί με ενδιέφερε να μάθω την ψυχολογία της τρίτης ηλικίας και γενικά να ασχοληθώ με αυτόν τον τομέα. Το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον μέχρι στιγμής, είναι πάρα πολύ ευχάριστο το περιβάλλον, στο οποίο βρίσκομαι”. Η συνεργασία, όπως λέει, με τους ηλικιωμένους, δεν είναι πάντα εύκολη, “αλλά έχει πάρα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να δεις πως συμπεριφέρονται μεταξύ τους, την ψυχολογία τους. Άλλοι είναι πιο μελαγχολικοί, κάποιοι ενδιαφέρονται να μάθουν για εμάς, τι κάνουμε εκεί, άλλοι είναι αδιάφοροι”.
Στο ίδιο ΚΑΠΗ κάνει την πρακτική της και η 20χρονη Εύη Παπαδοπούλου από την Θεσσαλονίκη, τριτοετής φοιτήτρια στο τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης. “Ήθελα πάρα πολύ να συνεργαστώ με την τρίτη ηλικία, να μάθω την ψυχολογία τους. Στο ΚΑΠΗ επικρατεί ένα πολύ ωραίο κλίμα, είναι συνεργάσιμοι, μας πλησιάζουν, δεν είναι απόμακροι, τουλάχιστον οι γυναίκες που τις ζούμε πιο πολύ καθημερινά, λόγω των ομάδων που έχουμε δημιουργήσει”. Στο ερώτημα αν οι ηλικιωμένοι εμπιστεύονται τις νεαρές φοιτήτριες, η Εύη μας απαντάει ως εξής “η εμπιστοσύνη είναι κάτι που χτίζεται σιγά – σιγά. Είναι κάποιοι που είναι πιο απόμακροι και αυτούς τους πλησιάζουμε λίγο παραπάνω”.
Η πρακτική τους διαρκεί ένα εξάμηνο και ήδη οι δύο φοιτήτριες κάνουν σχέδια για το μέλλον. “Θέλω να κάνω κάποιο μεταπτυχιακό, δεν ξέρω ακριβώς με τι θέλω να ασχοληθώ, θα ήθελα να ασχοληθώ και με φυλακές γυναικών. Το να φύγω από την χώρα μου για να βρω δουλειά στο εξωτερικό θα ήταν η τελευταία μου επιλογή”, μας λέει η νεαρή Φωτεινή. Η Εύη δηλώνει αισιόδοξη ότι το επάγγελμα του κοινωνικού λειτουργού τώρα ανθίζει.
Οι δύο φοιτήτριες συζητούν για μέλλον, ονειρεύονται και μαθαίνουν για το επάγγελμά τους δίπλα σε ανθρώπους μιας άλλης γενιάς, αποκομίζοντας πολύτιμες γνώσεις και εμπειρίες.
