Το ιατρού ΩΡΛ Σπύρου Συμεών
Πολλοί άνθρωποι υποφέρουν από προσβολές ιλίγγου, ιδιαίτερα όσο μεγαλώνουν.
Ως ίλιγγος ορίζεται η ψευδαίσθηση της κίνησης του ασθενή όταν στην πραγματικότητα δεν επιτελείται κίνηση ή ως υπερβολικό αίσθημα κίνησης σαν απάντηση σε μία συγκεκριμένη κίνηση του σώματος.
Το άτομο αισθάνεται ότι το ίδιο ή το δωμάτιο στο οποίο βρίσκεται στριφογυρίζουν και ότι τα αντικείμενα γύρω του περιστρέφονται. Το άτομο μπορεί επίσης να νιώθει μία ώθηση η αιώρηση προς τα πλάγια, εμπρός ή πίσω και μία τάση για πτώση. Αρκετές φορές βιώνει ένα αίσθημα «κατάρρευσης», τρικλίζει κατά το βάδισμα δεξιά και αριστερά, και έτσι είναι δύσκολο να διατηρήσει την ισορροπία του. Τα συμπτώματα αυτά είναι ψευδή και παρ’ ότι είναι ιδιαίτερα ενοχλητικά, τις περισσότερες φορές δεν είναι επικίνδυνα. Ο ίλιγγος πολύ συχνά συνοδεύεται από ναυτία ή και εμέτους, χλόμιασμα και επιβράδυνση του σφυγμού.
» Τι προκαλεί τον ίλιγγο;
Σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό ο ίλιγγος είναι λαβυρινθικής αιτιολογίας. Στον οργανισμό μας υπάρχουν δύο όργανα ισορροπίας, οι λαβύρινθοι, οι οποίοι είναι τοποθετημένοι στο εσωτερικό του κάθε αυτιού μας.
Ο λαβύρινθος περιέχει έναν πολύ ευαίσθητο μηχανισμό, ο οποίος μας βοηθάει να καταλαβαίνουμε τις κινήσεις της κεφαλής και του σώματος μας. Έτσι ο λαβύρινθος στέλνει πληροφορίες στα κέντρα ισορροπίας του εγκεφάλου, οι οποίες είναι πολύτιμες για τη διατήρηση ισορροπίας του σώματος. Εάν ένας από τους δύο λαβύρινθους παρουσιάσει έκπτωση της λειτουργίας του ή αντίθετα ερεθιστεί, τότε επέρχεται διαταραχή των ερεθισμάτων που στέλνονται στον φλοιό του εγκεφάλου. Στην περίπτωση αυτή, ο φλοιός ερμηνεύει τα ερεθίσματα αυτά ως κίνηση, με αποτέλεσμα ο ασθενής να έχει αίσθημα περιστροφής, ζάλης, αστάθεια στη βάδιση και πολλές φορές ναυτία και εμέτους.
Άλλα αίτια μπορεί να είναι:
- Ανεπάρκεια αιμάτωσης του λαβυρίνθου που μπορεί να οφείλεται σε αρτηριοσκλήρυνση, σε σπασμό αγγείων του λαβυρίνθου ή ακόμα και σε προβλήματα του αυχένα.
- Ιώσεις ή και φλεγμονές του λαβυρίνθου
- Βλάβες του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος (αιμορραγίες ή αποστήματα του εγκεφάλου, όγκοι παρεγκεφαλίδας, σκλήρυνση κατά πλάκας
- Φάρμακα
- Ψυχογενή αίτια
- Ορθοστατική υπόταση
- Υπογλυκαιμία
»Πώς γίνεται η διάγνωση;
Προκειμένου να διαγνωστεί ο ίλιγγος, χρειάζεται πρώτα απ’ όλα να λάβει ο εξειδικευμένος ΩΡΛ αναλυτικό ιστορικό από τον ασθενή και μετά να προχωρήσει σε νευροωτολογικό-ακοολογικό έλεγχο.
Μία σειρά από εξειδικευμένες εξετάσεις περιλαμβάνουν:
- Δοκιμασίες πρόκλησης ιλίγγου
- Δοκιμασία ιλίγγου θέσεως και εξέταση τόσο των αιθουσο-νωτιαίων όσο και των αιθουσο-οφθαλμικών αντανακλαστικών
- Πλήρης ακοολογικός έλεγχος
- Προκλητά ακουστικά δυναμικά
- Έλεγχος οπίσθιου λαβυρίνθου με διακλυσμούς
- Βιντεονυσταμογραφία
» Τρόποι αντιμετώπισης του ιλίγγου
Ο ίλιγγος αντιμετωπίζεται με φαρμακευτική αγωγή, μεειδικές ασκήσεις και σπανιότερα με χειρουργική θεραπεία. Σε περίπτωση ενός περιστατικού ιλίγγου, συνιστάται ξεκούραση και παραμονή στο κρεβάτι, ώστε να περιοριστεί η βαρύτητα των συμπτωμάτων. Επίσης στην οξεία φάση μπορεί να γίνει ενδομυική χορήγηση χλωροπρομαζίνη ή διαζεπάμης. Ο ασθενής λαμβάνει δίαιτα ανάλατη και πλούσια σ επρωτείνες.
Στην οξεία φάση ενός ιλίγγου χορηγούνται φάρμακα που συνήθως είναι αντιισταμινικά, αντιχοληνεργικά, αντιεμετικά, κατασταλτικά του λαβυρίνθου, καθώς και καταπραυντικά-υπνωτικά. Ως συνήθης αγωγή εφόδου χορηγείται ένα αντιεμετικό-αντιιλιγγικό όπως η διμενυδράτη είτε από το στόμα είτε σε υπόθετο από το ορθό, ή ένα αντιισταμινικό-αντιιλιγγικό όπως η κινναριζίνη ή κάποιο κατασταλτικό.
Θα πρέπει όμως να διευκρινιστεί ότι ενώ τα φάρμακα βελτιώνουν πολύ τα συμπτώματα στην οξεία φάση, εντούτοις στη χρόνια φάση μπορεί να τα επιδεινώσουν, και αυτό γιατί εμποδίζουν το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα να αναπτύξει μόνο του τους μηχανισμούς εξισορρόπησης της βλάβης. Έτσι τα φάρμακα πρέπει να χορηγούνται για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και να διακόπτονται σύμφωνα με την οδηγία του ιατρού.
Στη χρόνια φάση συνιστάται στον ασθενή να κάνει ειδικές ασκήσεις που έχουν ως στόχο να αναπτύξουν ένα είδος αντοχής και ανοχής στον ίλιγγο. Στην ουσία οι ασκήσεις αυτές έχουν σας σκοπό να προκαλέσουν τη συμπτωματολογία του ιλίγγου και να βοηθήσουν τον εγκέφαλο να αντισταθμίσει τις άνισες απαντήσεις από τους δύο λαβυρίνθους. Με αυτόν τον τρόπο ο εγκέφαλος «εκπαιδεύεται» στο να μάθει να αγνοεί τα ερεθίσματα που του προκαλούν τον ίλιγγο. Οι ασκήσεις αυτές οι οποίες θα δοθούν στο ασθενή από τον ειδικό ΩΡΛ πρέπει να γίνονται καθημερινά για τουλάχιστον 3 μήνες, μέχρι που θα αρχίσει ο ίλιγγος σιγά-σιγά να φθίνει.
Από τη στήλη “Υπέρ υγείας” της εφημερίδας ΝΕΑ ΚΑΣΤΟΡΙΑ
Επιμέλεια: Δώρα Κωτσοπουλου
