Επιμέλεια: Μαρούλα Βέργου – Γκαμπέση
Ο Θωμάς, 93 χρόνια πριν και 11 χρόνια μετά την απελευθέρωση της Καστοριάς από τους Οθωμανούς, ταξίδευε ατμοπλοϊκώς από την Νέα Υόρκη, για το Λονδίνο.
Η αυθεντική αυτή επιστολή, μπορεί να «σώθηκε» από τύχη ή από την περίσσια φροντίδα τρίτων προσώπων που την φυλάξανε μαζί μ΄ άλλα «ακριβά» ενθύμια.
Σήμερα δημοσιεύεται στη «Φωνή». Παίρνουμε έτσι μια ιδέα για έναν από τους ξενιτεμένους της εποχής που μετακινούνταν από την μια ήπειρο στην άλλη.
Ο Καστοριανός επιβάτης του Ακουϊτάνια περιγράφει χώρους του πολυτελούς βαποριού, γράφει ένα γράμμα στη γυναίκα του που βρίσκεται στην Καστοριά. Ο ίδιος λόγω των επαγγελματικών υποχρεώσεων θα επιστρέψει μόλις τις τελειώσει και πάλι στην πολύβουη Νέα Υόρκη.
Το γράμμα είναι κατατοπιστικό , καλογραμμένο και φανερώνει πως ο αποστολέας του είναι άτομο μορφωμένο, κοσμογυρισμένο και δραστήριο.
Μαρούλα Βέργου Γκαμπέση
Ταξιδεύοντας ON BOARD THE CUNARD RMS “AQUITANIA”
Εν πλω, τη 24 Ιουλίου 1923
Αγαπητή μου Αγνή,
Ταξιδεύω. Ταξιδεύω απόψε με την «Ακουϊτάνια», το μεγαλύτερο βαπόρι του κόσμου. Να σου το περιγράψω είναι αδύνατον. Φαντάσου ότι χάνεται κανείς εδώ μέσα. Κατοικώ εις το πέμπτον πάτωμα προς τα κάτω, ανεβοκατεβαίνω δε ως την καμπίνα μου με ασανσέρ.
Έχω ευτυχώς μοναχικήν καμπίνα και μπορώ ανέτως να ξεκουράζομαι όπως θέλω. Πραγματικά τώρα ξεκουράζομαι. Επί 67 ημέρας δεν ησύχασα ούτε μια ώρα. Και αν δεν έκαμα έτσι δεν θα μπορούσα να επιτύχω αυτά τα αποτελέσματα. Και όχι μόνον τούτο, αλλά εξασφαλίζεται έτσι μια καλή εργασία δια το μέλλον.
Αλλά ας έλθωμεν εις το βαπόρι, αυτό πρέπει να σου περιγράψω.
Έχει λοιπόν πολλάς απεράντους αιθούσας αναπαύσεως, καπνίσματος, γραφείων, εις ένα εκ των οποίων σου γράφω, φωτιζόμενον απλέτως.
Η αίθουσα του φαγητού απέραντος , απαρτίζεται από 100 και πλέον τραπέζια έξη θέσεων. Τρώγομεν με συνοδεία ορχήστρας. Τώρα ακούω αμυδρώς ένα τραγούδι και μουσικήν. Είναι και το θέατρον. Θα κοιμηθώ απόψε και αύριον θα ιδώ το θέατρον.
Εις την Β΄θέσιν είμεθα άνω των τριακοσίων επιβατών. Με τους επιβάτες της Α΄και της Γ΄θέσεως υπερβαίνουμε τους χιλίους. Το βαπόρι έχει και τυπογραφείον όπου εκτυπούνται δις της ημέρας τα ραδιοτηλεγραφήματα.
Σήμερα το πρωί που ξεκινήσαμεν από την Νέαν Υόρκην, μας έκαμαν ένα απαίσιο γύμνασμα. Εχτύπησεν ο κώδων του κινδύνου και ετρέξαμεν όλοι εις τας καμπίνας, όπου εφόρεσα τα σωσίβια και ανέβηκα στο κατάστρωμα. Πήγα κι εγώ. Και μας έκαμαν θεωρία πως πρέπει να φερθούμε εάν έλθει ώρα κινδύνου. Αλλοίμονον, είναι να μην έλθει εκείνη η ώρα.
Σε πέντε ημέρες θα είμαι στο Λονδίνον. Είμαι γεμάτος χαρά που θα ιδώ την Ελένη και τον Χριστόδουλον. Δε σε ετηλεγράφησα εκ Νέας Υόρκης, δια να σε τηλεγραφήσω την άφιξή μου εις Λονδίνον.
Στενοχωρούμαι εδώ μέσα μόνον που δεν έχω με ποιόν να ομιλήσω. Ελπίζω αύριον να ξετρυπώσω κανένα Ρωμιόν.
Τας εντυπώσεις μου, θα σου τας γράφω καθημερινώς και από το Λονδίνον θα σου τας στείλω όλας μαζί.
Τα παιδιά φιλώ γλυκύτατα, καθώς και τους δικούς μας.
Σε φιλώ
Θωμάς
Δείτε το αυθεντικό απόσπασμα της επιστολής !
