Πολύχρωμα φώτα, ντισκόμπαλες, δυνατή μουσική, ρυθμός, παντελόνια καμπάνες, μεγάλες ζώνες και φουντωτά μαλλιά. Οι ντίσκο της Θεσσαλονίκης τις δεκαετίες ’70-’80 και ’90 έγραψαν τη δική τους ιστορία και αποτέλεσαν σταθμούς για τη διασκέδαση στην πόλη.
Ρεπορτάζ: Χριστίνα Φωτεινάκη
Lavalbone, Crypton, Cronos, Amnesia, Palladium, είναι μόνο μερικά από τα ονόματα των μαγαζιών που γέμιζαν καθημερινά από χιλιάδες Θεσσαλονικείς που χόρευαν ασταμάτητα στους ρυθμούς της disco μουσικής. Κάποιοι θα διαβάσουν αυτά τα ονόματα και θα συγκινηθούν, θα νοσταλγήσουν εκείνες τις εποχές, ενώ κάποιοι άλλοι πιθανώς να μην γνωρίζουν καν την ύπαρξή τους.
Σε όποια από τις δύο γενειές και αν ανήκετε, κάντε μαζί μας ένα ταξίδι στην ιστορία της Θεσσαλονίκης μέσα από τα νυχτερινά μαγαζιά που άφησαν εποχή! Δύο γνωστοί dj που διέπρεψαν εκείνη την περίοδο στη Θεσσαλονίκη, μας βοηθούν σε αυτό το μουσικό ταξίδι. Ακολουθούν αποκόματα από εφημερίδες της εποχής, καθώς και φωτογραφίες και βίντεο από τα μαγαζιά Make up, Amnesia, Palladium, Trafik, Regine, Lavalbone, Pierro, Studio 51, Crypton και Cronos.
Η εποχή που οι disco ήταν γεμάτες κάθε μέρα της εβδομάδας
Μπορεί τα τελευταία χρόνια και λόγω της οικονομική κρίσης να έχουμε συνηθίσει να βγαίνουμε μία, το πολύ δύο φορές την εβδομάδα, ωστόσο υπήρξε μία εποχή που κάθε μέρα τα μαγαζιά γέμιζαν με κόσμο. Όπως μας περιγράφει ο dj Πέτρος Μακρίδης, που εργάστηκε στα πιο γνωστά νυχτερινά κέντρα της εποχής “η Δευτέρα ήταν ίδια με την Παρασκευή. Ο κόσμος αλήθεια διασκέδαζε, χόρευε, όλα τα μαγαζιά είχαν πίστες, η διασκέδαση τότε ήταν αθώα”.
Τα μαγαζιά που ξεχώρισαν από τα τέλη της δεκαετίας του ’70, σύμφωνα με τον ίδιο ήταν το Palladium, ένα τεράστιο μαγαζί, με διακόσμηση- υπεργαραγωγή, όπως λέει χαρακτηριστικά, που τα μηχανήματα του ήχου ήρθαν από το Παρίσι, η Lavalbone κάτω από το Ολύμπιον, η Amnesia, η Swing και το Bodrum. “Στο κέντρο ήταν τα μικρότερα μαγαζιά, ενώ στο αεροδρόμιο ήταν πολύ μεγάλα, χωρητικότητας 1500 ατόμων”.
“Υπήρχαν 34 μαγαζιά μόνο στο κέντρο της Θεσσαλονίκης”
Ο Γιάννης Γαλάκος, είναι ο δεύτερος γνωστός dj της εποχής που βοήθησε να γνωρίσουμε την παλιά νυχτερινή ζωή της Θεσσαλονίκης. Ο ίδιος ξεκίνησε την πορεία του από τη disco Sun Beach, που βρισκόταν στην περιοχή της Αγίας Τριάδας και που τότε συγκέντρωνε όλους τους επώνυμους της Θεσσαλονίκης. Η αρχή των disco, όπως μας λέει, έγινε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, στο οποίο λειτουργούσαν 34 μαγαζιά!
“Υπήρχε το Γκρίφινς στην Παλαιών Πατρών Γερμανού, μετά η Figaro, στο επόμενο στενό, στην Ικτίνου ήταν το Τίφανις, ο Καλκάνας στην Καρόλου Ντηλ, στη Μητροπόλεως το Παγιάντες, στη Λασσάνη το Pierro, στην προξένου Κορομηλά το στούντιο 51 και φυσικά κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τη Lavalbone και το Palladium. Τότε, τα μαγαζιά που υπήρχαν στο κέντρο ήταν υπόγεια και μικρά, χωρούσαν μέχρι 300 άτομα. Χαρακτηριστικό της εποχής, ήταν ότι σε όλα τα μαγαζιά υπήρχε ένα τραγούδι το οποίο όταν ακουγόταν, αποτελούσε το σύνθημα για να σηκωθούν όλοι και να αρχίσουν να χορεύουν. Έπαιζε το τραγούδι, έβγαιναν καπνοί και άλλα εφέ και ο κόσμος ανέβαινε στις πίστες”.
Πότε όμως έκαναν την εμφάνισή τους τα μεγάλα μαγαζιά του αεροδρομίου; “Τα κλαμπ του αεροδρομίου άρχισαν τη δεκαετία του ’90. Τα πιο γνωστά που άνοιξαν τότε ήταν το Ολύμπια, το Σμεράλντο, το Κρύπτον. Μετά έγινε μόδα και άνοιξε και το Amnesia, το Bodrum και άλλα”. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό εκείνης της εποχής, που οι νεότεροι δεν το έχουμε δει να συμβαίνει, ήταν τα κυριακάτικα, πρωινά πάρτυ!
Όπως μας περιγράφει ο κ. Γαλάκος κάθε Κυριακή γινόντουσαν πρωινά πάρτυ στις disco προκειμένου να μπορέσει να διασκεδάσει και η νεολαία που δεν μπορούσε να βγει τα βράδια, ενώ δεν σερβιριζόταν κανενός είδος αλκοόλ.
Ευχαριστούμε τους Γιάννη Γαλάκο και Πέτρο Μακρίδη για τις φωτογραφίες από το αρχείο τους.
