Με τη νέα αντιδήμαρχο καθαριότητας στο δήμο Καστοριάς, δεν θα ήθελα να ήμουν ούτε το παραμικρό σκουπίδι! Αν ήμουν, θα πηδούσα μόνος μου στον κάδο, από τον φόβο μην πέσω στα χέρια των ανθρώπων της. Θα έχανα την ελευθερία μου να περιφέρομαι εδώ κι εκεί, όπως επί θητείας άλλων ομολόγων αντιδημάρχων και να στρογγυλοκάθομαι βδομάδες ολόκληρες στα πάρκα και στις πλατείες της Καστοριάς!
Δεν θα ήθελα να είμαι ούτε υπάλληλος του δήμου, στη συγκεκριμένη υπηρεσία. Γιατί θα έπρεπε να δουλεύω καθημερινά σε υψηλότερες στροφές και να παράγω οριακό έργο!
Ούτε κουτσουλιά στα πλακόστρωτα της παραλίας θα ήθελα να είμαι, γιατί αυτές που κοσμούσαν μέχρι τώρα όλη τη διαδρομή της νότιας παραλίας, ένα πρωινό με μια διαταγή, εξαφανίστηκαν! Οι δε πάπιες σύντομα θα υποχρεωθούν να κάνουν την ανάγκη τους όπου πρέπει και όχι όπου βρουν… Θα ήθελα να είμαι ένα από τα λουλουδάκια της κεντρικής αλέας, όμως, εκεί στην “Κύκνων”, γιατί ξέρω πως θα με περιποιούνται στο εξής με περισσή φροντίδα!
Λόγω παρατεταμένης γνωριμίας με τη Ματούλα Αντωνίου, τη νέα αντιδήμαρχο καθαριότητας, ο πληθυντικός παραμερίζεται, πάει κι αυτός προσωρινά στον κάδο!
Της δραστήριας αυτής γυναίκας το έργο μέχρι τώρα γνώριζαν μόνο οι …πεθαμένοι της Κορησού! Καθώς, ως αντιδήμαρχος των Αγίων Αναργύρων, είχε αναβαθμίσει τόσο το κοιμητήριο της κωμόπολης, μέχρι του σημείου να χαίρεται κανείς να πεθάνει: Πλακόστρωτα παντού, φωτισμός βουλεβάρτου, εξαφάνιση χόρτων, περίφραξη (Αλήθεια, γιατί περιφράζουν τέτοιους χώρους; Όσοι είναι έξω δεν θέλουν να μπούνε μέσα κι όσοι είναι μέσα δεν μπορούν να βγούνε έξω)!
Μια ιδέα περί Ματούλας είχαν, βέβαια, και τα παιδάκια που σύχναζαν στην Κωνσταντινίδειο Δημοτική Βιβλιοθήκη. Τα οποία έπαιζαν με τις ώρες στους υπολογιστές. Έπαιζαν μέχρι την εμφάνιση της Ματούλας. Άμα τη εμφανίσει, παγωμάρα! «Να κλείσουν αμέσως οι υπολογιστές»! Η στεντόρεια φωνή δεν επιδεχόταν αντιρρήσεις. Ούτε τα παιδάκια ήθελαν κάτι αυστηρότερο απ’ τη μαμά τους…
Δεν ξέρουμε αν ο δήμαρχος Αγγελής τα ήξερε όλα αυτά και τα εκτίμησε δεόντως ή αν όρισε τους συγκεκριμένους αντιδημάρχους γιατί δεν είχε άλλους διαθέσιμους. Ξέρουμε πως ο δήμος δεν διαθέτει και μεγάλο πάγκο αναπληρωματικών. Θα φανεί στο χειροκρότημα η ευστοχία της επιλογής.
Θέλοντας να φιλοσοφήσουμε την κατάσταση, θα λέγαμε πως η Καστοριά μας είναι ένας τόπος που οφείλει τη φήμη της και την αγάπη των επισκεπτών της στο φυσικό και ιστορικό της περιβάλλον. Τη λέμε «Αρχόντισσα της Λίμνης», ξέροντας βέβαια και την παροιμία που λέει πως η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά. (Το άλλο μισό της αρχοντιάς είναι η ποιότητα των ανθρώπων της, η παιδεία, αλλά αυτό είναι θέμα άλλης αντιδημαρχίας και δεν θ’ ασχοληθούμε προς το παρόν). Ας παραμείνουμε σ’ αυτή της καθαριότητας, λοιπόν, για την οποία η επιλογή ενός δραστήριου προσώπου ήταν εκ των ων ουκ άνευ… Για να γίνει η έδρα (και όχι μόνο αυτή) του δήμου φιλόξενη ακόμα και για τους κατοίκους της!
Στις εποχές που διανύουμε η επιτυχία δεν θέλει μόνο κόπο, αλλά και τρόπο. Παλιότερα ήθελε μόνο χρήμα (μπορούσε να προσληφθεί ένας εποχικός υπάλληλος για κάθε κάδο απορριμάτων!) Η Ματούλα Αντωνίου, λοιπόν, δεν φείδεται κόπων, ενώ έχει και τον τρόπο της. Εκτιμούμε πως θα ξεπεράσει σε αποτελεσματικότητα ακόμα κι αυτόν τον Πέτρο Τόσκο που πιλοτάριζε ακόμα και τ’ απορριμματοφόρα!
Δεν έχουμε παρά να της ευχηθούμε επιτυχία στο ρόλο της κι ούτε χαρτί πετούμενο να μη βρεθεί μπροστά μας.
Από την πλευρά μας, σύσσωμος ο δημοσιογραφικός κόσμος, είμαστε εδώ τόσο για το χειροκρότημα όσο και για το κράξιμο. Κρίνουμε, φυσικά, πράξεις και όχι ψυχές. Γι’ αυτές υπάρχει το Καθαρτήριο, όπως για τις πόλεις οι υπηρεσίες καθαριότητας.
Δημήτρης Ιωαννίδης
Εφημερίδα ΝΕΑ ΚΑΣΤΟΡΙΑ
